หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 463
สรุปบท บทที่ 463 แจ้งตำรวจ: หวานเย็น กรุ่นใจ
อ่านสรุป บทที่ 463 แจ้งตำรวจ จาก หวานเย็น กรุ่นใจ โดย ช็อคโกแลต
บทที่ บทที่ 463 แจ้งตำรวจ คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายโรแมนซ์ หวานเย็น กรุ่นใจ ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย ช็อคโกแลต อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
"อะไรนะ!? ธนพัต เมื่อกี้คุณว่าฉันว่าอะไรนะ!?" เมื่อได้ยินคำพูดของธนพัต สีหน้าของพชิราเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ เมื่อกี้เธอต้องฟังผิดไปแน่ ๆ ธนพัตไม่มีทางพูดกับเธอแบบนี้
"ฉันบอกว่า สิ่งที่เธอพูดมาเมื่อกี้มันทำให้ฉันรู้สึกขยะแขยง" สายตาเย็นชาจับจ้องไปที่พชิรา แล้วธนพัตก็ทวนซ้ำสิ่งที่เขาได้พูดไปเมื่อครู่นี้ทีละคำ ๆ
ขยะแขยง? เมื่อได้ยินคำนี้ออกมาจากปากของธนพัต ร่างของพชิราก็ทรุดตัวลงทันที ร่างกายรู้สึกไร้เรี่ยวแรง ภาพจินตนาการในใจที่สร้างขึ้นมาเมื่อครู่หายลับไปในทันที
"ฉันทำให้คุณรู้สึกขยะแขยง ฉันทำให้คุณขยะแขยง..." เธอพูดทวนประโยคนี้ซ้ำ ๆ ด้วยความสิ้นหวัง น้ำตาของพชิราไหลร่วงลงมาไม่ขาดสาย
หล่อนเงยหน้ามองธนพัตอย่างเหม่อลอย พชิราเริ่มจะควบคุมอารมณ์ของตัวเองไม่ได้ เธอแหกปากร้องไห้ใส่ธนพัต "คุณว่าฉันแบบนี้ได้ยังไง ฉันรักคุณมากขนาดนี้ ฉันยอมทิ้งทุกอย่างในต่างประเทศมาเพื่อคุณ ฉันยอมสูญเสียตระกูลนิธิธราสกุลไปเพื่อคุณ สูญเสียขาทั้งสองข้าง สูญเสียหน้าที่การงาน ตอนนี้ฉันไม่มีอะไรเหลือแล้ว คุณทำกับฉันแบบนี้ได้ยังไง"
"เรื่องทั้งหมดเธอเป็นคนก่อเองเธอก็ต้องรับเอง อย่ามาโทษฉัน!" ธนพัตตะคอกกลับ "ถ้าตอนนั้นเธอไม่ทำเรื่องที่ทำร้ายริศา แล้วจะมาตกอยู่ในสภาพอย่างทุกวันนี้ได้ยังไง? เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว หรือจะต้องให้ฉันรู้สึกผิดต่อเธองั้นเหรอ?"
"แต่นั่นเป็นเพราะฉันรักคุณนะ" พชิราแหกปากตะโกนร้องไห้ พลางโน้มตัวไปข้างหน้าเพื่ออิงแอบตัวธนพัต พลางส่งสายตาขอร้องวิงวอนอย่างน่าสงสาร
"ธนพัต ฉันทำเรื่องพวกนั้นลงไปก็เพราะฉันรักคุณ ฉันแค่อยากให้คุณกลับมาอยู่ข้างฉัน ทั้งที่เมื่อก่อนเรารักกันขนาดนั้นแท้ ๆ ทำไมคุณถึงแต่งงานกับคนอื่น? ทำไมคุณถึงกลายเป็นของคนอื่น!"
"ธนพัต ฉันรักคุณ คุณเชื่อฉันนะ ฉันรักคุณจริง ๆ พวกเรากลับมาคบกันได้ไหม? สาริศาไม่คู่ควรกับคุณเลยสักนิด มีแค่ฉันเท่านั้นที่เข้าใจคุณ ฉันจะทำดีกับคุณไปตลอดชีวิต พวกเรากลับไปเป็นเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้เหรอ? ฉัน..."
สาริศาทนฟังต่อไปไม่ไหวจนต้องพูดขัดคำพูดของพชิรา "เธอไม่ได้รักเขาเลยสักนิด เธอก็แค่เป็นห่วงภาพลักษณ์หน้าตาก็เท่านั้น เมื่อเทียบกับธนพัตแล้ว สิ่งที่เธอสนใจคงจะเป็นหน้าตาความมั่งคั่งมากกว่าล่ะมั้ง"
"สาริศาแกหุบปากนะ!" พชิราหันไปมองสาริศาและไม่สนใจจะพร่ำบอกรักธนพัตอีกต่อไป แต่ชี้นิ้วตะโกนด่าสาริศาด้วยความแค้นเคือง
"แกจะไปเข้าใจอะไร แกมีสิทธิ์อะไรถึงมาบอกว่าฉันไม่รักธนพัต? เมื่อก่อนตอนพวกเราคบกัน แกอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ด้วยซ้ำ พวกเราเรียนด้วยกัน โตมาด้วยกัน เขารักฉัน ฉันก็รักเขา พวกเราอยู่ด้วยกันมาอย่างมีความสุขมาก แกคิดว่าแกเป็นตัวอะไร มีสิทธิ์อะไรถึงมาแทรกกลางระหว่างพวกเราสองคน!"
เมื่อได้ยินคำพูดพวกนี้ของพชิรา ความโกรธของธนพัตที่พยายามอดกลั้นเอาไว้ก็ได้ปะทุขึ้นมาอีกครั้ง ขณะที่กำลังจะตะคอกให้หล่อนหุบปาก ก็ได้ยินสาริศาที่ยืนอยู่ข้างกายพูดตอบกลับอย่างใส่อารมณ์
"ถ้าเธอชอบเขาจริง ๆ ตอนนั้นทำไมเธอถึงจิตใจโหดเหี้ยมร่วมมือกับคนอื่นทำร้ายเขาได้ลง? แถมยังบอกอีกว่าที่ต้องการรักษาสถานะคุณหนูใหญ่แห่งตระกูลนิธิธราสกุลไว้ก็เพื่อจะได้อยู่กับเขาตลอดไป แต่ทำไมต่อมาเธอถึงได้แกล้งตายแล้วหนีไปอยู่ต่างประเทศ แล้วทิ้งเขาเอาไว้ที่นี่คนเดียวล่ะ?"
"ฉัน ฉัน..." พชิราถูกถามจนพูดไม่ออก เธอครุ่นคิดอยู่นานกว่าจะมีสติตอบกลับ "แต่ต่อมาฉันก็กลับมาแล้ว แล้วที่ฉันกลับมาก็เพราะว่ารักธนพัต ที่ฉันบอกว่าจะไปต่างประเทศตอนนั้นก็แค่เพื่อจะเกลี้ยกล่อมบุรินทร์ ฉันคอยหาโอกาสกลับมาตลอด แล้วฉันก็คิดถึงธนพัตอยู่เสมอ"
ไม่มีทาง เธอไม่ใช่คนแบบนี้ เธอยอมรับว่าตัวเองสนใจเรื่องชื่อเสียงวงศ์ตระกูลและเงินทอง แต่เธอรักธนพัต เธอรักธนพัต อยู่ต่างประเทศตั้งนานหลายปี เธอไม่เคยคบหากับใครเลยแม้แต่คนเดียว ก็เพราะว่าเธอยังลืมเขาไม่ได้
เมื่อคิดได้ดังนั้น พชิราก็ตะคอกกลับสาริศาตอบกลับไปอย่างมั่นใจ "แน่นอน! ฉันจะยังชอบเขา! สาริศา แกไม่เข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับธนพัต พวกเราคบหากันมานานหลายปี แกรู้ไหมว่าระหว่างเรารักกันมากแค่ไหน? แกไม่รู้อะไรเลย แกมีสิทธิ์อะไรมาว่าฉันแบบนี้!"
"ฉันก็ไม่ได้อยากจะรู้เหมือนกัน" เมื่อได้ยินพชิรายังคงพูดแบบเดิม สาริศาก็ไม่อยากจะสนใจเธออีก อธิบายเหตุผลกับคนแบบนี้ยังไงก็ไม่มีทางเข้าใจหรอก
สาริศาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ตัดสินใจจะโทรแจ้งตำรวจ พชิรายอมสารภาพด้วยปากของตัวเองแล้วว่าเรื่องในตอนนั้นเธอกับบุรินทร์เป็นคนวางแผนด้วยกัน ยิ่งไปกว่านั้นทั้งธนพัตกับออสตินก็ได้ยินเรื่องทั้งหมดแล้วเหมือนกัน มีทั้งพยานหลักฐานและพยานบุคคลครบแบบนี้ ครั้งนี้เธอจะให้พชิราได้ชดใช้ในสิ่งที่เธอกระทำผิดในตอนนั้นให้ได้
แต่ทันทีที่กดเปิดโทรศัพท์ก็ได้ยินเสียงทุบประตูเสียงดังมาจากด้านนอก สาริศา ธนพัตและออสติน ทั้งสามคนหันมองหน้ากัน ก่อนจะพากันส่ายหัวไปมา คิดไม่ถึงว่าในเวลานี้จะยังมีใครมาอีก
สาริศาขมวดคิ้วแน่น ขณะที่เธอกำลังจะก้าวไปเปิดประตูก็ถูกธนพัตรั้งตัวให้ไปหลบอยู่ด้านหลังของเขา "ยังไม่รู้เลยว่าเป็นใคร ให้ผมไปเปิดเองเถอะ"
พูดจบธนพัตก็โดนตรงไปเปิดประตู หลังจากที่เห็นว่าใครเป็นคนทุบประตู สาริศาก็ยิ่งขมวดคิ้วแน่นกว่าเดิม เธอมาที่นี่ได้ยังไง?
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หวานเย็น กรุ่นใจ
สวย แต่ โง่ดักดาน แล้วไงคุณนางเอก...
ทำไมนางเอกต้องเป็นควายตลอด...