หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1086

คติยาไม่ได้ปิดประตูตอนที่เธอเดินลงมา อัญชสาจึงเห็นเลอศิลป์ยืนอยู่ในห้องทำงานระหว่างที่เธอกำลังเดินขึ้นไปข้างบน

“เลอศิลป์ ฉันมาแล้วค่ะ”

อัญชสาเข้าไปในห้องหลังจากเคาะประตูแล้ว

ในห้องทำงาน เลอศิลป์ได้ยินเสียงฝีเท้าแล้ว แต่เขาก็หันกลับมาหลังจากได้ยินเสียงเธอ

ตอนนั้น อัญชสาก็ยิ้มอย่างอ่อนโยนอยู่แล้ว

แม้เขาจะตัดสินใจแล้วว่าจะยอมรับเธอ แต่เลอศิลป์ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้องทุกครั้งที่เขาเห็นหน้าเธอ เขาจึงเงียบไปอยู่นาน

อัญชสาไม่กล้าเข้าไปในห้องทำงานเอง เธอจึงทำได้เพียงถามซ้ำไปอีกครั้ง “คุณอยากเจอฉัน มีอะไรเหรอคะ?”

เลอศิลป์หลุดจากภวังค์ เขาระงับความคิดในใจขณะที่ตอบด้วยเสียงทุ้มต่ำไปว่า “เข้ามานั่งก่อนสิ”

อัญชสาแย้มยิ้ม เธอเดินเข้าไปและนั่งลงที่โซฟาตรงกลางห้อง

เลอศิลป์นั่งลงที่โซฟาเดี่ยวพลางมีแววตาที่ขัดแย้ง เขายังคงรู้สึกลังเลอยู่ในใจ

ในขณะนั้น ความเงียบก็เข้าปกคลุมไปทั้งห้องทำงาน

ความคาดหวังที่อัญชสามีก่อนหน้านี้ค่อยๆ กลับกลายเป็นความกังวล

เธอจำได้ขึ้นใจว่าศศิตาบอกกับเธอผ่านทางโทรศัพท์ ว่าเลอศิลป์เลิกคิดเรื่องรษิกาไปแล้ว และตัดสินใจว่าจะหมั้นต่อไป

แต่ตอนนี้ เขาดูห่างไกลจากคำที่บอกว่าเขาคิดจะคบกับเธอ

ทั้งสองคนจมอยู่ในห้วงความคิดขณะที่จู่ๆ ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น