ห่วงรักคุณปีศาจ นิยาย บท 56

“น่าจะไม่ใช่ รู้สึกคันจมูกเล็กน้อยเท่านั้น ”

กู้จิ่วฉือยิ้มเล็กน้อยและตอบขึ้น แอบคิดอยู่ในใจ

อาจจะเป็นสองไส้ศึกที่ไม่ประสบความสำเร็จ กำลังแอบด่าเธออยู่ลับๆกระมัง

และพอดีกับเวลานี้ รถได้มาถึงคฤหาสน์หวงจวี กู้จิ่วฉือนั้นนึกถึงกองของบนโต๊ะในบ้านขึ้นมาได้ทันที ลงรถพลาง หันไปถามฮั่วหมิงเช่อ

“ใช่แล้ว คุณกินข้าวเที่ยงหรือยัง ？”

“ยัง ”

ฮั่วหมิงเช่อกล่าวเรียบ ๆ จ้านยิงที่เดินตามหลังนินทาอยู่ในใจ

ถูกคุณทำให้โกรธจนอิ่มแล้ว ใครยังจำได้ว่าจะกินข้าวอยู่อีก !

“วันนี้น้าสาวหมิงหยุดงาน ฉันได้ซื้ออาหารสำหรับบำรุงเลือดลมกระเพาะมามากมาย แต่ล้วนเป็นของสด คุณรอสักครู่ ฉันมาทำให้คุณ !”

กู้จิ่วฉือฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดีเดินเข้าไปข้างใน ทิ้งผู้ชายสองคนไว้ข้างหลังไกลๆ

เมื่อสบโอกาสจ้านยิงขยับเข้าไปตรงหน้าท่านนาย แล้วกระซิบเสียงเบา

“ท่านนาย เมื่อสักครู่นี้เราได้ตรวจดูกล้องวงจรปิดแล้ว เมื่อคุณกู้ถึงสนามบินแล้ว ก็ติดสินบนเจ้าหน้าที่ แล้ววิ่งไปรับคุณที่รันเวย์ ระหว่างทางไม่หยุดเลยสักก้าว และยิ่งไม่ได้ไปพบเจี้ยยู่ถังด้วย เพราะฉะนั้นคนของเขาหาเธอไม่เจอในเวลาแรก ผมคิดว่าบางทีอาจจะ.......”

เมื่อพูดถึงตรงนี้จ้านยิงหยุดลงทันที อันนี้ถ้าพูดออกมาเขาเองก็อาจไม่เชื่อ...........

“พูดต่อ”

สายตาของฮั่วหมิงเช่อจ้องไปที่บนตัวของสาวน้อยที่กำลังยุ่งอยู่ในห้องรับแขก แล้วกล่าวเรียบ ๆ

“คุณกู้อาจจะถูกคนใส่ร้ายจริงๆ ข้อมูลของเบอร์ที่ใช้นามแฝงโทรมาหาคุณสองสามครั้งในช่วงนี้ไม่ค่อยแน่นอน บางทีพวกเราอาจจะ.....เข้าใจคุณกู้ผิดไปจริงๆ ”

เมื่อพูดจบ จ้านยิงก็กล่าวเสียงสูงขึ้นมาทันที

“แต่ไม่ว่าอย่างไรผมคิดว่าท่านนายควรจะต้องระมัดระวังตัวคุณกู้ไว้บ้าง เธอมีประวัติไม่ดีมากเกินไป เชื่อหมดไม่ได้ ไอ้เจี้ยยู่ถังได้ยกเลิกไฟล์บินในวันนี้ ไม่ได้บินไปที่ประเทศสหรัฐอเมริกา........”

เมื่อได้ยินประโยคสุดท้าย ดวงตาลุ่มลึกของชายหนุ่มหรี่ลงเล็กน้อย แล้วกล่าวอย่างเย็นชาว่า

“ถ้าอย่างนั้นก็ทำให้เขาไม่อาจจะไม่บินไปอเมริกาไม่ได้ซิ ”

“ครับ ! ผมจะไปจัดการตอนนี้เลย !”

จ้านยิงรับปากอย่างรวดเร็ว หันหลังเดินไปทางข้างนอก อยากจะสั่งสอนไอ้คนเลวนี้นานแล้ว !

ในบ้าน กู้จิ่วฉือพยายามนำวัตถุดิบสำหรับประกอบอาหารเก็บเข้าไปในห้องครัว จากนั้นก็เอาสูตรการประกอบอาหารที่เก็บไว้ในมือถือออกมาดู

“เนื้อตุ๋นมันฝรั่ง ขั้นตอนที่หนึ่ง ปอกเปลือกมันฝรั่ง........”

ในปากของเธอพึมพำไปด้วยโดยไม่รู้ตัว มือหนึ่งถือมันฝรั่งอีกมือหนึ่งถือมีดปอก แล้วเดินไปข้างอ่างล้างจาน

“โอ้ว ! ใช่แล้ว ผ้ากันเปื้อน !”

กู้จิ่วฉือนั้นนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ทันที วางมันฝรั่งลงแล้วเอาผ้ากันเปื้อนสีชมพูรูปหมีน่ารักมาคาดเอว แล้วจึงฮัมเพลงทำงานต่ออย่างมีความสุข

ท่าทางเหมือนลืมตัว แม้กระทั่งไม่รู้ด้วยซ้ำว่าชายหนุ่มได้พิงอยู่ข้างประตู มองดูเธอนานแล้ว

แววตาที่เย็นชาและเคร่งเครียดอยู่เสมอของชายหนุ่มในที่สุดก็มีความอ่อนโยนเล็กน้อย บ้านนี้ เงียบเหงามานานมาก ในที่สุดก็มีกลิ่นไฟอบอุ่นขึ้นมาบ้าง

“อ้า !”

จู่ ๆ กู้จิ่วฉือนั้นกรีดร้องขึ้นมาทันที โยนมันฝรั่งทิ้งแล้วกดนิ้วมือตัวเองไว้ มือที่ไม่เคยทำงานบ้านมาก่อน เป็นแผลขึ้นมาทันที

เกือบจะเป็นตอนที่เธอกรีดร้องขึ้นมา ชายหนุ่มปรากฏอยู่ตรงข้างกายเธอทันที คว้ามือของเธอมาแล้วใส่เข้าไปในปากทันที

รูม่านตาของกู้จิ่วฉือขยายใหญ่ เมื่อนึกถึงปีศาจใหญ่ที่เป็นโรครักความสะอาด เธอดึงมือกลับมาทันที