หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 380

เห็นกับตาเหรอ

วีดีโอที่บุรินทร์ให้เขาดูในตอนนั้นเขาก็เห็นเองกับตา แล้วสุดท้ายเป็นไง ก็เพราะว่าเขาเชื่อสายตาตัวเองมากเกินไปจนเข้าใจสาริศาผิดไปไง!

แล้วคราวที่แล้วล่ะ

เรื่องที่พชิราพูดในร้านกาแฟเมื่อกี้นี้เขาก็เข้าใจผิดด้วยหรือเปล่านะ หน้าของพชิราไม่ได้โดนสาริศาทำ แต่เธอทำเองแล้วใส่ร้ายสาริศาหรือเปล่า

เมื่อคิดแบบนี้ ความสำนึกผิดของธนพัตก็แทบจะทำให้เขากระอักตาย

ครั้งก่อนเขาทำได้ยังไง สาริศาร้องไห้ให้ตัวเองเชื่อเธอ บอกว่าพชิราล้มลงเองแล้วตั้งใจใส่ร้ายเธอ เขาไม่เพียงไม่เชื่อ แต่ยังบอกอีกว่าเธอตาบอดเพราะความหึงหวงและอารมณ์เสียใส่เธอ จากนั้น...

จากนั้นเธอก็ถูกพชิราใส่ร้ายป้ายสี เขาไม่เชื่อว่าเด็กในท้องเป็นลูกของเขา พูดเกลี้ยกล่อมให้ไปเธอทำแท้งครั้งแล้วครั้งเล่า เธอคงจะกลัวมากเลยใช่ไหม เธอต้องหวังให้เขาเชื่อเธอบ้างแน่ๆ หวังว่าตัวเองจะปกป้องเด็กที่อยู่ในท้องได้

แต่เขามันเป็นไอ้ชั่ว เขาไม่เคยยอมรับเด็กคนนั้นจริงๆ แม้ว่าเขาจะยอมให้สาริศา แต่เขาไม่เคยชอบเด็กคนนั้นจริงๆเลย นั่นเป็นลูกของเขาเลยนะ ลูกคนแรกของเขา แต่ตอนแรกเขาเกลียดเขามาก ไม่พอใจเขา อยากจะให้ตายๆไป

แล้วลูกก็หายไปจริงๆ เป็นเหมือนที่เขาปรารถนา เขาก็หายตัวไปจากโลกนี้แล้ว เขาจะไม่มีวันมีโอกาสได้รู้ว่าลูกหน้าตาเป็นยังไง เป็นเด็กผู้ชายหรือเด็กผู้หญิง

แล้วสาริศาก็ผิดหวังในตัวเขา ไม่อยากอยู่กับเขาอีกต่อไป เธอไปแล้ว ไปในต่างบ้านต่างเมือง

แล้วเธอก็กลับมา เธอไม่ใช่สาริศาของเขาอีกต่อไป เธอกลายเป็นสาริศา นิธิธราสกุล ที่เย็นชากับตัวเอง ไม่อ่อนหวานและอ่อนโยนอีกต่อไป...

ก็เป็นแบบนั้นสินะ ธนพัตยิ้มขมขื่นในใจ เขาผลักไสสาริศาออกไปจากตัวเองทีละก้าว ที่แท้ก็เป็นเขาเอง เขาเอง!

ไม่นานมานี้ ตัวเขาเองก็อารมณ์เสียใส่เธอเพราะเรื่องธีภพ บอกว่าเธอยั่วยวนผู้ชายเก่งนัก เขาพูดคำพวกนั้นกับเธอออกไป เป็นอีกครั้งที่เขาโดนสายตาตัวเองหลอกอีกหรือเปล่านะ เป็นเพราะความเอาแต่ใจของเขาเองอีกแล้วใช่ไหม นั่นเป็นเหตุผลที่เธอโกรธมากหรือเปล่านะ ธนพัตแทบอดไม่ไหวที่จะชกตัวเอง เขาเป็นไอ้สารเลว เขาเป็นไอ้สารเลวที่โง่ที่สุดในโลก!

เมื่อมองไปที่พชิรา น้ำเสียงของธนพัตก็เย็นชาจนดูเหมือนจะทำให้คนแข็งตายได้เลย “ผมจะถามคุณเป็นครั้งสุดท้ายว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ คุณคิดให้ดีๆก่อนจะตอบ นี่เป็นโอกาสครั้งสุดท้ายที่ผมจะมีให้คุณ”

เมื่อมองดูความโกรธที่ควบคุมไม่ได้ในดวงตาของธนพัต พชิราก็ตระหนักได้ในขณะนั้นว่าพูดอะไรไปก็ไม่มีประโยชน์ ธนพัตไม่เชื่อในตัวเอง ปฏิเสธต่อไปจะทำให้เขายิ่งเกลียดตัวเองมากขึ้นไปอีก

“ใช่ ฉันเป็นคนทำเรื่องครั้งนั้นเอง” พชิราพูดทั้งน้ำตานองหน้า “แต่ที่ฉันทำทั้งหมดก็เพราะรักคุณนะธนพัต เพราะว่ารักคุณมากเกิน ฉันกลัวว่าจะเสียคุณไปเลยเลือกกที่จะทำแบบนั้น คุณยกโทษให้ฉันสักครั้งเถอะนะ”

"รักผมเหรอ" ธนพัตทวนคำอย่างเหน็บแนม "คุณยังกล้าพูดอีกหรอว่ารักผม"

"ทำไมจะไม่กล้า ฉันรักคุณ ไม่ว่าจะกี่ปีฉันก็รักแค่คุณ” แววตาของพชิราดูบ้าคลั่ง “ฉันรู้จักคุณก่อนแท้ๆ แล้วคนที่คุณตกหลุมรักก่อนก็เป็นฉัน สาริศาจะมาคบคุณได้ยังไง แล้วเธอมีดีอะไรไปกว่าฉัน "มีอะไรที่คู่ควรกับคุณ!”