ห่วงรักคุณปีศาจ นิยาย บท 60

“เป็นไปได้อย่างไร.......”

สาวน้อยรีบวิ่งไปที่หน้าต่าง ตั้งใจฟังอย่างละเอียด แต่ในเวลานี้ เสียงดนตรีเพลง 《เหลียงจู้》หยุดลงพอดี

“หึ......คนที่ไม่เคยมีความรักอย่างเธอ จะเก็บไวโอลินขึ้นมาเล่นอีกครั้งได้อย่างไร ？”

บนใบหน้าของซือเฉินประชดประชันอย่างขมขื่นเล็กน้อย อาจจะเป็นเพราะว่าสองวันนี้เธอเหนื่อยเกินไปแล้ว ถึงทำให้มีอาการประสาทหลอนอย่างน่าขำแบบนี้

ในห้องดนตรีชั้นบน กู้จิ่วฉือเพิ่งจะตระหนักได้ว่าตัวเองนั้นกลับเล่นท่อน《เหลียงจู้》 เธอรีบหยุดลงทันที และพอดีกับในเวลานี้มือถือของเธอดังขึ้น ปรากฏว่าเป็นซูหย่าผู้ประพันธ์《ช่วงเวลาที่มีความสุข》โทรมา

“ฮัลโหล ？ อาฉือ ตอนนี้สะดวกรับโทรศัพท์ไหม ？”

“สะดวก มีอะไรหรือ ？”

กู้จิ่วฉือปิดหน้าต่างพลางเดินไปใจกลางห้องเรียน

“คืออย่างนี้ งานแคสติ้งตัวละครทั้งหมดของเรื่อง《ช่วงเวลาที่มีความสุข》ของเราได้สิ้นสุดลงแล้ว ก่อนจะเข้ากอง จะต้องทำการถ่ายรูปโปรโมตตัวละครและถ่ายโปสเตอร์ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ บทมีการเปลี่ยนแปลงใหม่ ซึ่งส่วนใหญ่นั้นจะเกี่ยวกับคุณ ”

“เปลี่ยนบทใหม่หรือ ？”

กู้จิ่วฉือจับใจความสำคัญทันที แล้วรีบถามขึ้น นิยายมากมายที่ถูกนำไปดัดแปลงเป็นละครทีวี มักจะถูกผู้เขียนเปลี่ยนบทนิยายอยู่เสมอ

ครั้งนี้ผู้ประพันธ์นิยายรับหน้าที่เป็นผู้เขียนบท ตอนแรกเธอนั้นโล่งอกแล้ว แต่ไม่คิดว่าตอนนี้จะเปลี่ยนบทอีกแล้ว

หรือว่า เธอเข้าไปก้าวก่ายกับละครเรื่องนี้ ทิศทางความเป็นไปของเรื่องจึงถูกเปลี่ยนไปด้วยหรือ ？

“การเปลี่ยนแปลงแบบไหน ？”

“คุณไม่ต้องกังวล เป็นการเปลี่ยนแปลงที่ดีสำหรับคุณ ”

ซูหย่าน่าจะฟังความกังวลในน้ำเสียงของเธอออก จึงรีบอธิบายขึ้น

“ครั้งที่แล้วหลังจากที่ฉันกับผู้กำกับหลี่ลื่ออานได้ดูการแสดงของคุณแล้ว รู้สึกตลอดว่าคุณกับตัวละครมูเฉินคนนี้เหมาะสมกันมาก ดังนั้นพวกเราจึงปรึกษาและวางแผนที่จะปรับปรุงเนื้อเรื่องของคุณและเพิ่มฉากให้กับคุณมากขึ้น” ”

เมื่อได้ยินคำพูดของซูหย่า กู้จิ่วฉือโล่งอก แต่ก็นึกถึงเรื่องที่เร่งด่วนกว่าขึ้นมาอีกเรื่องหนึ่งทันที

“พี่ซูหย่า ฉากที่เพิ่มขึ้นน่าจะไม่มีฉากความรักใช่ไหม ？”

หากมีฉากรัก ถ้าอย่างนั้นอย่าว่าแสดงเลย ปีศาจใหญ่จะต้องบ้าคลั่งอย่างแน่นอน !

เมื่อนึกถึงใบหน้าเหมือนภูเขาน้ำแข็ง และดวงตาเยือกเย็นคู่นั้นของฮั่วหมิงเช่อแล้ว กู้จิ่วฉือก็อดที่จะขนลุกไม่ได้

“ฮ่า ๆ ฉันนั้นอยากจะเพิ่มฉากรักให้คุณอยู่ แต่ตอนนี้คุณเป็นนักเรียนมัธยมปลายปีที่สาม หม่อมฉันนางสนมทำไม่ได้จริงๆ ”

ซูหย่าฟังไม่ออกว่ากู้จิ่วฉือนั้นไม่ได้ต้องการจะมีฉากรัก ยังคิดว่าเธอคาดหวังกับฉากรักมาก พูดจบแล้วก็ปลอบประโลมเธออีกหนึ่งประโยค

“สาวน้อยไม่ต้องใจร้อน รอให้คุณสอบติดมหาวิทยาลัยแล้ว พี่สาวจะจัดฉากรักให้คุณในฉบับสร้างใหม่เล่มต่อไป~”

กู้จิ่วฉือรู้ว่าซูหย่านั้นเข้าใจผิดแล้ว แต่เธอก็อธิบายมากไม่ได้ จึงทำได้เพียงเปลี่ยนหัวข้อสนทนา

“ฉันรู้แล้ว ถ้าอย่างนั้นฉันขอดูสคริปต์ที่แก้ไขแล้วได้ไหม ？”

“ได้อยู่แล้ว ที่ฉันโทรหาคุณก็เพราะเรื่องนี้แหละ คุณจะต้องไปศึกษาบทสคริปต์ให้ละเอียด การถ่ายรูปโปรโมตนั้นตามก่อนหน้านั้น นักแสดงทุกคนจะต้องไปเจอกันที่กองด้วย เพื่อประชุมหารือกันในเรื่องของสคริปต์”

ซูหย่ากล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง

นักแสดงทุกคนหรือ ？หมายความว่าทุกคนซึ่งถูกกำหนดไว้แล้ว ถ้าอย่างนั้นโค้วยู่นเอ๋อล่ะ ？

“พี่ซูหย่า ฉันขอถามหน่อยได้ไหม นักแสดงที่เข้าฉากกับฉันมีใครบ้าง ？ฉันเป็นเด็กใหม่ อยากจะรู้ล่วงหน้าสักหน่อยว่าใครมีความชอบอะไรบ้าง ไม่อยากจะสร้างความขัดแย้งที่ไม่จำเป็นกับทุกคนในเรื่องทางด้านนี้ ”

“อ๋อ อันนี้คุณไม่ต้องกังวล ในบทสคริปต์ที่ฉันส่งให้คุณนั้นมีตารางนักแสดงกับตัวแสดงที่ต้องเข้าฉากด้วย แต่ว่ามันเป็นความลับสุดยอด อย่างน้อยก่อนที่รูปถ่ายตัวละครจะประกาศออกไป คุณจะเปิดเผยต่อคนนอกไม่ได้~”

อีกด้านของโทรศัพท์ ซูหย่าเตือนด้วยน้ำเสียงจริงจัง