หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1070

“ความผิดของพวกเราเองครับแม่ เราไม่ได้ดูแลไอวี่ให้ดี” เด็กชายทั้งสองเดาได้ตั้งแต่แม่ตั้งคำถามกับพวกเขาแล้ว

แม้ไอวี่จะยอมรับความผิดไปแล้ว แต่พวกเขาก็ยังต้องการจะรับผิดแทนเธออยู่ดี

รษิกาพูดไม่ออกเมื่อเห็นทั้งสามคนปกป้องกันและกัน

ฉันคงโต้แย้งไปบ้างถ้าได้เห็นพวกเขาดูแลกันในสถานการณ์อื่น แต่พวกเขาปกป้องกันผิดเวลา ฉันต้องทำยังไงดี… นาทีต่อมา เธอก็ระงับอารมณ์และอุ้มไอรดามานั่งตัก “บอกความจริงฉันมา ไอวี่ หนูทำแบบนี้เองหรือว่าทำกับอชิและเบนนี่ด้วย?”

เพราะไอรดารู้ว่ารษิกาไม่ชอบเด็กที่ไม่ซื่อสัตย์ แน่นอนว่าเธอจะไม่โกหกแน่นอน

อีกอย่าง เธอไม่คิดอยากจะลากเด็กชายอีกสองคนเข้ามาเกี่ยวด้วยเหมือนกัน

“หนู… หนูทำเองค่ะ…” เธอสะอื้นออกมา

รษิกาพยักหน้า และเช็ดน้ำตาให้เด็กหญิง “หนูทำแบบนั้นทำไมคะ?”

แม้เด็กหญิงจะร้องไห้อย่างหนัก แต่เธอก็ยังตอบคำถามอยู่ “เพราะหนูไม่ชอบคุณเจตนินค่ะ”

มันเป็นไปตามที่รษิกาคาดไว้ แต่เธอไม่อยากได้ยินเช่นนี้เลย

“ตอนคุณเจตนินเอาดอกไม้ให้คุณ คุณก็รับมันมา แต่พอพ่อทำเหมือนกัน คุณก็พยายามจะคืนให้พ่อ อีกอย่าง คุณมักจะทะเลาะกับพ่อ และแทบไม่เคยยิ้มให้พ่อเลย แต่คุณยิ้มให้คุณเจตนินตลอด…” ไอรดาพูดทุกอย่างที่เธอไม่ชอบเกี่ยวกับเจตนิน

ยิ่งรษิกาได้ฟังเด็กหญิงมากเท่าไร ใจเธอก็ยิ่งจมดิ่งลงมากเท่านั้น ฉันไม่รู้เลยว่าไอวี่จะอิจฉาริษยาคนอื่นแรงมากขนาดนี้ทั้งที่ยังเด็ก และทุกอย่างก็เป็นเพราะเธอติดฉันแจ…

รษิกาอึ้งไปเล็กน้อย เธอลูบหัวเด็กหญิง เธอติดฉันมากเกินไป