หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 390

หลังจากออกจากเรือนจำ ธนพัตก็กลับไปที่บริษัท เขาแปลกใจมากที่เห็นท่านประเสริฐกำลังรอตนเองอยู่ที่ห้องทำงาน

“คุณปู่ คุณปู่มาได้ยังไงครับ” ธนพัตรีบเข้าไปถาม

แต่ทานประเสริฐกลับไม่ได้มีสีหน้าที่ดีนักกับเขา “แกยังจะถามอีกเหรอ เรื่องของบุรินทร์ตกลงว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่  ไม่ว่ายังไงเขาก็เป็นพี่ชายแก ทำไรถึงเปิดโปงเขา เอาเขาเข้าคุก!”

ท่านประเสริฐเพิ่งรู้เรื่องข่าวบุรินทร์ติดสินบนเจ้าพนักงานว่าธนพัตเป็นคนฟ้องร้อง แม้จะรู้ว่าทั้งสองพี่น้องไม่ลงรอยกันมาตลอดแต่เขากลับไม่คาดคิดเลยว่าจะมาถึงขั้นนี้

ครั้งนี้สถานที่ที่บุรินทร์เข้าไปไม่ใช่สถานที่อื่น แต่เป็นเรือนจำ อีกทั้งยังถูกแฉเรื่องที่ทำสินค้าปลอนขึ้นมา แม้ในอนาคตจะออกมาแล้ว เกรงว่าชีวิตในวงการธุรกิจก็พังพินาศแล้ว

ต่างก็เป็นหลานของตนเอง แม้ปกติจะรักและเอ็นดูธนพัตมากกว่าเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาไม่สนใจบุรินทร์ มิเช่นนั้นคงไม่ให้เขาบริหารกีรติเมธานนท์กรุ๊ปมาหลายปีขนาดนี้

พี่ชายเหรอ ธนพัตได้ยินก็อดหัวเราะเยาะในใจไม่ได้ ถ้าในใจบุรินทร์คิดถึงตนเองที่เป็นน้องชายคนนี้เสียหน่อย พวกเขาสองคนจะทะเลาะกันจนกลายมาอยู่สภาพในตอนนี้เหรอ

“คุณปู่ จำเรื่องครั้งก่อนที่ผมบอกคุณปู่ว่าสาริศาถูกบุรินทร์ลักพาตัวไปได้ใช่มั้ยครับ” แววตาธนพัตเต็มไปด้วยความเจ็บปวด เรื่องนี้เป็นรอยแผลเป็นในใจเขาตลอดไป

ที่แท้เพราะเรื่องนี้ ความโกรธของท่านประเสริฐจึงผ่อนคลายลงบ้าง พูดอย่างเข้าอกเข้าใจว่า “ปู่รู้เรื่องนี้บุรินทร์เป็นคนผิด แต่ในเมื่อผ่านมาหลายปีขนาดนี้แล้ว ตอนนี้ไปซักไซ้เอาเรื่องก็ ช่วยอะไรไม่ได้ หลานจะไม่……”

“คุณปู่ ริศาตอนนั้นเธอไม่ได้ถูกข่มเหง” ธนพัตขัดจังหวะท่านประเสริฐเบาๆ

ท่านประเสริฐได้ยินก็อึ้งไปเล็กน้อย จากนั้นก็ยิ่งไม่เข้าใจ “เด็กคนนั้นไม่ได้เจอเรื่องเลวร้ายแบบนั้นก็ถือว่าเป็นเรื่องดี ทำไมแกยังจะ……”

พูดพลางท่านประเสริฐก็รู้สึกได้ถึงความผิดปกติ เด็ก!

ถ้าตอนนั้นสาริศาไม่ได้ถูกข่มขืน อย่างนั้นเด็กในท้องเธอก็เป็นของธนพัต แต่ทำไมธนพัตถึงคิดว่าเธอถูกจ่มขืนอีก

ในหัวเต็มไปด้วยคำถามเหล่านี้ ท่านประเสริฐมองธนพัตอย่างดุดันถามว่า “นี่ตกลงมันเกิดเรื่องอะไรกันแน่ ในเมื่อสาริศาไม่ได้ถูกคนข่มเหงรังแก ทำไมแกถึงเข้าใจผิดอีก”

ข่มความขมขื่นในใจเอาไว้ ธนพัตเล่าเรื่องที่บุรินทร์กับพชิราร่วมมือกันลักพาตัวสาริศา และวางแผนอย่างไรให้สำเร็จ ซื้อตัวหมอให้ใส่ร้ายสาริศาให้ท่านประเสริฐฟังทั้งหมด

“ยังมีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ!” ท่านประเสริฐเอาไม้เท้าที่อยู่ในมือกระแทกพื้นอย่างโมโห บุรินทร์ไอ้หลานทรพีกับพชิราร่วมมือกันทำเรื่องแบบนี้ ช่างน่าโมโหจริงๆ!

หลังจากโมโหแล้ว ท่านประเสริฐก็นึกถึงเด็ก “งั้นเด็กในท้องของริศาเป็นยังไงบ้าง คลอดออกมาแล้วเหรอ”

ท่านประเสริฐรู้แค่ว่าตอนนั้นหลังจากที่สาริศาหย่ากับธนพัตก็ไปต่างประเทศเลย เพราะตอนนั้นคิดว่าเธอตั้งท้องลูกที่ไม่ใช่ลูกของธนพัต ดังนั้นต่อมาจึงไม่ได้สนใจข่าวเรื่องเด็กคนนั้นอีก

ได้ยินคำถามของท่านประเสริฐ ธนพัตก้มหน้าอยู่นานไม่พูดอะไร ไม่สามารถปกปิดความเจ็บปวดบนใบหน้าได้

ถ้าลูกได้คลอดออกมา เขากับสาริศาอาจจะไม่ต้องมาอยู่ในสภาพอย่างตอนนี้