หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1018

"พ่อ!" ไอรดาเร่งเร้าในครู่ต่อมาเมื่อเธอไม่ได้รับคำตอบจากพ่อ

เลอศิลป์หลุดออกจากภวังค์ เขาพยักหน้าอย่างยอมแพ้ให้กับลูกสาวของเขา

จากนั้นเธอก็ปล่อยมือและมองเขาลงบันไดไป

อัญชสานั่งอยู่คนเดียวด้วยความกังวลขณะที่รออยู่ชั้นล่าง เธอยังคงสงสัยในขณะที่มองดูเลอศิลป์ลงบันไดมา

เห็นได้ชัดว่านังเด็กบ้านั่นพยายามพูดกับเลอศิลป์เป็นการส่วนตัวว่าไม่ให้เขาไปส่งฉันที่โรงพยาบาล

อัญชสารู้ว่าเลอศิลป์ตามใจไอรดา และถึงกับชะลอการแต่งงานกับเธอเพราะเด็กคนนี้

ฉันสงสัยว่าฉันต้องไปโรงพยาบาลเองเพราะนังเด็กนี่หรือเปล่า

อัญชสาไม่อาจระงับหัวใจที่รีบร้อนของเธอได้ แม้ว่าเลอศิลป์จะยืนอยู่ตรงหน้าเธอแล้วก็ตาม

เลอศิลป์หันไปพูดกับแพทย์ประจำครอบครัวว่า “ผมต้องรบกวนคุณเกี่ยวกับเรื่องคุณอัญชสาแล้ว หมอไกรสร”

อัญชสาเบิกตากว้างเมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น เธอรู้ทันทีว่าเธอคิดถูกตามลางสังหรณ์ที่ว่าเขาไม่ได้ตั้งใจจะไปเป็นเพื่อนเธอ

“คุณเกลียดฉันขนาดนั้นเลยเหรอ? เลอศิลป์” อัญชสาส่ายหัวแสร้งทำเป็นเจ็บปวดใจและเรียกน้ำตาออกมา

เลอศิลป์ทำหน้าบูดบึ้งอย่างไม่เหลือความอดทน “ผมติดต่อพ่อแม่ของคุณแล้ว และพวกเขาจะไปรับคุณจากโรงพยาบาล ผมจะอยู่เป็นเพื่อนคุณที่นี่ในขณะที่เรารอ”

อัญชสาเงยหน้ามองพลางขมวดคิ้ว "นี่มันดึกแล้ว ฉันไม่อยากให้พ่อแม่ต้องกังวล”

เลอศิลป์หันหลังเดินไปยังทางเข้าบ้านแล้ว “พวกเขาคงจะเดินทางกันแล้ว และน่าจะกังวลมากกว่านี้ถ้าไม่เจอคุณที่โรงพยาบาล”

อัญชสากัดฟันด้วยความโกรธกับคำพูดเหล่านั้น เธอลุกขึ้นยืนโดยได้รับความช่วยเหลือจากแพทย์

“ระวังด้วยนะคุณอัญชสา ค่อยๆ ครับ” ไกรสรพูดด้วยความกังวล

อัญชสาไม่แม้แต่จะมองหน้าเขาด้วยซ้ำ ทุกย่างก้าวของเธอหนักหน่วงมากขึ้นเรื่อยๆ ราวกับเธอกำลังพยายามหักข้อเท้าของเธอ

ไกรสรเฝ้าดูเธอและค่อนข้างเป็นกังวล แต่เมื่อตระหนักว่าเธอจะไม่ฟังคำแนะนำของเขา เขาก็เงียบไปทันที

ไกรสรช่วยประคองอัญชสาอย่างระมัดระวังไปที่เบาะหลังก่อนที่จะจ้องมองเลอศิลป์ นี่มันอะไรกัน?