หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1087

เลอศิลป์มองเธออย่างเงียบๆ อยู่พักใหญ่

เมื่อได้รู้ว่าเธอไปพบจิตแพทย์เพราะเหตุการณ์นั้น เลอศิลป์ก็มองเธออย่างเป็นมิตรมากขึ้น

น้ำเสียงของเขาก็เช่นกัน มันอ่อนโยนขึ้นขณะที่พูดว่า “คุณรอบคอบดีนะ”

เมื่อเห็นว่าน้ำเสียงเขาเปลี่ยนไป อัญชสาก็ใจเต้นรัวด้วยความปิติยินดี “ยังไงมันก็เป็นหน้าที่ของฉันอยู่แล้ว เพราะฉันตีเธอ ก็ไม่น่าแปลกใจที่เธอจะไม่ชอบฉัน มันเป็นความผิดฉันคนเดียวค่ะ เลอศิลป์ ฉันยินดีจะรับผิดชอบเอง”

เลอศิลป์ไม่ได้หวั่นไหวกับคำพูดเธอ เขายังคงพูดต่อด้วยน้ำเสียงเฉยเมย “ถ้าเป็นอย่างนั้น คุณอยากชดเชยให้เธอไหม?”

อัญชสาพยักหน้าอย่างไม่ลังเล “ตลอดเวลาที่ผ่านมา ฉันอยากจะขอโทษเธอมากๆ แต่ไม่มีโอกาสเลยค่ะ”

“งั้นทำไมคุณไม่ไปใช้เวลากับเธอหน่อยล่ะ? ไอวี่จะอยู่บ้านในช่วงสองสามวันนี้ แล้วผมก็ยุ่งกับงานมากๆ ด้วย ถ้าคุณมีเวลา คุณก็มาอยู่กับเธอที่นี่ได้นะ”

เลอศิลป์บอกเป็นนัยๆ ว่าอยากให้เธอมาดูแลไอรดา

ในตอนนั้น อัญชสาจิกเล็บลงบนฝ่ามือเพื่อให้แน่ใจว่าเธอไม่ได้ฝันไป

การที่ขอให้ฉันมาดูแลไอวี่ตอนเขาทำงาน นั่นไม่เท่ากับเป็นการอนุญาตให้ฉันเข้าคฤหาสน์ทุกเวลาตามที่ฉันต้องการเหรอ?

สำหรับอัญชสาแล้ว มันคือฝันที่เป็นจริง เธอไม่คิดเลยว่าจะเป็นไปได้อย่างง่ายดายเช่นนี้

“อารมณ์ของไอวี่ค่อนข้างจะผันผวน ในเมื่อคุณได้ไปเรียนรู้กับจิตแพทย์มาแล้วว่าจะต้องคุยยังไงกับเธอ คุณอาจจะรู้ว่าต้องทำยังไงบ้าง อย่าทำผิดพลาดซ้ำอีก เธอรับความทุกข์ทรมานจากอารมณ์นี้ไม่ไหวแล้ว”

อัญชสาพยักหน้าอย่างแรงขณะที่เธอฟัง

เลอศิลป์ยังไม่ทันพูดจบ อัญชสาก็มองเขาด้วยความตื่นเต้น “เลอศิลป์ นี่คุณหมายความว่า… ว่าคุณจะหมั้นกับฉันต่อไปใช่ไหมคะ?”

หลังจากขมวดคิ้วและนิ่งเงียบอยู่พักหนึ่ง เลอศิลป์ก็พยักหน้า “ตราบใดที่ไอวี่ยอมรับคุณได้นะ”