เมื่อออกมาจากห้องไอรดา เลอศิลป์ก็ตรงไปที่ห้องทำงาน
ตอนแรกเขาคิดว่าจะทำงานสักหน่อย แต่รู้สึกไม่สบายใจเพราะคำพูดของศศิตายังดังก้องในหัวเขา
มันเป็นเรื่องจริงที่ไอวี่ต้องมีแม่ ถ้าอัญชสาเปลี่ยนทัศนคติที่มีต่อไอวี่ได้จนไอวี่ยอมรับเธอ ฉันก็ไม่รังเกียจเลยที่จะแต่งงานกับเธอ
หลังจากคิดเรื่องนี้วกวนไปมา เลอศิลป์ก็โทรติดต่ออัญชสา
อัญชสาเพิ่งวางโทรศัพท์จากศศิตาและกำลังรอสายจากเลอศิลป์ด้วยความตื่นเต้น
เธอไม่คิดเลยว่าเลอศิลป์จะโทรหาเธอภายในไม่ถึงสิบนาที
เธอพยายามอย่างหนักที่จะตั้งสติก่อนกดรับสาย
“เลอศิลป์ แปลกใจจังที่คุณโทรมา”
เธอระงับความดีใจไม่ให้หลุดออกไปทางน้ำเสียงจึงฟังดูสงบมาก
เลอศิลป์ไม่ได้สงสัยอะไรเลย “คุณว่างไหม?”
เมื่อรู้สึกได้ถึงบางอย่าง อัญชสาก็รู้สึกจุกแน่นในลำคอ “ว่างค่ะ… มีอะไรเหรอคะ?”
“ถ้าพอมีเวลา ก็มาคุยกันที่บ้านผมหน่อยนะ” เลอศิลป์พูดด้วยเสียงโทนเดียว
คำเชิญของเขาทำให้อัญชสากำโทรศัพท์เอาไว้แน่นขณะที่ตอบรับอย่างไม่ลังเล “ได้สิคะ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้เลย!”
เลอศิลป์พึมพำตอบกลับก่อนจะวางสายไป
หลังจากนั้น เขาก็นวดขมับตัวเองและลุกขึ้นเดินไปยืนที่ข้างหน้าต่าง
คำตอบของอัญชสาทำให้เขาต้องครุ่นคิดขึ้นมาอีกมาก
ดูเหมือนว่าเธอจะยังมีใจให้ฉันอยู่ แต่มันก็เร็วเกินไปที่จะพูดว่าไอวี่จะยอมรับเธอ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...
คนที่อัพเดท ถ้าเปนเจ้าของเว็บก็แล้วไปค่ะ แต่ถ้าเปนพนักงานกินเงินเดือน ต้องพิจารณาการทำงานตัวเอง คุณทำงานได้แย่มาก อัพขาดๆหายๆในแต่ละบท ขาดเยอะมาก หัดตรวจทานเสียหน่อยค่ะ...
ขาด1748 ค่ะ...
ขาด1748...