หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1040

ไม่นานหลังจากนั้น อชิกับเบนนี่ก็ค่อยๆ เดินลงบันไดมา

เด็กชายทั้งสองไม่อยากให้รษิกาเห็นบาดแผลที่แขนของพวกเขา ดังนั้นพวกเขาจึงตั้งใจเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดนอนแขนยาว

รษิการอลูกของเธออยู่ที่โต๊ะทานอาหาร เมื่ออชิและเบนนี่เดินลงมาหาพวกเธอ จู่ๆ เธอก็รู้สึกได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ

รษิกามองไปที่เบนนี่เป็นเวลานาน จากนั้นเธอก็ขมวดคิ้วและเอ่ยถามขึ้นว่า “เบนนี่ มือลูกเป็นอะไร?”

รอยถลอกบนมือของเบนนี่นั้นไม่ค่อยน่าดูเท่าไรนัก

เมื่อได้ยินแม่ถามขึ้นมาเช่นนั้น เบนนี่ก็ตัวแข็งทื่อ เขามองตามสายตาของแม่ของเขาไปและเห็นรอยถลอกบนฝ่ามือของตัวเอง

เมื่อเห็นแผลนั้นเบนนี่ก็หันไปสบตากับอชิเพื่อขอความช่วยเหลือทันที

อชิขมวดคิ้วแน่น

เขาเดาเอาว่าเบนนี่คงได้รับบาดเจ็บจากการที่ถูกกลุ่มวัยรุ่นอันธพาลพวกนั้นผลักเขาล้มลงก่อนหน้านี้

แต่อชิก็ไม่ได้คาดคิดว่าบาดแผลบนฝ่ามือของเบนนี่จะสะดุดตาขนาดนี้

รษิการู้ได้ในทันทีว่าลูกๆ ของเธอกำลังปิดบังอะไรบางอย่างอยู่ “คุณลิสาบอกแม่ว่าลูกนอนหลับทั้งวัน ลูกทั้งสองแอบหนีออกไปข้างนอกมาใช่ไหม?”

เธอรู้จักลูกชายของเธอทั้งสองคนดีกว่าใคร

นอกเหนือจากกากรหนีออกไปข้างนอกแล้ว รษิกาไม่สามารถคิดได้ว่าจะมีคำอธิบายอื่นใดที่ทำให้ดูเหมือนว่าลูกชายทั้งสองของเธออยู่แต่ในห้องนอนและหลับสนิทตลอดทั้งวันได้

ลิสามองไปที่อชิและเบนนี่ด้วยความตกใจ “ไม่มีทาง ฉันจะไม่รู้ได้ยังไงถ้าเด็กทั้งสองคนหนีออกไป?”

ลิสาวุ่นอยู่กับการทำความสะอาดบ้านที่ชั้นล่างตลอดทั้งวัน ดังนั้นถ้าอชิและเบนนี่แอบหนีออกไปข้างนอก เธอจะต้องเห็นอย่างแน่นอน

เมื่อได้ยินเช่นนั้นอชิและเบนนี่ก็ก้มหน้าด้วยความรู้สึกผิด ไม่กล้าแม้แต่จะเอ่ยอะไรออกมา

เมื่อเห็นปฏิกิริยาของเด็กชายทั้งสอง รษิกาก็รู้ในทันทีว่าเธอคาดเดาได้ถูกต้อง

“มานี่”

ด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึมเธอยื่นมือออกไปหาลูกชายทั้งสองของเธอ

พวกเขาสบตากันขณะที่เดินไปหาแม่ด้วยความเชื่อฟัง