หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 1

“เธอคือสาริศา! ยายสาริศาหน้าไม่อายแห่งมหาวิทยาลัยZนั่นน่ะเหรอ!”

ใบหน้าของสาริศาซีดเผือด เธอพยายามสงบสติอารมณ์และพูดด้วยน้ำเสียงต่ำ: “คุณกรภัคฉันไม่รู้ว่าคุณได้ยินอะไรมา แต่มันล้วนเป็นเรื่องเข้าใจผิด——”

“เข้าใจผิดอะไร!” สีหน้าของกรภัคที่มองสาริศาในเวลานี้เต็มไปด้วยความรังเกียจ “แฟนเก่าฉันเคยเล่าเรื่องแย่ ๆ ของเธอให้ฉันฟังหมดแล้ว! แม่งเอ๊ย ไอ้แอพฯ หาคู่ห่วย ๆ นี่! จับคู่ฉันกับผู้หญิงสกปรกแบบนี้!”

เสียงของกรภัคดังขึ้นเรื่อย ๆ จนโต๊ะรอบ ๆ ต่างหันมามอง สาริศากัดริมฝีปากด้วยความอายและโกรธ

เธออยากจะโต้แย้งมาก แต่ในคืนที่มืดมิดไม่สิ้นสุดนั้น ดูเหมือนจะตราบาปที่ติดตัว จนไม่สามารถทำให้เธอโต้แย้งได้

เม็ดเหงื่อหยดลงจากหน้าผาก ใบหน้าของสาริศาซีดขาวเล็กน้อยและสั่นอย่างไม่สามารถควบคุมได้

“คิดเงิน ๆ!”

เห็นได้ชัดว่ากรภัคไม่อยากจะเสียเวลากับสาริศาแม้แต่วินาทีเดียว เขาส่งเสียงดัง

ไม่นาน บริกรก็เดินเข้ามากับใบเสร็จ กรภัคหยิบบัตรกำนัลจากกระเป๋าของเขาโดยไม่มองแล้วโยนให้บริกร “อะ ใช้บัตรกำนัลอันนี้คิดเงิน!”

เมื่อเห็นบัตรกำนัลยับยู่ยี่ใบนั้น สาริศาจึงเข้าใจว่าที่ตนเองได้มารับประทานอาหารที่ “ทรงเกียรติ” แบบนี้ที่แท้ก็เป็นเพราะกรภัคมีบัตรกำนัล

“ขอโทษครับ คุณผู้ชาย” แต่ไม่ว่าหลังจากบริกรเห็นบัตรกำนัลที่กรภัคให้ไปแล้ว ก็แสดงสีหน้าลำบากใจ “แต่บัตรกำนัลใบนี้มันหมดอายุไปนานแล้วครับ”

“อะไรนะ!” สีหน้าของกรภัคเปลี่ยนไป หลังจากดูคูปองอาหารแล้ว สีหน้าของเขาก็ดูน่าเกลียดยิ่งขึ้นไปอีก

“คือว่า...คุณผู้ชายครับ คุณจะสามารถชำระเงินได้ไหมครับ?” บริกรถามด้วยความระมัดระวัง

“จ่ายเงิน?” กรภัคลุกขึ้นในทันทีด้วยท่าทางตื่นเต้น “การมากินข้าวกับผู้หญิงสกปรกแบบนี้นี้ ทำไมฉันจะต้องเป็นคนจ่ายล่ะ? เฮ้ยายสาริศา ฉันว่าเธอกินเยอะกว่าฉันอีก เธอจ่ายแล้วกัน!”