หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1029

ไอรดาร้องไห้ตลอดการเดินทางกลับไปยังบ้านตระกูลฟ้าศิริสวัสดิ์

“หนูไม่อยากย้ายไปโรงเรียนอื่นค่ะพ่อ...” เธอพูดขณะดึงชายเสื้อของเลอศิลป์

คติยาตกใจมากเมื่อเห็นพวกเขาเข้ามา “เกิดอะไรขึ้นคะ คุณเลอศิลป์”

เลอศิลป์ทำสีหน้าเย็นชาและไม่ได้พูดอะไร

ด้วยความหวังว่าคติยาจะช่วยเธอได้ ไอรดาจึงหันไปหาคติยาแล้วพูดว่า “ฉันไม่อยากย้ายไปโรงเรียนอื่นค่ะ คุณคติยา...”

ย้ายไปโรงเรียนอื่นงั้นเหรอ?

คติยารู้สึกสับสน

ถ้าฉันจำไม่ผิด โรงเรียนอนุบาลที่คุณหนูไอรดาเรียน เป็นโรงเรียนที่ตระกูลฟ้าศิริสวัสดิ์ลงทุนอยู่ ทำไมเธอถึงต้องย้ายไปเรียนที่อื่น? และอาการที่คุณหนูไอรดาเป็นอยู่ด้วย การย้ายโรงเรียนไม่น่าใช่เรื่องที่ดีสำหรับเธอเลย!

ด้วยความรู้สึกกังวลเกี่ยวกับไอรดา คติยาจึงเหลือบมองเลอศิลป์อย่างระมัดระวังแล้วถามว่า “เกิดอะไรขึ้นคะคุณเลอศิลป์? ทำไมถึงย้ายคุณหนูไอรดาไปโรงเรียนอื่นกะทันหัน? มันไม่ง่ายสำหรับเธอที่จะทำความคุ้นเคยกับสภาพแวดล้อมในโรงเรียนใหม่ การย้ายไปกะทันหันแบบนี้ อาจไม่ใช่ความคิดที่ดีนัก…”

เลอศิลป์ขมวดคิ้วขณะมองไอรดา ซึ่งยังคงร้องไห้อยู่ในอ้อมแขนของเขาอย่างควบคุมไม่ได้

ดวงตาและจมูกของเธอแดง และน้ำตายังคงไหลอาบแก้มของเธอ

เลอศิลป์เริ่มรู้สึกเสียใจกับไอรดาเมื่อเห็นว่าเธอเศร้าขนาดไหน และเขาก็จำได้ทันทีว่าเธอต้องพึ่งพาความช่วยเหลือของรษิกามากเพียงใด

ถ้ารษิกาไม่ไปต่อกับฉันจริงๆ เธอก็จะไม่มีวันกลายเป็นแม่ของไอรดา และถ้าจะให้ไอรดารออย่างคาดหวังและผิดหวังทีหลัง ฉันให้ไอรดาตัดความสัมพันธ์กับเธอเร็วที่สุดยังดีเสียกว่า!

หลังจากตัดสินใจแล้ว เลอศิลป์ก็หาข้อแก้ตัวและพูดว่า “ฟ้าศิริสวัสดิ์กรุ๊ปเพิ่งลงทุนในโรงเรียนอนุบาลที่ดีมากๆ นักเรียนทุกคนมาจากครอบครัวที่มีชื่อเสียงในเมืองหัสดิน ถือว่าเป็นโอกาสดีที่ให้ไอวี่ได้ผูกมิตรกับพวกเขา”