หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1051

“อชิ! เบนนี่!” ในที่สุดไอรดาก็ยิ้มออกมา

อชิและเบนนี่ต่างก็ตื่นเต้นที่ได้มาเจอกับไอรดาอีกครั้ง

เด็กๆ นั่งด้วยกันและมองดูกันราวกับว่านี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้พบหน้า

สักพักต่อมา อชิก็ขมวดคิ้วและถามว่า “คุณเลอศิลป์ดูแลเธอไม่ดีหรือเปล่า? ดูเหมือนจะผอมลงไปเยอะเลยนะ”

แก้มของไอรดาไม่ยุ้ยเหมือนที่เคยเป็นอย่างเห็นได้ชัด

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ไอรดาก็หยิกแก้มตัวเองและยิ้มออกมาอย่างน่ารัก เธอเอียงคอครุ่นคิดก่อนที่จะตอบออกมาอย่างแผ่วเบาว่า “ฉันว่าคงเพราะอารมณ์ไม่ค่อยดีมากกว่า”

เด็กชายมองเธอด้วยความกังวล “คุณเลอศิลป์รังแกเธอหรือเปล่า?”

อารมณ์ของไอรดาดีขึ้นมาบ้างเมื่อเด็กชายทั้งสองมาหา และเธอก็ไม่สามารถหุบยิ้มที่เต็มไปด้วยความสุขนี้ได้เลย

เธอแลบลิ้นออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ “เพราะว่าฉันไม่ได้เจอเธอสองคนกับคุณรษิกาน่ะ”

พ่อทำให้ฉันโมโหมาก เขาก็เลยไม่กล้าทำให้ฉันหงุดหงิดมากไปกว่านี้อีก!

อชิกับเบนนี่ผ่อนคลายขึ้นเมื่อได้ยินคำตอบของเธอ

เบนนี่อดไม่ได้ที่จะถามขึ้นมาด้วยความเป็นห่วง “ครูพิมพ์รภาบอกเราว่าคุณเลอศิลป์อยากให้เธอย้ายไปเรียนที่อื่น จริงหรือเปล่า?”

ไอรดาพยักหน้าเล็กน้อย แล้วเธอก็ส่ายหัว “ใช่ ฉันเพิ่งย้ายไปเรียนที่อื่น แต่ว่าฉันอยู่ที่นั่นแค่วันเดียวเท่านั้น”

เด็กชายทั้งสองสับสน

ไอรดาพองแก้มและเสริมไปว่า “ฉันไม่ชอบโรงเรียนนั้น ฉันอยากอยู่กับเธอสองคน”

อชิกับเบนนี่ทนไม่ไหวที่ต้องเห็นเธอผิดหวัง พวกเขาจึงรีบปลอบใจเธอ “เราก็อยากอยู่กับเธอเหมือนกันนะ!”

เบนนี่ยกมือขึ้นมาอย่างรวดเร็วเพื่อปลอบใจเด็กหญิง แต่แขนเสื้อก็ม้วนขึ้นไป ทำให้เห็นรอยแผลที่แขนของเขา

ไอรดาเห็นรอยแผลเป็นนั้นทันที เธอขมวดคิ้วด้วยความกังวลและถามว่า “นี่อะไร? เกิดอะไรขึ้น?”

เบนนี่ยิ้มอย่างรู้สึกผิด “ฉันพลาดล้มไปน่ะ แม่จัดการทำแผลให้เรียบร้อยแล้ว”

เขาค่อยๆ ม้วนแขนเสื้อกลับมาและลดมือลงไป

ไอรดาเบะปากด้วยความไม่พอใจเมื่อเธอได้ยินเขาเอ่ยถึงรษิกา

ฉันไม่ได้เจอคุณรษิกามาตั้งนานแล้ว

เบนนี่ตระหนักได้ในเวลาต่อมาว่าเขาพูดผิดไป เขาเหลือบไปมองทางอชิเป็นเชิงขอความช่วยเหลืออย่างเงียบๆ

อชิเองก็ไม่รู้ว่าจะกอบกู้สถานการณ์ขึ้นมาได้อย่างไรเหมือนกัน

รษิกาไม่อยากเจอไอรดา และไม่ว่าจะโน้มน้าวเธออย่างไร เธอก็ไม่มีวันเปลี่ยนใจ

เมื่อเด็กชายเค้นสมองเพื่อคิดหาทางเปลี่ยนเรื่องไป จู่ๆ ไอรดาก็พูดขึ้นมาว่า “ทำไมไม่พาฉันไปกับพวกเธอล่ะ?” เธอเสนอ

ก่อนที่อชิและเบนนี่จะเข้าใจว่าเธอสื่ออะไร เธอก็เข้ามาใกล้พวกเขาและดึงแขนเสื้อพลางอ้อนวอน “ฉันไปบ้านพวกเธอได้ไหม? จะได้ไปเจอคุณรษิกาไงล่ะ”

เด็กชายปฏิเสธไม่ลงเมื่อเธอใช้สายตาอ้อนวอนกับพวกเขา

เด็กชายทั้งสองตอบรับทันที “ได้สิ แต่เธอต้องเชื่อฟังนะ!”

ไอรดาพยักหน้าอย่างว่าง่าย

หลังจากที่เด็กทั้งสามเล่นกันอยู่ในห้องสักพักหนึ่ง ไอรดาก็เหลือบมองนาฬิกาและพูดว่า “ไปกันเถอะ พ่อกำลังจะกลับมาในไม่ช้านี้แล้ว”

เมื่อได้ยินอย่างนั้น อชิกับเบนนี่ก็รีบยืนขึ้นทันที

พวกเขาคงพาไอรดาไปด้วยยากมากแน่ๆ หากเลอศิลป์กลับมาที่บ้านแล้ว

เด็กๆ แอบออกมาจากห้องไอรดาอย่างเงียบๆ

เบนนี่เป็นคนแรกที่ลงไปถึงชั้นล่างเพื่อเบนความสนใจของคติยา

“คุณคติยาครับ ผมอยากดื่มน้ำครับ” เขาเหลือบมองคติยาและกะพริบตาอย่างไร้เดียงสา

คติยาใจละลาย เธอรีบหันกลับไปรินน้ำมาหนึ่งแก้วโดยไม่ลังเลใจ