หวางเฟยเสด็จ ท่านอ๋องหลีกไป นิยาย บท 6

บทที่ 6 ไม่ได้มาดี

ที่ตามติดเธอมีสาวใช้สองคนที่สายตาดุร้าย และแม่นมร่างกายกำยำสองคน พวกนางมีกระบอกไม้ที่หนาเท่าแขนอยู่ในมือ

ดูท่า ไม่ได้มาดี！

หลานชิวหยุนเดินเข้าไปในบ้านอย่างรังเกียจ เดินเข้าไปไม่กี่ก้าว ก็พบว่าในบ้านผิดปกติ หลังจากนั้นก็มีน้ำฝนหยดลงบนหัวและร่างกายเธอ

สาวใช้ด้านหลังเมื่อเห็นเข้า ก็รีบวางกระบอกไม้ก่อนแล้วกางร่มให้เธอ

“หลานเยาเยา เจ้าตายยากมีประโยชน์อะไร？แม้แต่สวรรค์ยังไม่ชอบเจ้า ทำให้ห้องเจ้าเป็นสภาพแบบนี้ ฮึๆๆ เจ้าดูสารรูปเหมือนหมาตกน้ำของเจ้าตอนนี้ ทำไมไม่ตายไปซะล่ะ?”

“หลานเยาเยา เจ้าตายยากมีประโยชน์อะไร？แม้แต่สวรรค์ยังไม่ชอบเจ้า ทำให้ห้องเจ้าเป็นสภาพแบบนี้ ฮึๆๆ เจ้าดูสารรูปเหมือนหมาตกน้ำของเจ้าตอนนี้ ทำไมไม่ตายไปซะล่ะ?”

โดดผาก็ไม่ทำให้นางตาย ดูท่าคงต้องตีเป็นๆ ให้ตาย！

เมื่อวานเห็นหลานเยาเยากลับมา หลานชิวหยุนก็อารมณ์เสียมากแล้ว และเมื่อวานหลานเยาเยาก็เปลี่ยนไปจากคนที่อ่อนแอขี้ขลาดก่อนหน้านี้ แล้วพูดเรื่องที่ถูกบังให้โดดผาออกมา ยังทำให้ท่านพ่อไม่เชื่อเรื่องที่เธอหนีตามผู้ชายไป

ท่านพ่อยังดุท่านแม่ด้วยเรื่องนี้

เกลียดนัก！

วันนี้ยังไงเธอต้องทำให้หลานเยาเยาตายให้ได้ หลังจากนั้นก็ให้ท่านพ่อคิดว่าหลานเยาเยาตายเพราะตายพิษบาดแผล

ดังนั้นเวลานี้ สายตาหลานชิวหยุนมองหลานเยาเยาเหมือนแค่เพียงคนที่ตายแล้วคนหนึ่ง

หลานเยาเยาถอนหายใจเบาๆ เงยหน้าสบตาโต้ตอบเธอ ยักคิ้วยังช่วยไม่ได้ หัวเราะออกมา

“ถ้าข้าตายคงน่าเสียดาย หลังจากนี้คนที่เก็บความลับเจ้าก็คงไม่มี”

ได้ยินมา！

หลานชิวหยุนจ้องด้วยดวงตาสวย โกรธขึ้นมาทันที

เธอคิดว่าเมื่อวานเป็นเพราะท่านพ่อและองค์ชายราชทายาทอยู่ในสถานการณ์ด้วย หลานเยาเยาถึงได้กล้าอธิบายเหตุผลให้กับตนเอง

เสียดายที่ไม่มีใครเข้าข้าง……

หลานเยาเยาตรงหน้าได้รับบาดเจ็บสาหัส และไม่มีหมอรักษา เธอยังพาคนมาเยอะขนาดนี้ หลานเยาเยาต้องคุกเขาก้มหัวยอมรับผิดอย่างโดยดี ร้องไห้ร้องขอชีวิตจากเธอ

แต่คิดไม่ถึงหลานเยาเยาจะพูดจาแบบนี้กับเธอ รนหาที่ตายชัดๆ ……

“หลานเยาเยา นางสารเลว ข้าจะฉีกปาดเจ้า”

ใครจะรู้!

“พรึบ……”

“โอ๊ย……”

เสียงกระแทกพื้นอย่างแรงดังขึ้น พร้อมกับเสียงคร่ำครวญอย่างเจ็บปวด

“ว๊าว！ล้มลงได้งดงามเช่นนี้ ข้าเพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรก ถ้างั้น……เจ้าล้มอีกครั้งให้ข้าดูได้หรือไม่?”

มองหลานชิวหยุนที่ล้มอยู่กับพื้น มองหน้ากางแขนขา สวยมากจริงๆ หลานเยาเยาเกือบจะปรบมือแล้ว

บทพื้นรอบๆ ถูกเทลงด้วยน้ำมันหล่อลื่น น้ำมันหล่อลื่นนี้ยังเป็นของขวัญพิเศษ ตอนเปิดตัวยาชั้นที่หนึ่ง

“หลานเยาเยา ข้าจะต้องลอกหนังเจ้าให้ได้”

หลานชิวหยุนจ้องที่เธอด้วยความโกรธ ดูเหมือนจะกลืนกินเธอทั้งเป็น

แต่!

บนพื้นลื่นมาก ไม่ว่าหลานชิวหยุนจะพยายามลุกขึ้นยังไง ลุกขึ้นมาอย่างยากลำบาก สักพักก็” พรึบ” ล้มลงไปอีก

“จุ๊ๆๆๆ บอกให้ล้มเจ้าก็ล้ม เชื่องมาก เหมือน หว้างฉาย ที่ข้าเลี้ยงเลย”

จากนั้น เหมือนจะทนดูไม่ไหว กวาดสายตามองไปยังสี่คนที่ยืนงงอยู่ปากประตู

“นี่ๆๆๆ พวกเจ้าสี่คนเป็นอะไร ยามนี้เป็นยามแสดงความจงรักภักดี พวกเจ้าทั้งสี่ไปยืนเหม่อลอยอะไรตรงนั้น? ยังไม่รีบมาพยุงคุณหนูของพวกเจ้าอีก?”

คำพูดคำเดียวทำให้คนสะดุ้ง！

สี่คนนั้นถึงมีสติขึ้นหลังจากที่หลานชิวหยุนล้ม รีบเดินหน้าเพื่อต้องการจะพยุงหลานชิวหยุน ใครจะไปรู้ว่าที่พื้นลื้นมาก