หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 303

ถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้ชัชวาลจะให้ความรู้สึกสนิทคุ้นเคยกับเธออย่างอธิบายไม่ถูก แม้กระทั่งช่วยตัวเองให้พ้นจากอันตรายหลายครั้ง แต่เธอก็เห็นชัชวาลเป็นเพื่อนที่คุยเข้ากันได้เท่านั้น

ตอนนี้มารู้ว่าชัชวาลนั้นเป็นพี่ชายของตัวเอง จู่ ๆ สาริศามีความรู้สึกหนึ่งที่ไม่รู้ว่าจะเผชิญหน้ากับเขาอย่างไรดี 

อยู่ ๆ ดวงตาก็เปียกซึมโดยไม่รู้ตัว สาริศาก้มหน้าลงเบา ๆ แล้วแอบกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา

“ริศา คุณมาได้ไง” เปิดประตูแล้วเห็นสาริศา ชัชวาลก็รู้สึกประหลาดใจ ดูเหมือนวันนี้แนวโน้มที่สาริศามาหาตัวเองนั้นสูงมากไปหน่อย นึกถึงเรื่องที่ตัวเองสั่งคนไปสืบ แววตาที่ชัชวาลมองสาริศาก็ยิ่งทีวีความสงสัย 

“ฉัน……” สาริศายังไม่ทันตั้งตัว จึงเกิดอาการอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ จัดการกับความคิดตัวเองอยู่ครู่หนึ่ง สาริศาก็ยิ้มเบา ๆ ให้กับชัชวาล “ฉันมาหาคุณเพชร ตอนนี้เธออยู่บ้านไหม”

เมื่อได้ยินจุดประสงค์การมาของสาริศา ชัชวาลคิดว่าเธอมาหาพชิราด้วยเรื่องการลักพาตัวในครั้งนั้น เพราะอย่างไรคนที่ก่อเรื่องแบบนั้นก็คือน้องสาวของตัวเอง ชัชวาลรู้สึกเสียใจต่อสาริศาจริง ๆ 

“ริศา เรื่องครั้งก่อนต้องขอโทษด้วยจริง ๆ เพราะเพชรความหึงบังตา คุณยกโทษให้เธอสักครั้งจะได้ไหม ผมรับรองว่าต่อไปจะดูแลเธอให้ดี ไม่ให้เธอทำเรื่องที่ทำร้ายคุณอีกแน่นอน”

ถึงแม้ว่าตอนนี้ชัชวาลเองก็มีความสงสัยในชาติกำเนิดของพชิรา แต่อย่างไรก็ตามตัวเองก็เห็นพชิราเติบโตขึ้นมาด้วยสองตา เขาไม่ต้องการให้เกิดอะไรขึ้นกับเธอ

เมื่อเห็นชัชวาลขอโทษตัวเองแทนพชิราอย่างใจจดใจจ่อ แววตาที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วงและปกป้อง สาริศาก็รู้สึกเจ็บปวดหัวใจ

ถึงแม้ว่าชัชวาลจะดูเป็นคนสุภาพอ่อนโยนสง่างาม แต่สาริศารู้ดี การเติบโตในชาติตระกูลเช่นนี้ เขาก็เหมือนกับธนพัต ที่ในใจต่างมีความหยิ่งทะนงในตัวเอง

แต่ตอนนี้ชัชวาลกลับยินดีลดทิฐิขอโทษตัวเองเพื่อพชิรา คิดว่าเขาคงจะรักน้องสาวคนนี้มาก

มันก็จริง ตอนนี้คิด ๆ ดูแล้ว ตอนนั้นที่ตัวเองถูกพชิราลักพาตัวนั้น ก็เป็นชัชวาลที่ช่วยตัวเองไว้ เขานั้นน่าจะรู้ดีที่สุดว่าตัวเองนั้นถูกข่มขืนหรือไม่

แต่ดูปฏิกิริยาตอนนี้ของธนพัตแล้ว ชัชวาลคงจะยังไม่ได้อธิบายเรื่องนี้ให้กับเขาเข้าใจ อีกทั้งสองสามวันมานี้ ตัวเองก็ถูกเรื่องที่เกิดขึ้นมากมายอย่างไม่คาดฝันทำให้สับสนมึนงงไปหมด จนลืมไปว่ายังมีชัชวาลที่สามารถเป็นพยานยืนยันความบริสุทธิ์ของตัวเองได้

บางทีชัชวาลอาจไม่รู้เรื่องที่พชิราได้ร่วมมือกับคุณหมอใส่ร้ายเธอ ไม่แน่เขาก็อาจจะเหมือนกับตัวเอง ที่ไม่รู้ว่าธนพัตนั้นเกิดความเข้าใจผิดเช่นนี้ ถ้าเป็นเช่นนี้ ขอเพียงชัชวาลอธิบายให้กับธนพัต ความขัดแย้งระหว่างตัวเองกับธนพัตก็คงคลี่คลายลงได้!

สาริศาพกความคิดที่มีความหวังเช่นนี้ แล้วลองถามหยั่งเชิงชัชวาล “คุณวาล เรื่องที่น้องคุณจงใจบอกกับธนพัตว่าสี่คนนั้นได้ข่มขืนฉัน คุณรู้ไหม”

ที่แท้สาริศารู้เรื่องนี้แล้ว ชัชวาลก็ยิ่งรู้สึกเสียใจ “ริศา เพชรเธอ……”

ครั้งนี้ ชัชวาลก็ไม่รู้ว่าตัวเองพูดขอร้องแทนพชิราอย่างไรดี เขาสามารถจินตนาการได้ เรื่องนี้ทำร้ายความสัมพันธ์ของสาริศากับธนพัตมากมายเพียงใด

“ริศา คุณอย่าถือสาเพชรเรื่องนี้เลยจะได้ไหม ผมจะสั่งสอนเธอดี ๆ” คำพูดของชัชวาลที่ไม่มีความมั่นใจเลย

ชัชวาลรู้เรื่องจริงด้วย! สาริศาไม่สามารถซ่อนความตกใจข้างในไว้ได้

เมื่อรู้สึกตัว สาริศาก็ยิ้มขมขื่นในใจ ที่แท้ชัชวาลเลือกที่จะปกป้องพชิรา มันก็จริง ในใจของเขา พชิราต่างหากคือครอบครัวของเขา ส่วนตัวเองสำหรับเขาแล้วก็แค่คนที่ไม่สำคัญก็เท่านั้น

มองดูชัชวาลที่อยู่ตรงหน้าใบหน้าเต็มไปด้วยความเสียใจ สาริศาเกิดอารมณ์หุนหันที่อยากจะบอกความจริงกับเขาอย่างฉับพลัน หากชัชวาลรู้ว่าตัวเองต่างหากที่เป็นน้องสาวของเขา อย่างนั้นเขาจะช่วยตัวเองพูดไหม

เมื่อครุ่นคิดครู่หนึ่ง สาริศาก็ระงับอารมณ์หุนหันนั้นไว้ได้ ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาที่จะมาบอกความจริง จัดการเรื่องของกันยาเป็นเรื่องที่สำคัญกว่า

ฮึ่ม! สาริศา นี่เธอยังกล้ามาหาฉันถึงที่ตระกูลนิธิธราสกุลเหรอ เห็นทีครั้งก่อนที่สั่งสอนเธอคงยังไม่เข็ดสินะ

“พี่ อย่าบอกนะว่าเธอมาหาฉัน” พชิราเมินสาริศา ลงมาจากตึกก็เดินตรงไปนั่งลงข้างชัชวาล แล้วเอ่ยปากกล่าวถาม ถึงอย่างไรชัชวาลก็รู้ว่าตัวเองไม่ถูกกับสาริศา ตัวเองก็ไม่จำเป็นต้องเสแสร้งต่อหน้าเขา

เมื่อเห็นพชิราไม่แม้แต่ทำการทักทายกับสาริศา ชัชวาลจึงรู้สึกโกรธ “ริศาบอกว่ามีเรื่องจะปรึกษากับเธอ แล้วดูปฏิกิริยาของเธอสิ!”

พชิราเบะมุมปากอย่างไม่สนใจ แล้วหันไปมองหน้าของสาริศา แววตาเต็มไปด้วยความรังเกียจ “แกมาหาฉันมีเรื่องอะไร”

“เพชร!” ได้ยินน้ำเสียงการพูดของพชิรา ชัชวาลก็อดไม่ได้ที่จะตำหนิ จากนั้นก็หันหน้ามากล่าวกับสาริศา “ขอโทษนะริศา เพชรเธอ……”

“พี่ ทำไมพี่ต้องไปขอโทษเธอด้วย ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย!” พชิราเห็นชัชวาลขอโทษสาริศา จึงรู้สึกไม่ค่อยพอใจ

รู้สึกได้ว่าชัชวาลโกรธอีกแล้ว สาริศาจึงรีบกล่าวทันที “ไม่เป็นไรคุณวาล ฉันไม่เป็นไร”

เมื่อได้ยินคำพูดของสาริศา พริชาก็”เชอะ”ไปหนึ่งที แล้วแอบกลอกตามองบน กล่าวพึมพำเบา ๆ “จะเสแสร้งทำไมกัน”

“คุณวาล ฉันอยากจะคุยกับน้องสาวคุณเป็นการส่วนตัว คุณสามารถออกไปก่อนได้ไหม” ไม่ได้สนใจปฏิกิริยาของพชิรา สาริศากล่าวกับชัชวาลต่อ

สำหรับเธอแล้ว พชิราเป็นแบบนี้เป็นเรื่องปกติ ถ้าหากว่าเธอมีความเป็นมิตรกับตัวเอง ตัวเองกลับรู้สึกสงสัยว่าเธอกำลังวางแผนทำอะไรอยู่หรือเปล่า