หวางเฟยเสด็จ ท่านอ๋องหลีกไป นิยาย บท 13

บทที่ 13 โรคประหลาด

ดังนั้น!

หลานเยาเยาจึงค่อยๆเดินตามเสียงนั้นไป จนมาหยุดอยู่ที่ลานเบื้องหน้าที่ดูงดงามนัก

มีหญิงสาวผู้หนึ่งใส่ชุดกระโปรงสีฟ้าอ่อนนอนคว่ำอยู่บนพื้น มีเชือกมัดอยู่รอบตัวเธอทั้งท่อนบนและท่อนล่าง ดูท่าทางอึดอัด สีหน้าซีดเผือดราวกับแผ่นกระดาษ เหม่อมองดูท้องฟ้าด้วยความอ้างว้าง

“ในที่สุดก็ได้เห็นท้องฟ้าเห็นก้อนเมฆเสียที!”

ไม่รู้เพราะเหตุใด อยู่ดีๆสีหน้าของนางก็เปลี่ยนไป และก้มหัวลงทันที

“แคก แคก แคก......”

“แหวะ......”

มีเลือดไหลทะลักออกจากปาก กระเด็นไปทั่วพื้น หลังจากนั้นก็ยังไออย่างต่อเนื่อง

“แคก แคก แคก......”

เมื่อเห็นดังนั้น หลานเยาเยาก็เปลี่ยนท่าที รีบวิ่งเข้าไปประคองนางขึ้นมา

“เฮ้ เจ้าไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”

หลังจากประคองหญิงสาวในชุดสีฟ้าขึ้นมาแล้ว หลานเยาเยาก็พบว่านางไอจนแทบจะหายใจไม่ออกแล้ว จึงตัดสินใจว่ายังไงก็จะต้องช่วยแก้มัดให้นางก่อน

แต่คิดไม่ถึงว่า......

หญิงสาวในชุดสีฟ้ากลับถอยหนีด้วยความกลัว แล้วส่ายหน้าพลางพูดเบาๆว่า:

“อย่า......แก้มัด อย่าแก้มัด ไม่เช่นนั้นเจ้าจะต้องตายแน่ๆ......”

หลานเยาเยาไม่สนใจคำพูดของนาง เชือกมัดแน่นออกอย่างนี้ ถ้าไม่รีบแก้มัดตอนนี้ ไม่ช้านางจะต้องตายแน่ๆ

ดังนั้น !

ไม่พูดพร่ำทำเพลง ก็แก้มัดเชือกให้แก่นาง

“เจ้าจงอยู่ให้ห่างข้า รีบไปซะ ข้าอาจทำร้ายเจ้าได้......แคก แคก แคก……”

เมื่อห้ามนางไม่ให้แก้มัดไม่ได้ หญิงสาวในชุดสีฟ้าก็ “แหวะ” เป็นเลือดออกมาอีกครั้ง......

หญิงสาวผู้นั้นถอยหลังออกไปสองสามก้าวทันที ราวกับรู้ว่าอีกประเดี๋ยวจะมีเรื่องที่น่ากลัวเกิดขึ้น เพื่อไม่ให้นางมาเข้าใกล้นาง

หลานเยาเยามุ่งตรงไปข้างหน้าโดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น แล้วรีบพาหญิงสาวในชุดสีฟ้าไปนั่งพิงที่กำแพง ใช้มือของนางหยิบสเปรย์ยาออกมา

แล้วนางก็ใช้มือบีบที่ขากรรไกรของหญิงสาวในชุดสีฟ้า เพื่อบังคับให้นางเปิดปาก

“ชีด ชีด ชีด......”

นางฉีดยาเข้าไปในปากของหญิงสาวในชุดสีฟ้า แล้วหญิงสาวในชุดสีฟ้าก็ค่อยๆหยุดไอ

หลานเยาเยาเริ่มรู้สึกผ่อนคลายลง แต่ทันใดนั้นเอง เริ่มมีความผิดปกติบางอย่างเกิดขึ้นกับหญิงสาวในชุดสีฟ้า ดวงตาที่งดงามคู่นั้นกลับเปลี่ยนเป็นสีแดงในชั่วพริบตา ใบหน้าเริ่มดูดุร้ายขึ้นมาทันที

หญิงสาวในชุดสีฟ้ายิ้มด้วยรอยยิ้มที่น่ากลัวบนริมฝีปาก ยกมือที่มีเล็บยาวขึ้น แล้วมุ่งหน้ากลับมาทางนี้

“เฮ้ย!”

นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน?

หลานเยาเยากระโดดโหยงขึ้นทันที จึงสามารถหลบพ้นกรงเล็บที่นางเหวี่ยงมาได้ทัน เล็บนั่นทั้งยาวทั้งแหลมคม เหวี่ยงโดนกำแพงยังทำให้เป็นรูกว้าง

หญิงสาวที่ดูเหมือนจะอ่อนแอไร้เรี่ยวแรงในตอนแรก ตอนนี้กลับกลายเป็นเหมือนปีศาจที่มีพลังมหาศาลและดุร้าย

“เลือด ข้าต้องการดื่มเลือด อ่า......ข้าต้องการดื่มเลือดของเจ้า......”

หญิงสาวในชุดสีฟ้าที่ตอนนี้กำลังบ้าคลั่ง นางหันหัวของนาง บิดจนได้ยินเสียงคอดัง “เอี๊ยด เอี๊ยด” พอเห็นคอของหลานเยาเยาก็รีบบินมาอย่างรวดเร็ว ทำท่าราวกับจะมาดูดเลือดของนางให้หมดตัว

หลานเยาเยาหลบหนีได้อย่างรวดเร็วอีกครั้ง ในเวลานี้ มือหนึ่งถือกระบอกฉีดยา ส่วนมืออีกข้างเปิดขวดยา......

หลังจากนั้นไม่นาน!

หลานเยาเยาหยุดนิ่ง แล้วหันหลังกลับอย่างรวดเร็วพร้อมกับยิ้มเยาะ แล้วยกเข็มฉีดยาในมือของนางขึ้น

หญิงสาวในชุดสีฟ้าพุ่งตรงมาที่ด้านหน้าของเธอพอดี มือสองข้างคว้าจับไปที่แขนของนาง อ้าปากกว้าง พุ่งตรงมาเพื่อจะดูดเลือดที่คอของนาง......

หลานเยาเยาเอี้ยวตัวเพื่อที่จะเลี่ยงการโจมตี แล้วจึงอ้อมไปทางด้านหลังของนาง ล็อคคอนางไว้ และกดเข็มฉีดยาลงไปที่คอของนาง

หญิงสาวในชุดสีฟ้าที่กำลังบ้าคลั่ง พยายามดิ้นรน ใช้กรงเล็บกวัดแกว่งไปมา หลังจากนั้นจึงค่อยๆสงบลง และหมดสติไปในที่สุด

“ฮู้......”

เจ้าช่างโชคดีจริงๆ ! ถือเป็นโชคของเจ้าที่ได้พบข้า มิเช่นนั้นวันนี้ถ้าไม่ขาดใจตาย ก็คงกระอักเลือดตายเป็นแน่

เมื่อมองดูชุดของหญิงสาวในชุดสีฟ้าอย่างพิจารณาสักครู่ ก็พบว่าบนกระโปรงมีด้ายสีทองเย็บอยู่ แล้วนางก็ยิ้มขึ้นมาอย่างสดใส

เหอะ เหอะ......

นางรู้สึกสัมผัสได้ถึงกลิ่นของคนมีเงินอย่างแรง!