แม้ว่ารษิกาและเลอศิลป์จะรู้ว่าอชิพูดอะไร พวกเขาก็ยังคงหวั่นไหวเมื่อได้ยินเด็กชายพูดอย่างมีความคิดเช่นนั้น
หลังจากก้มลงมามองอชิ รษิกาก็เบนสายตาไปมองเลอศิลป์อย่างเงียบๆ ถ้าเป็นไปได้ ฉันเองก็อยากจะให้ไอวี่อยู่ที่นี่นานกว่านี้หน่อย อย่างน้อยก็จนกว่าเธอจะสงบลง
น่าเสียดายที่เธอรู้ว่าเธอไม่มีสิทธิ์ที่จะขออะไรเช่นนั้นได้
หลังจากเงียบอยู่พักหนึ่ง เลอศิลป์ก็หันไปมองรษิกา
รษิกากำหมัดแน่น จากนั้นก็เบือนหน้าไปมองทางอื่นและแกล้งทำเป็นสงบใจ
“คุณรษิกา คุณคิดว่ายังไง?” เลอศิลป์ถามเสียงทุ้มต่ำ
รษิกาตอบอย่างไม่เต็มใจนัก “ฉันไม่มีสิทธิ์จะพูดเรื่องนี้เพราะไอวี่เป็นลูกสาวของคุณค่ะ คุณเลอศิลป์ แต่ฉันก็หวังว่าคุณจะเคารพความต้องการของเธอ”
ในเมื่อรษิกาไม่ร้องขอให้เขาอนุญาตให้ไอรดาอยู่ต่อ เลอศิลป์จึงพยักหน้าอย่างเข้าใจและหันไปหาไอรดา “งั้นลูกก็ควรกลับบ้านไปกับพ่อ”
ไอรดาเพิ่งจะหยุดร้องไห้ แต่หลังจากที่ได้ยินคำพูดพ่อ เธอก็เริ่มทำหน้าเหยเกอีกครั้ง
เมื่อเห็นว่าเด็กน้อยกำลังจะร้องไห้ออกมาอีก เบนนี่กับอชิก็อารมณ์เสียใส่เลอศิลป์ พ่อก็รู้ว่าไอวี่อารมณ์ไม่ดี แต่ก็ยังบังคับเธออีก
“ไอวี่ไม่อยากกลับไป” เบนนี่ค้าน เขาเผชิญหน้ากับพ่ออย่างมุ่งมั่น
เลอศิลป์ค่อนข้างจะแปลกใจเมื่อจู่ๆ เด็กชายก็พูดขึ้นมา
จากนั้น อชิก็ก้าวเข้ามาปกป้องไอรดาเอาไว้
แม้ว่าอชิจะไม่ได้พูดอะไรเลย แต่เจตนาของเด็กชายคนนี้ก็ชัดเจน
ถ้าเป็นตอนที่เขายังจีบฉันอยู่ เขาก็คงจะฟังฉันบ้าง แต่ตอนนี้เขาคบอยู่กับอัญชสา… เมื่อคิดได้เช่นนั้น รษิกาก็เต็มไปด้วยความหงุดหงิดใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...
คนที่อัพเดท ถ้าเปนเจ้าของเว็บก็แล้วไปค่ะ แต่ถ้าเปนพนักงานกินเงินเดือน ต้องพิจารณาการทำงานตัวเอง คุณทำงานได้แย่มาก อัพขาดๆหายๆในแต่ละบท ขาดเยอะมาก หัดตรวจทานเสียหน่อยค่ะ...
ขาด1748 ค่ะ...
ขาด1748...