หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 10

จากนั้น ทั้งสี่คนก็กลับมาถึงบ้าน

รษิกากับลูกๆ ทั้งสองต่างก็หิวมากจนทานอาหารที่เมธินีห่อกลับมาจากร้านไปเสียจนหมดเกลี้ยง

หลังจากทานมื้อเย็นเสร็จแล้ว เด็กๆ ก็ขึ้นไปอาบน้ำข้างบน

เมธินีมองเพื่อนเธอด้วยความสงสัย “ทำไมเธอถึงต้องหนีเขาด้วยล่ะ? ฉันไม่เข้าใจเลย ฉันนึกว่าเธอทั้งคู่ทำข้อตกลงการหย่าร้างกันแล้วไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงยังกลัวเขามากนักล่ะ? แล้วเธอก็ยังไม่ได้บอกฉันเลยนะว่าทำไมถึงหย่ากับเขา เรื่องราวมันเป็นไงมาไงกันแน่?”

หลังจากได้สบตากับเมธินี รษิกาก็หลุบตาลงด้วยความลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะตัดสินใจเล่าให้เมธินีฟังคร่าวๆ

“โอ๊ย ตายแล้ว! ไม่นะ!”

เมธินีไม่เคยคิดเลยว่ารษิกาจะวางยาเลอศิลป์และให้กำเนิดลูกๆ ของเขา

และนั่นคือเหตุผลที่เธอต้องหนีทันทีเมื่อได้ยินชื่อเขา!

รษิกากัดริมฝีปากและมีทีท่าเจ็บปวดใจ “ฉันไม่อยากให้เขารู้เรื่องเบนนี่กับอชิ อีกอย่าง ฉันก็กลัวว่าเขาจะยังแค้นที่ฉันวางยาเขาแบบนั้น คนแบบเขาแก้แค้นฉันได้ง่ายๆ เลยนะถ้าเขาอยากจะทำ ฉันไม่กลัวจะต้องเผชิญหน้ากับกรรมที่ก่อไว้หรอกถ้าฉันอยู่ตัวคนเดียว แต่นี่ฉันมีลูกอีกสองคน ฉันต้องรับผิดชอบชีวิตลูกด้วย”

เธอยิ้มดูถูกตัวเองก่อนจะว่าต่อ “บางทีฉันอาจจะคิดมากเกินไป เขาอาจจะไม่ได้สนใจอะไรแล้วก็ได้ เพราะยังไงฉันก็ไม่ได้มีตัวตนอะไรอยู่แล้ว”

“เธอคิดงั้นเหรอ!” เมธินีขมวดคิ้วเป็นปม “ฉันว่าเขาจำเสียงเธอได้นะ พอเขาเข้ามาถึงในร้าน เขาก็ถามเลยว่าเธออยู่ที่ไหน ดูเหมือนเขามาตามหาเธอเลยล่ะ!”

รษิกาอึ้งไปนิดหน่อยเมื่อได้ยินอย่างนั้น เธอรู้สึกเจ็บปวดในหัวใจ

เขาจะต้องเกลียดฉันเพราะสิ่งที่ทำลงไปในคืนนั้นแน่ๆ พนันได้เลยว่าความเกลียดเป็นสิ่งเดียวที่เขารู้สึกต่อฉัน

เมื่อเห็นว่าเพื่อนรักหงุดหงิดแค่ไหน เมธินีก็ปลอบใจเธอว่า​ “ไม่ต้องกังวลหรอก รษิกา ฉันแน่ใจว่าเธอคงไม่ไปบังเอิญเจอเขาง่ายๆ หรอกเพราะเมืองหัสตินนี่ก็ออกกว้างใหญ่ แล้วงานเธอก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเขาเลยด้วย”

รษิกาพยักหน้าด้วยความหวังว่าโชคจะเข้าข้างเธอบ้าง

“แม่ครับ!”