หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 194

สาริศากับธนพัตกลับมาพักอยู่ที่คฤหาสน์หนึ่งคืนแล้ว วันต่อมาก็ออกไปแต่เช้า

ก่อนที่จะไป ท่านประเสริฐกำชับเป็นพิเศษให้พวกเขานำอาหารเสริมบำรุงร่างกายไปด้วย ยังบอกด้วยว่าถ้าหมดแล้วให้มาเอาอีก หนึ่งเดือนมาหนึ่งครั้ง ถ้าไม่มา ก็จะให้คนเอาไปส่งที่บ้านธนพัต

เป็นครั้งแรกที่สาริศารู้สึกว่าการตั้งท้องเป็นความกดดันที่ยิ่งใหญ่

หลังจากกลับมาที่บ้านแล้ว แม่บ้านก็เอาพวกยาบำรุงอาหารเสริมไปตุ๋นให้สาริศาเลย

สาริศาพูดกับธนพัตว่า “คุณนี่เชื่อฟังคุณปู่จริงๆเลยนะคะ กลับมาก็ให้ฉันกินทันที ฉันจำเป็นต้องกินจริงๆเหรอคะ”

“ผมให้คนดื่มก็ดื่มไปเถอะ ไม่มีผลเสียอะไรหรอก” ธนพัตกลับมาสู่สภาวะปกติอย่างที่เคยเป็นมา

สาริศาคิดถึงธนพัตที่อยู่ในสวนสนุกคนนั้น ที่แสนน่ารักไม่บ้าอำนาจเลยสักนิดเดียว แล้วก็ไม่ดุด้วย

นี่แค่คืนเดียว เขาก็กลับมาเป็นคนเดิมแล้ว

ไม่นาน แม่บ้านก็ยกชามยาบำรุงมา ให้สาริศาดื่มตอนที่ยังร้อนๆจะได้ผลดี

สาริศาทำปากจู๋ จ้องมองของในชามที่ร้อนจนควันขึ้นอย่างไม่ชอบใจนัก ตั้งแต่เด็กเธอไม่ชอบกินยาที่สุด รวมทั้งยาบำรุงด้วย เพราะรู้สึกว่ามันก็คือยาชนิดหนึ่งเหมือนกัน ไม่อร่อย

“รีบดื่มเร็ว” ธนพัตเอ่ยเร่งรัด

สาริศารู้สึกว่าตนเองตอนนี้เหมือนกับแม่พันธ์หมูที่กำลังรอคลอดลูก ส่วนธนพัตเป็นเจ้าของฟาร์ม เป็นคนเชือด

สาริศายกชามขึ้นมาอย่างไม่เต็มใจ จากนั้นก็วางลงไปอีก

ธนพัตมองเธออย่างสงสัย

“รสชาติแย่มากจริงๆ” สาริศาเบ้ปาก

ธนพัตมองมุมที่เหมือนเด็กสาริศา มุมปาก็ยกขึ้นโดยไม่รู้ตัว

แต่ยาบำรุงพวกนี้ราคาแพงอย่างยิ่ง ธนพัตไม่อยากให้เสียของ ด้วยเหตุนี้จึงหยิบช้อนขึ้นมา ตักไปข้างๆปากของสาริศา “ผมป้อนคุณ”

สาริศาเบิกตาโพลง คิดไม่ถึงว่าตนเองจะได้รับการปฏิบัติเช่นนี้ ได้แต่อ้าปากแต่โดยดี ดื่มไปอึกหนึ่ง

คิดไม่ถึงว่ารสชาติก็ไม่เลว หวานหวาน

“อร่อยมั้ย” ธนพัตถาม

“พอได้” สาริศาจงใจบอกแบบนี้

ธนพัตป้อนทีละช้อน สาริศาดื่มด้วยความยินดี

ธนพัตมองเห็นว่าสาริศาดื่มยาบำรุงหมดด้วยตาตนเอง จึงได้พยักหน้าอย่างวางใจ

ธนพัตให้แม่บ้านกลับไปได้แล้วถ้าไม่มีอะไร ที่นี่เขาจะจัดการเอง เขาให้เธอมาใหม่พรุ่งนี้

ดังนั้น แม่บ้านจึงกลับไป

สาริศาใช้สายตาที่แปลกไปมองไปยังธนพัต

ขอแค่ธนพัตแยกแม่บ้านออกไป ต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่ หรือว่าเขาจะทำอะไรตัวเองอีก……

เป็นเช่นนั้นจริงๆ ธนพัตลุกจากรถเข็นยืนขึ้นมา อุ้มเธอทันที

สาริศาเดาถูกแล้ว เธอรีบเอาสองมือโอบรอบคอของเขาอย่างเขินอาย เอาหน้ามุดลงไป

“ธนพัต คุณจะทำอะไร” สาริศาถามเบาๆ

ธนพัตตอบเบาๆว่า “ในเมื่อดื่มยาบำรุงไปแล้ว พวกเราก็ควรจะรีบใช้โอกาสที่ยาออกฤทธิ์……อย่าปล่อยให้เสียของเลย”

“ธนพัต……”

ธนพัตอุ้มสาริศามาที่ห้องนอน ค่อยๆเอาสาริศาวางลงบนเตียงอันอ่อนนุ่ม

เขาค่อยถอดเสื้อคลุมเธอออก จากนั้นก็เสื้อ กางเกง……

สาริศาเขินอายอย่างยิ่ง ค่อยๆหลับตาลง

ไม่ได้นอนด้วยกันมาหลายวันแล้ว ร่างกายของธนพัตคิดถึงผิวของสาริศาเป็นอย่างมาก

ริมฝีปากของสาริศา สำหรับธนพัตเต็มไปด้วยแรงดึงดูดที่ไร้ขีดจำกัด ไม่ว่าตอนไหน ธนพัตก็อยากจะประกบริมฝีปากลงไปจูบมัน