หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1068

“ใช่จ้ะ” รษิกาโพล่งออกไป

คำตอบนั้นทำให้ไอรดายิ้มได้อีกครั้ง แต่เธอก็ยังรู้สึกว่าดอกไม้พวกนั้นบาดตาบาดใจอยู่ดี

เด็กชายสองคนก็เกลียดดอกไม้นั้นเหมือนกัน พวกเขาจึงเอาไปไว้ที่มุมห้อง “มันเกะกะ เอาไว้ตรงนี้ก่อนแล้วกัน!”

รษิการู้ว่าลูกชายตั้งใจจะทำอะไร แต่เธอก็ไม่ได้ออกความเห็นเรื่องนั้น

ทันใดนั้น เสียงกริ่งประตูก็ดังขึ้นมา

เด็กๆ เกร็งขึ้นมาขณะที่พวกเขาเข้าไปปกป้องไอรดาที่อยู่ข้างหลังโดยไม่รู้ตัว ถ้าคุณเจตนินเป็นคนกดกริ่งก่อนหน้านี้ งั้นนี่ก็คงจะเป็นคุณเลอศิลป์! เรายังไม่ได้เล่นซ่อนหากับไอวี่เลย!

รษิกาคิดเหมือนกัน แต่แม้เธอจะไม่อยากปล่อยไอรดากลับไป เธอก็ยังไปเปิดประตูอยู่ดี

เมื่อเธอเห็นคนที่อยู่ตรงประตู เธอก็งุนงง “คุณเจตนินเหรอคะ? ทำไมกลับมาล่ะ? มีอะไรเหรอคะ?”

เจตนินยิ้มอย่างเสียไม่ได้ “ผมคงต้องอยู่ที่บ้านคุณไปก่อนสักพักนะครับ เพราะมีคนเอาตะปูเจาะยางรถผม ยางเลยแบนหลังจากขับไปได้สักพัก”

ขณะที่เขาพูด เขาก็เหลือบมองเด็กๆ อย่างจงใจอะไรบางอย่าง

รษิกาให้เขาเข้ามาในบ้านโดยไม่ลังเล

เจตนินพูดเรื่องที่สงสัยออกมาดังๆ “มันแปลกนะ ตอนที่ผมมาเมื่อเช้า ยางมันก็ดีๆ อยู่ ผมไม่รู้ว่าโดนเอาตะปูมาเจาะยางเมื่อไร”

เมื่อเห็นสายตาของเขา เด็กชายก็มองกลับไปอย่างมั่นใจ เขามองเราทำไม? เราไม่ได้ทำอะไรเลย! เขาพยายามทำให้เราขัดแย้งกับแม่หรือเปล่า?

วินาทีต่อมา เจตนินก็เบือนหน้าไปมองทางอื่น

ไอรดายืนอยู่ข้างหลังเด็กชาย เธอเอามือซ่อนไว้ข้างหลังอย่างรู้สึกผิด

“แล้วคุณจะทำยังไงต่อคะ? คุณเจตนิน ฉันไปส่งคุณที่บ้านดีไหม?” รษิกาแนะนำ