พี่ชายของเธอไม่อยู่ติดบ้าน แต่มิลินเป็นคนติดบ้าน พี่ชายของเธอใช้เงินฟุ่มเฟือย แต่มิลินไม่เป็นอย่างนั้น มีหลายที่ที่ทั้งสองคนเกื้อหนุนกัน และมีหลายที่ที่ทั้งสองคนคล้ายคลึงกัน
ในเมื่อเป็นแบบนี้ เช่นนั้นทั้งสองคนอยู่ด้วยกัน ถึงจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด
สาริศาคิดในใจ แล้วตัดสินใจเกี่ยวกับวิถีชีวิตของทั้งสองหลังจากมิลินกับชัชวาลแต่งงานกัน
แค่คิดก็รู้สึกอบอุ่นและโรแมนติกมาก
“มิลิน ฉันถามเธอจริงๆ นะ เธอชอบพี่วาลไหม”
ถ้ามิลินชอบจริงๆ เช่นนั้นสาริศาก็จะไปถามชัชวาลดูว่าเขาคิดอย่างไร
หากทั้งสองรักกัน สาริศาก็ไม่รังเกียจที่จะเป็นแม่สื่อ แค่ขอร้องว่าเมื่อทั้งสองแต่งงานกันไปแล้วอย่าลืมเธอก็พอ
เป็นครั้งแรกที่มิลินเห็นสาริศาถามคำถามตัวเองอย่างจริงจัง และเธอก็เริ่มจริงจังโดยไม่รู้ตัว
“ชอบ”
คำเดียวพร้อมกับสายตาแน่วแน่ มันก็เพียงพอแล้วที่จะพิสูจน์ว่ามิลินไม่ได้โกหก และมิลินเป็นเด็กดี สาริศาไม่อยากให้ชัชวาลพลาดไป
“ฮ่าฮ่า แบบนี้ก็ดี ไม่ต้องห่วง ฉันจะช่วยเธอเอง”
สาริศาคิดไม่ถึงว่าพี่ชายตัวเองจะหลอกล่อผู้หญิงดีๆ คนนี้ได้ เป็นครั้งแรกที่รู้สึกว่าพี่ชายยังคงมีความเป็นไปได้ในเรื่องความรัก
“ริศา เธอจะช่วยฉันยังไงเหรอ” ทันทีที่ได้ยินคำพูดของสาริศา มิลินก็สับสนเล็กน้อย
สาริศาจะทำอย่างไร จะช่วยตนอย่างไร
คำถามนี้เป็นเครื่องหมายคำถามใหญ่ในใจของมิลิน หากไม่ถามออกมาจะรู้สึกไม่สบายใจไปตลอด
“แน่นอนว่าเป็นการจับคู่พวกเธอ” สาริศาเหลือบมองมิลินแล้วเริ่มทำงานในมือ
แม้ว่าวันนี้จะมาเร็วแต่ก็คุยกันสักพักใหญ่ ดังนั้นเวลาเริ่มงานจึงเลยเวลาทำงานไปแล้วสิบห้านาที
แม้จะบอกว่าสาริศาเป็นภรรยาของประธานจึงไม่มีใครกล้าพูดถึงเธอ แต่ก็ยังเป็นการดีกว่าที่ไม่ต้องตกเป็นขี้ปากชาวบ้าน
เมื่อเห็นว่าสาริศาไม่มีแผนที่จะพูดกับตัวเองต่อ มิลินจึงส่ายหน้าและทำงานต่อไป
ชั่วโมงทำงานในตอนเช้าผ่านไปอย่างรวดเร็ว สาริศาส่งข้อความถึงชัชวาล นัดเขาทานอาหารกลางวันด้วยกัน
แม้ว่าสาริศาอยากพามิลินไปด้วยกัน แต่เพราะยังไม่รู้ว่าใจชัชวาลคิดอะไรอยู่ จึงต้องถามให้ชัดเจนแล้วค่อยพูดเรื่องอื่นๆ
“พี่วาล ไปทานข้าวกัน ห้ามปฏิเสธ ส่งที่อยู่ไปให้พี่แล้ว”
หลังจากส่งข้อความนี้ไป ชัชวาลก็ตอบกลับอย่างรวดเร็ว “ตกลง”
จากนั้นสาริศาก็เก็บของแล้วไปยังร้านอาหารที่ตกลงกันไว้
ก่อนจะไปยังบอกมิลินด้วยว่าแล้วเจอกันนะ นี่ทำให้มิลินเกิดลางสังหรณ์ที่ไม่ค่อยดี
แต่ถึงอย่างไรก็เป็นแค่ความรู้สึก มิลินจึงไม่ได้พูดอะไรมาก และโบกมือให้สาริศาด้วยรอยยิ้ม
ร้านอาหารที่สาริศาจองนั้นอยู่ชั้นล่างของบริษัทตัวเอง แบบนี้จึงสะดวก และสาริศาก็ไม่ต้องขับรถรีบร้อนด้วย
ชัชวาลรู้สึกอ่อนใจ แต่เพราะเป็นน้องสาวของตัวเอง ชัชวาลจึงต้องตามใจ
เมื่อสาริศาลงไป ชัชวาลก็มาถึงแล้ว สาริศารู้ว่าตัวเองต้องได้ฟังชัชวาลบ่นสักพัก จึงกลอกตาก่อนจะเดินไปทางชัชวาล
เป็นจริงตามที่สาริศาคาดไว้ ชัชวาลเริ่มดุสาริศาทันทีที่เข้าไป และพูดอยู่นานมาก
แม้ว่าอยู่ในบริษัทชัชวาลจะเป็นประธานที่มีความเย็นชาสูง แต่เมื่อเจอคนใกล้ชิด ก็จะกลายเป็นแม่ขี้บ่นในไม่กี่วินาที จุดนี้สาริศามีประสบการณ์อย่างลึกซึ้ง
“เธอดูสิ มันอยู่ข้างล่างบริษัทเธอแท้ๆ ยังต้องให้ฉันรอเธออีก”
“เห็นไหมว่าเวลาจองร้านอาหาร ยังต้องเลือกร้านที่อยู่ใต้บริษัทพวกเธอ เธอยังจะเอาให้ใกล้กว่านี้อีกหน่อยไหมล่ะ”
“ทำไม เพิ่งแต่งงานไปเมื่อวาน วันนี้ทะเลาะกันจนร้องไห้มาฟ้องฉันแล้วเหรอ”
“……….”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หวานเย็น กรุ่นใจ
สวย แต่ โง่ดักดาน แล้วไงคุณนางเอก...
ทำไมนางเอกต้องเป็นควายตลอด...