หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 32

พอกลับมาที่บ้านพัก ธรพัตได้ยินมาจากป้าแหวนว่า สาริศาขังตัวเองอยู่แต่ในห้อง ไม่ยอมออกมา

ดวงตาของธนพัตเคร่งขรึมลง ในใจไม่รู้ว่าเพราะอะไร จึงเกิดความรู้สึกโกรธขึ้นมาเล็กน้อย

พอเขามาถึงหน้าห้อง แล้วเปิดประตูเข้าไป เขาเห็นสาริศานอนอยู่บนเตียง เธอยังใส่ชุดเดรสสีไวน์แดง ท่าทางของเธอเหมือนคนสูญเสียจิตวิญญาณไป

พอเห็นเธอเป็นแบบนี้ ไฟที่อยู่ในอกของธนพัตก็ยิ่งลุกโชนขึ้นไปอีก

เขาเลื่อนเก้าอี้รถเข็นไปที่หัวเตียง แล้วพูดอย่างเฉยชา “สาริศา ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้”

แต่สาริศาเหมือนไม่ได้ยินในสิ่งที่เขาพูด เธอยังคงนอนนิ่งไม่ขยับเขยื้อน

ในเวลานี้ ธนพัตจึงโมโหขึ้นมาจริงๆ แล้ว

“สาริศา” เสียงของเขาเริ่มอันตรายมากขึ้นเรื่อยๆ “บอกผมมา ว่าทำไมคุณถึงต้องรีบกลับมา?”

หลังจากนิ่งเงียบไปสักพัก น้ำเสียงของเขาก็เย็นชามากขึ้น “เพราะคุณไม่กล้าเจอธีภพ หลานชายของผมใช่ไหม?”

คำพูดของธนพัตทำลายท่าทางเหม่อลอยของสาริศาลงทันที ร่างกายของเธอสะดุ้ง แล้วรีบลุกขึ้นนั่งทันที

เธอมองไปที่ชายหนุ่มตรงหน้าด้วยใบหน้าซีดเผือด เสียงของเธอสั่นเล็กน้อย “คุณรู้อยู่ก่อนแล้วใช่ไหม เรื่องของฉันกับธีภพ?”

สาริศารู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนโง่ ถูกรักแรกหลอกลวง แล้วยังถูกสามีหลอกลวง

“ใช่” ธนพัตไม่ได้ปฏิเสธเรื่องนี้ “เรื่องของธีรพ และเรื่องที่คุณเสียความบริสุทธิ์เมื่อสองปีก่อน ผมรู้ทุกอย่าง คุณเองก็รู้ว่า ผมไม่มีทางแต่งงานกับผู้หญิงโดยไม่สืบประวัติที่มาที่ไปก่อน”

ร่างกายของสาริศาสั่นเทาอย่างควบคุมไม่ได้ ก่อนจะจ้องมองไปที่ชายหนุ่มตรงหน้า

“ดังนั้นล่ะคะ” น้ำเสียงของเธอสั่นเทามากขึ้น “ที่คุณเรียกฉันได้กินข้าวด้วยในวันนี้หมายความว่ายังไงคะ คุณอยากจะเห็นฉันขายหน้าใช่ไหม”

“ขายหน้าอย่างนั้นเหรอ?” คำพูดของสาริศาจุดไฟโกรธในดวงตาของธนพัตขึ้นมาอย่างสมบูรณ์ เขาคว้าข้อมือของสาริศาที่อยู่บนเตียง แล้วใช้แรงบีบอย่างแรง “สาริศา ก็แค่รักแรก ถ้าคุณไม่รักแล้วจริง ๆ จะขายหน้าได้ยังไง? “

สาริศามองไปที่ชายหนุ่มรูปงามที่อยู่ตรงหน้า แล้วกัดริมฝีปากแน่น

“คุณไม่เข้าใจหรอก” หลังจากผ่านไปสักพัก เธอก็พูดขึ้นว่า “คุณไม่เข้าใจความสำคัญของธีภพที่มีต่อฉัน”

ครั้งหนึ่ง ธีภพเคยเป็นสวรรค์ เป็นทุกสิ่งทุกอย่างสำหรับเธอ และเป็นความหมายของการมีชีวิตอยู่ของเธอ

ความรู้สึกที่ยากจะลืมเลือนนั้น ถึงแม้ว่าตอนนี้จะนึกขึ้นมา ก็ยังเจ็บปวดรวดร้าวเข้าถึงกระดูกอยู่เช่นเดิม

เขาไม่เข้าใจอย่างนั้นเหรอ?

เขาไม่เข้าใจความสำคัญของธีภพที่มีต่อเธออย่างนั้นเหรอ?

เดิมทีธนพัตคิดว่าตัวเองโมโหมากแล้ว แต่เขาคิดไม่ถึงว่ทคำพูดของสาริศา จะทำให้ความโกรธของเขาสูงขึ้นไปอีก!

บ้าเอ๊ย

สิบปีแล้ว

เดิมทีเขาคิดว่าหัวใจของเขาสงบนิ่งเหมือนน้ำนิ่ง แต่พอผู้หญิงคนนี้ปรากฏตัวขึ้นมาตรงหน้าเขา เขากลับถูกยั่วโมโหนับครั้งไม่ถ้วน!

เขาสืบจนรู้ว่าธีภพเป็นรักแรกของเธอ แล้วยังเป็นเจ้านายของเธอ และเดินทางไปทำธุระกับเธอตามลำพัง ในตอนนั้นเขารู้สึกศีรษะแทบจะระเบิด ไม่มีเวลาคิดอะไร ก็รีบบินตามไปที่เมือง Q

แต่สิ่งที่เขาไม่อยากเห็น คือเธอถูกผู้ชายคนอื่นเอาเปรียบ!