“เป็นไปได้อย่างไร.......”
สาวน้อยรีบวิ่งไปที่หน้าต่าง ตั้งใจฟังอย่างละเอียด แต่ในเวลานี้ เสียงดนตรีเพลง 《เหลียงจู้》หยุดลงพอดี
“หึ......คนที่ไม่เคยมีความรักอย่างเธอ จะเก็บไวโอลินขึ้นมาเล่นอีกครั้งได้อย่างไร ?”
บนใบหน้าของซือเฉินประชดประชันอย่างขมขื่นเล็กน้อย อาจจะเป็นเพราะว่าสองวันนี้เธอเหนื่อยเกินไปแล้ว ถึงทำให้มีอาการประสาทหลอนอย่างน่าขำแบบนี้
ในห้องดนตรีชั้นบน กู้จิ่วฉือเพิ่งจะตระหนักได้ว่าตัวเองนั้นกลับเล่นท่อน《เหลียงจู้》 เธอรีบหยุดลงทันที และพอดีกับในเวลานี้มือถือของเธอดังขึ้น ปรากฏว่าเป็นซูหย่าผู้ประพันธ์《ช่วงเวลาที่มีความสุข》โทรมา
“ฮัลโหล ? อาฉือ ตอนนี้สะดวกรับโทรศัพท์ไหม ?”
“สะดวก มีอะไรหรือ ?”
กู้จิ่วฉือปิดหน้าต่างพลางเดินไปใจกลางห้องเรียน
“คืออย่างนี้ งานแคสติ้งตัวละครทั้งหมดของเรื่อง《ช่วงเวลาที่มีความสุข》ของเราได้สิ้นสุดลงแล้ว ก่อนจะเข้ากอง จะต้องทำการถ่ายรูปโปรโมตตัวละครและถ่ายโปสเตอร์ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ บทมีการเปลี่ยนแปลงใหม่ ซึ่งส่วนใหญ่นั้นจะเกี่ยวกับคุณ ”
“เปลี่ยนบทใหม่หรือ ?”
กู้จิ่วฉือจับใจความสำคัญทันที แล้วรีบถามขึ้น นิยายมากมายที่ถูกนำไปดัดแปลงเป็นละครทีวี มักจะถูกผู้เขียนเปลี่ยนบทนิยายอยู่เสมอ
ครั้งนี้ผู้ประพันธ์นิยายรับหน้าที่เป็นผู้เขียนบท ตอนแรกเธอนั้นโล่งอกแล้ว แต่ไม่คิดว่าตอนนี้จะเปลี่ยนบทอีกแล้ว
หรือว่า เธอเข้าไปก้าวก่ายกับละครเรื่องนี้ ทิศทางความเป็นไปของเรื่องจึงถูกเปลี่ยนไปด้วยหรือ ?
“การเปลี่ยนแปลงแบบไหน ?”
“คุณไม่ต้องกังวล เป็นการเปลี่ยนแปลงที่ดีสำหรับคุณ ”
ซูหย่าน่าจะฟังความกังวลในน้ำเสียงของเธอออก จึงรีบอธิบายขึ้น
“ครั้งที่แล้วหลังจากที่ฉันกับผู้กำกับหลี่ลื่ออานได้ดูการแสดงของคุณแล้ว รู้สึกตลอดว่าคุณกับตัวละครมูเฉินคนนี้เหมาะสมกันมาก ดังนั้นพวกเราจึงปรึกษาและวางแผนที่จะปรับปรุงเนื้อเรื่องของคุณและเพิ่มฉากให้กับคุณมากขึ้น” ”
เมื่อได้ยินคำพูดของซูหย่า กู้จิ่วฉือโล่งอก แต่ก็นึกถึงเรื่องที่เร่งด่วนกว่าขึ้นมาอีกเรื่องหนึ่งทันที
“พี่ซูหย่า ฉากที่เพิ่มขึ้นน่าจะไม่มีฉากความรักใช่ไหม ?”
หากมีฉากรัก ถ้าอย่างนั้นอย่าว่าแสดงเลย ปีศาจใหญ่จะต้องบ้าคลั่งอย่างแน่นอน !
เมื่อนึกถึงใบหน้าเหมือนภูเขาน้ำแข็ง และดวงตาเยือกเย็นคู่นั้นของฮั่วหมิงเช่อแล้ว กู้จิ่วฉือก็อดที่จะขนลุกไม่ได้
“ฮ่า ๆ ฉันนั้นอยากจะเพิ่มฉากรักให้คุณอยู่ แต่ตอนนี้คุณเป็นนักเรียนมัธยมปลายปีที่สาม หม่อมฉันนางสนมทำไม่ได้จริงๆ ”
ซูหย่าฟังไม่ออกว่ากู้จิ่วฉือนั้นไม่ได้ต้องการจะมีฉากรัก ยังคิดว่าเธอคาดหวังกับฉากรักมาก พูดจบแล้วก็ปลอบประโลมเธออีกหนึ่งประโยค
“สาวน้อยไม่ต้องใจร้อน รอให้คุณสอบติดมหาวิทยาลัยแล้ว พี่สาวจะจัดฉากรักให้คุณในฉบับสร้างใหม่เล่มต่อไป~”
กู้จิ่วฉือรู้ว่าซูหย่านั้นเข้าใจผิดแล้ว แต่เธอก็อธิบายมากไม่ได้ จึงทำได้เพียงเปลี่ยนหัวข้อสนทนา
“ฉันรู้แล้ว ถ้าอย่างนั้นฉันขอดูสคริปต์ที่แก้ไขแล้วได้ไหม ?”
“ได้อยู่แล้ว ที่ฉันโทรหาคุณก็เพราะเรื่องนี้แหละ คุณจะต้องไปศึกษาบทสคริปต์ให้ละเอียด การถ่ายรูปโปรโมตนั้นตามก่อนหน้านั้น นักแสดงทุกคนจะต้องไปเจอกันที่กองด้วย เพื่อประชุมหารือกันในเรื่องของสคริปต์”
ซูหย่ากล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง
นักแสดงทุกคนหรือ ?หมายความว่าทุกคนซึ่งถูกกำหนดไว้แล้ว ถ้าอย่างนั้นโค้วยู่นเอ๋อล่ะ ?
“พี่ซูหย่า ฉันขอถามหน่อยได้ไหม นักแสดงที่เข้าฉากกับฉันมีใครบ้าง ?ฉันเป็นเด็กใหม่ อยากจะรู้ล่วงหน้าสักหน่อยว่าใครมีความชอบอะไรบ้าง ไม่อยากจะสร้างความขัดแย้งที่ไม่จำเป็นกับทุกคนในเรื่องทางด้านนี้ ”
“อ๋อ อันนี้คุณไม่ต้องกังวล ในบทสคริปต์ที่ฉันส่งให้คุณนั้นมีตารางนักแสดงกับตัวแสดงที่ต้องเข้าฉากด้วย แต่ว่ามันเป็นความลับสุดยอด อย่างน้อยก่อนที่รูปถ่ายตัวละครจะประกาศออกไป คุณจะเปิดเผยต่อคนนอกไม่ได้~”
อีกด้านของโทรศัพท์ ซูหย่าเตือนด้วยน้ำเสียงจริงจัง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ห่วงรักคุณปีศาจ