หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1871

คืนนั้น เมื่อรษิกากลับมาจากสถาบันวิจัย เธอก็ได้เห็นภาพของลูกทั้งสามกำลังเบะปากกันหมด โดยเฉพาะไอรดา

เด็กหญิงคร่ำครวญ “แม่ขา แม่สัญญาว่าจะพาหนูไปงานแฟชั่นดีไซน์ แต่แม่ไม่หาเวลาให้หนูเลย สุดท้ายแล้วพ่อก็ต้องเป็นคนพาหนูไป!”

“ไอวี่ อย่าโมโหสิ แม่งานยุ่งมากกับการรักษาคนและยังมีงานที่สถาบันวิจัยอีกนะ”

“จริงด้วย ไอวี่ ทำไมไม่ให้แม่ชดเชยให้คราวหน้าล่ะ?”

ทั้งอชิกับเบนนี่พยายามปลอบใจไอรดาขณะที่อธิบายสถานการณ์ของรษิกาให้เด็กหญิงฟัง

รษิการู้สึกผิดหลังจากได้ฟังไอรดา เธอย่อตัวลงนั่งในระดับสายตาของเด็กหญิงตัวน้อยและขอโทษ

“แม่ผิดเองแหละ แม่ลืมสัญญาของเรา ไอวี่ นี่เป็นความผิดร้ายแรงของแม่เอง แม่ขอโทษจริงๆ” รษิกากล่าว

เธอคิดว่าเธอจะต้องเป็นตัวอย่างที่ดีให้ลูกๆ ทำตามด้วยการขอโทษเมื่อทำผิด

ไอรดาแค่แสดงอาการโวยวายเล็กน้อยและไม่คิดว่ารษิกาจะจริงจังกับคำพูดของเธอมากขนาดนี้ เธอส่ายหัวและวิ่งเข้าไปในอ้อมกอดของรษิกา

“ไม่เป็นไรค่ะแม่ หนูให้อภัยแม่ แต่แม่ต้องบอกหนูก่อนในครั้งหน้าได้ไหมคะ? หนูตื่นมาแต่เช้า เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วไปที่หาแม่ที่ห้อง แต่แม่ก็ไม่อยู่แล้ว” ไอรดาพึมพำอย่างเศร้าสร้อย

รษิการีบพยักหน้าและจูบแก้มน้อยๆ ของเธอ “แม่ผิดเอง แม่จะทำให้แน่ใจว่าจะบอกลูกก่อนในครั้งหน้า โอเค ลูกจะขออะไรก็ได้สองอย่าง แล้วคราวนี้แม่สัญญาว่าจะทำให้ได้”

ไอรดาบอกรษิกาว่าเธอต้องการเวลาคิดดูก่อน

รษิกาโทรหาเมธินีที่กำลังดีใจเมื่อได้ยินว่าเด็กๆ คิดถึงเธอ ดูเหมือนที่ฉันรักพวกเขาจะไม่เสียเปล่าแฮะ