หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 277

ทั้งบริษัทดูตื่นตระหนก ไม่หลงเหลือภาพการทำงานที่จริงจังอย่างในอดีต พนักงานพากันรวมกลุ่มละสามหรือห้าคนหารือเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่เห็นว่าตัวเองกำลังมา ไม่เพียงแต่ไม่แยกย้าย แต่ท่าทางกลับยิ่งดูตื่นเต้น

“เกิดอะไรขึ้น” ธนพัตขมวดคิ้วเอ่ยถาม

“คุณพัท เรื่องข้อมูลลูกค้าของTNP Groupรั่วไหลมันเป็นกระแสบนอินเทอร์เน็ตแล้วครับ ตอนนี้บนอินเทอร์เน็ตและหนังสือพิมพ์เต็มไปด้วยข่าวเกี่ยวกับเหตุการณ์นี้ และมันระงับไม่ได้เลย พนักงานบริษัทของเราทุกคนคงจะรู้เรื่องนี้กันหมดแล้ว ตอนนี้ทุกคนกำลังกังวลเกี่ยวกับอนาคตของบริษัทจนไม่มีแก่ใจจะทำงานครับ”

ตอนแรกชรัณพยายามปกปิดเรื่องนี้กับพนักงานในบริษัท เพราะถึงอย่างไรการรักษาความมั่นคงทางจิตใจของผู้คนก็เป็นสิ่งสำคัญที่สุด แต่อินเทอร์เน็ตมันแพร่กระจายไปเร็วเกินไป เขายังไม่ทันได้ใช้มาตรการอะไร พนักงานของบริษัทส่วนใหญ่ก็รู้กันหมดแล้ว

“พวกคนในบอร์ดบริหารก็ดูพนักงานแตกตื่นกันเฉยๆ เหรอ” ธนพัตรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย ไม่มีใครออกมาควบคุมสถานการณ์ในเวลานี้เลยหรือไง

ชรัณตอบอย่างอ่อนใจ “บอร์ดบริหารก็โต้เถียงกันในห้องประชุมครับ ผมเกลี้ยกล่อมก็ไม่ฟังเลย พนักงานด้านล่างเห็นว่าบอร์ดบริหารโต้เถียงกันก็ยิ่งแตกตื่นทันที และมีข่าวลือว่าTNP Groupกำลังจะล้มละลาย มีคนจำนวนมากที่เตรียมจะลาออก”

“ไร้สาระ!” ธนพัตรีบพูดขึ้นทันที “มีแต่พวกขี้ขลาด”

ระหว่างรอลิฟต์ ธนพัตเห็นพนักงานกระซิบกันและมองมาทางตัวเอง หลังจากครุ่นคิดครู่หนึ่ง ธนพัตก็หันหลังเดินไปยังพื้นที่ออฟฟิศของพนักงาน

“คุณพัทครับ บอร์ดบริหารกำลังรออยู่นะครับ” ไม่รู้ว่าธนพัตจะทำอะไร ชรัณรีบตามไปบอก

“งั้นก็ให้พวกเขารอ ตอนนี้นายไปหาไมโครโฟนมาให้ฉันหน่อย” พูดประโยคนี้จบ ธนพัตก็เดินไปตรงบริเวณออฟฟิศ

“ครับ” ชรัณเข้าใจความหมายของธนพัตแล้ว จึงไปทำตามคำสั่งทันที

เห็นประธานเดินตรงเข้ามา พนักงานที่เอะอะโวยวายก็เงียบลงฉับพลัน

เมื่อเดินไปตรงกลางพนักงาน ธนพัตก็พูดเสียงดัง “ทุกคนควรไปนั่งในตำแหน่งของตัวเองให้ดีก่อน แล้วฟังผมแจ้งเกี่ยวกับเหตุการณ์ครั้งนี้”

ปกติแล้วความเกรงใจต่อธนพัตในหัวใจของพนักงานยังคงสูงมาก เมื่อได้ยินเขาพูดแบบนี้ ทุกคนจึงไปยังตำแหน่งในออฟฟิศของตนอย่างเชื่อฟัง

ในเวลานี้ชรัณกลับมาด้วยความเร่งรีบ ส่งไมโครโฟนให้ธนพัตแล้วถอยห่างจากตำแหน่งของเขาไปสองก้าว

หลังจากเปิดไมโครโฟน เสียงของธนพัตก็ดังขึ้นทั่วบริเวณออฟฟิศ

“ผมรู้ว่าทุกคนกังวลมากว่าเหตุการณ์นี้จะส่งผลกระทบต่ออนาคตของบริษัทหรือไม่ ตรงนี้ผมสามารถบอกคุณได้อย่างชัดเจนว่าเหตุการณ์ในครั้งนี้เป็นแผนการของผู้ที่มีเจตนาต่อต้านTNP Group”

“แต่ทุกคนไม่ต้องกังวล เราพบวิธีจัดการแล้ว ซึ่งมันต้องใช้เวลา ผมหวังว่าช่วงเวลานี้ทุกคนจะทำงานกันอย่างสบายใจ จุดประสงค์ของอีกฝ่ายคือทำให้พวกเราจิตใจระส่ำระสาย จากนั้นก็ล้มล้างTNP Groupของเรา ผมหวังว่าทุกคนจะไม่หลงกล ทำงานกันได้อย่างสบายใจ และรวมกันเป็นหนึ่งเพื่อผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากนี้ไปด้วยกัน”

“ผมสัญญากับทุกคนที่นี่ว่าผมจะปกป้องครอบครัวใหญ่ของTNP Groupและปกป้องงานของทุกคน ผมหวังว่าทุกคนจะมาพยายามไปด้วยกัน”

พูดจบธนพัตก็วางไมโครโฟน เห็นทุกคนนิ่งเงียบไม่มีปฏิกิริยา

เขาก็รู้ว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะขจัดความกังวลของทุกคนด้วยคำพูดเพียงไม่กี่คำ แต่ไม่มีวิธีใดที่ดีไปกว่านี้อีกแล้ว ได้แต่ทำให้ดีที่สุดในการทำให้จิตใจของพนักงานมั่นคง

“โอเคค่ะ ท่านประธาน เราเชื่อในตัวท่าน เราจะตั้งใจทำงานอย่างแน่นอน!” จู่ๆ เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งก็ดังขึ้นมาจากทางมุมห้อง และทุกคนก็หันไปมองผู้หญิงคนนั้น