หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1069

ความคิดของรษิกาสับสนวุ่นวายไปหมด

แต่แล้วเธอก็ปกป้องเด็กๆ ต่อคำกล่าวหาของเจตนิน “คุณคิดมากไปเองแล้วล่ะค่ะ คุณเจตนิน ไม่มีทางที่เด็กเล็กๆ จะทำอะไรอย่างนั้นได้ อีกอย่าง คุณคิดว่าพวกเขาจะมีแรงพอทำอย่างนั้นเหรอคะ พวกเขาไม่มีแรงหรอกค่ะ”

เจตนินยิ้มอย่างไม่คิดอะไร “ผมแค่เดาครับ อีกอย่าง ตามที่ผมพูดไป ผมไม่ได้มีความเกลียดชังอะไรเด็กๆ เลย มันก็ดีแล้วครับที่ไม่ใช่แบบนั้น”

รษิกาฝืนยิ้ม

หลังจากเจตนินจากไป เธอก็กลับเข้าไปในบ้านด้วยสีหน้าที่ซับซ้อน

เด็กๆ รวมตัวกันพูดคุยเรื่องความสัมพันธ์ของรษิกากับเจตนิน และวิธีที่พวกเขาจะบีบให้เจตนินอยู่ให้ห่างจากเธอ

พวกเขาแยกย้ายกันทันทีเมื่อเห็นรษิกาเข้ามา

ระหว่างทางกลับเข้ามา เธอก็เอาแต่คิดเรื่องที่เจตนินพูดเมื่อครู่นี้

เมื่อปิดประตูตามหลังเธอแล้ว เธอก็มานั่งข้างเด็กๆ

“แม่ครับ”

“คุณรษิกา”

เด็กๆ มารวมตัวกันรอบตัวเธอทันที

แทนที่จะโต้ตอบหรือมองเด็กๆ รษิกากลับหลุบตาลงและถามว่า “พวกหนูรู้เรื่องรถคุณเจตนินโดนเจาะยางใช่ไหม?”

เด็กๆ พยักหน้าอย่างไร้เดียงสาเพราะสิ่งแรกที่เจตนินพูดถึงตอนที่กลับมาคือเรื่องนี้

“หนูขอโทษค่ะ อย่าโมโหหนูเลยนะคะ คุณรษิกา…” ต่อมาไอรดาก็พูดขึ้นทันที

เด็กหญิงตกใจเมื่อได้ยินประโยคสุดท้ายที่รษิกาพูด เพราะสิ่งเดียวที่เธอกลัวคือการที่รษิกาไม่พอใจ

รษิกาอึ้งไปขณะที่มองหน้าไอรดา

แก้มของเด็กหญิงแดงก่ำขณะที่น้ำตาคลอ เธอดูราวกับจะร้องไห้ได้ทุกเมื่อ

“มันเป็นความผิดของหนูเอง อย่าโกรธอชิกับเบนนี่เลยค่ะ คุณรษิกา” ไอรดาสะอื้น “หนูแอบออกไปทำเอง พวกเขาไม่รู้เรื่องนี้เลย หนูรู้ว่ามันผิดค่ะ อย่าเกลียดหนูเลยนะคะ คุณรษิกา…”

รษิกางุนงงเพราะไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไรดี ฉันสงสัยว่าเด็กๆ เป็นคนทำเรื่องนี้หลังจากเจตนินบอกฉัน ยังไงแล้วเด็กทั้งสองคนก็ซุกซนกันทั้งคู่ ไม่คิดเลยว่าไอวี่เป็นคนทำเรื่องนี้! ตอนแรกฉันคิดว่าจะทำโทษคนที่ทำผิด แต่ตอนนี้ไอวี่ร้องไห้หนักมาก ฉันไม่คิดว่าจะทำโทษได้ลงคอ อีกอย่าง ฉันก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะทำอย่างนั้นด้วย