หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 586

“คิดอะไรอยู่” หลังจากที่รอมานาน ธนพัตก็ออกมาจากห้องอาบน้ำ แล้วมองไปที่สาริศาพร้อมถาม

“พี่ชายของฉันกับมิลินคบกันแล้วค่ะ” สาริศาบอกเรื่องนี้กับธนพัต ธนพัตพยักหน้ารับรู้

เพราะธนพัตรู้ว่าชัชวาลกับมิลินจะต้องคบกันไม่ช้าก็เร็ว

ทั้งสองเป็นคนประเภทเดียวกัน ทั้งนิสัยและความคิดต่างก็เติมเต็มซึ่งกันและกัน รวมทั้งยังมีพวกเขาที่คอยช่วยจับคู่ ไม่คบกันคงยาก

ที่สำคัญที่สุดคือพวกเขาทั้งสองคนต่างก็มีความรู้สึกดีๆ ต่อกันอยู่แล้ว

หญิงจีบชายนั้งง่ายกว่า ไม่แปลกที่ชัชวาลถูกคว้าใจไปอย่างง่ายดายก็ไม่ใช่เรื่องแปลก

“แล้วคุณคิดว่าครั้งหน้าถ้าฉันไปหามิลิน ฉันต้องเรียกเธอว่าพี่สะใภ้ไหมคะ” สาริศากังวลเกี่ยวกับลำดับอาวุโสเล็กน้อย

เธอรู้สึกว่าเรียกมิลินเฉยๆ ค่อนข้างหยาบคาย แต่จะให้เรียกพี่สะใภ้ สาริศาก็เรียกไม่ออก

ตอนที่ทั้งสองยังไม่ได้คบกัน สาริศาก็คิดแต่ว่าจะทำยังไงให้ทั้งสองคบกัน

ตอนนี้พวกเขาคบกันแล้ว สาริศาก็ต้องคิดว่าจะเรียกอีกฝ่ายยังไง

ธนพัตไม่รู้เลยว่าในแต่ละวันมสาริศาคิดอะไรอยู่กันแน่

“คุณอยากเรียกยังไงก็เรียกอย่างนั้น”

ปัญหานี้ต้องใช้เวลาคิดนานขนาดนี้เลยหรือไงกัน?

แต่ยังไงธนพัตก็ไม่เข้าใจว่าทำไมบางครั้งผู้หญิงต้องคิดอะไรมากมายแบบนั้นด้วย

ปัญหาที่สาริศากำลังคิดอยู่ตอนนี้ธนพัตไม่เข้าใจ แต่ถ้าเป็นผู้หญิงด้วยกันกลับปกติมาก

“ค่ะ งั้นฉันเรียกเธอว่ามิลินเหมือนเดิมก็ได้”

เรียกแบบเดิมสบายใจกว่าเยอะ

สำหรับพี่สะใภ้ หลังจากที่ชัชวาลกับมิลินแต่งงานกัน สาริศาค่อยเปลี่ยนมาเรียกเธอด้วยคำนี้เถอะ

พอเห็นว่าในที่สุดสาริศาก็ตัดสินใจได้แล้ว

ในที่สุดความสุขสมในช่วงค่ำคืนที่ธนพัตรอคอยก็มาถึง

ในตอนที่ทั้งห้องกำลังร้อนแรง ธนพัตก็พูดคำหนึ่งออกมา “ชุดยั่วยวน”

สาริศารีบผละออกจากอ้อมกอดของธนพัตทันที แล้วกอดผ้าห่มยกขาไขว้ผ้าห่มไว้แน่น ก่อนจะผล็อยหลับไปอย่างสบายอารมณ์

ธนพัตส่ายหน้าอย่างจนใจ แล้วมองไปทางสาริศาที่นอนหลับไปแล้ว ไม่รู้ว่าจะต้องใช้วิธีไหนให้สาริศายอมสวมชุดนั้น

เช้าวันรุ่งขึ้น ธนพัตออกไปทำงานแล้ว สาริศาถึงจะลุกขึ้นจากเตียง วันหยุดที่สาริศาขอไว้ คือหนึ่งสัปดาห์ และตอนนี้ก็ยังไม่ถึงเวลา เธอมีเวลาพักผ่อนเพิ่มขึ้นอีกหน่อย

ตอนที่สาริศาเดินลงมาชั้นล่าง ธีร์เองก็ตื่นนอนแล้วเช่นกัน “อรุณสวัสดิ์ครับหม่าม๊า มากินข้าวเร็วครับ”

ธีร์วิ่งไปจูงมือสาริศา แล้วเดินตามสาริศาไปที่โต๊ะอาหาร

อาหารพวกนี้คือสิ่งที่ธนพัตย้ำเตือนธีร์ให้สาริศาทาน ธีร์ไม่กล้าไม่ทำตาม

“ได้จ้ะ หม่าม๊ากิน” แล้วเธอก็ก้มหน้า เริ่มกิน

สาริศากำลังครุ่นคิดว่าอีกเดี๋ยวเธอควรเอาอาหารเสริมไปด้วยไหม เพราะการป่วยในครั้งนี้ กันยาจำเป็นต้องบำรุงร่างกาย

พอนิ่งคิดได้สักพัก ก็คิดว่าเอาไปด้วยเถอะ พอคิดได้แบบนี้ สาริศากับธีร์ก็ไปที่ซื้ออาหารเสริมก่อน หลังจากซื้ออาหารเสริมเสร็จแล้ว พวกเขาก็ไปที่บ้านพักคนชรา ครั้งนี้สาริศาขับรถไปเอง ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องการเดินทาง

“หม่าม๊าครับ เราจะไปหาคุณยายคนไหนเหรอครับ” ในความทรงจำของธีร์ มีแค่คุณปู่ทวดเพียงคนเดียว ส่วนคุณยายไม่เคยปรากฏในความทรงจำของเขาเลยสักครั้ง

ที่จริงแล้วธีร์เคยเห็นตอนที่อยู่ในโรงพยาบาล แต่เขาไม่ได้พูดออกมา

“คุณยายคนนี้สุขภาพไม่ค่อยดี และเพิ่งออกจากโรงพยาบาลจ้ะ” สาริศาอธิบายเรื่องของกันยาให้ฟังสั้นๆ เพื่อบ่งบอกให้อีกเดี๋ยวธีร์เชื่อฟังเธอไม่ซน