หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1096

เลอศิลป์ต้องการจะกลับบ้านไปทานข้าวกับไอรดา

ไอรดาอารมณ์ไม่ดีตั้งแต่เมื่อวานที่อัญชสามาหา และเลอศิลป์ก็กลัวว่าเธอจะกลับไปเป็นเหมือนที่เคยเป็นมาก่อน

แต่ในช่วงบ่าย จักรภพก็โทรมา

กลับกลายเป็นว่า จักรภพได้ยินเรื่องเขากับรษิกา จึงโทรมาหาเขา

ในชั่วพริบตา เลอศิลป์ก็อารมณ์ไม่ดี สุดท้ายแล้วเขาก็ชวนจักรภพให้ออกไปดื่มกับเขาคืนนี้

คืนนั้น เลอศิลป์สวมเสื้อเชิ้ตโดยมีเสื้อแจ็กเกตพาดอยู่ที่แขน เขาเดินออกมาจากชั้นหนึ่งของอาคารฟ้าศิริสวัสดิ์กรุ๊ป

ทันทีที่เขาเดินออกมาตรงทางเข้า เขาก็ได้ยินเสียงรถบีบแตร

เขาหันไปเห็นรถของจักรภพซึ่งจอดอยู่ที่หน้าอาคาร

เลอศิลป์เลิกคิ้วขึ้นและเดินเข้าไปหา

“เราไม่ได้นัดไปเจอกันที่คลับหรอกเหรอ? ทำไมนายมาอยู่ที่นี่ล่ะ?”

จักรภพลดกระจกลงมาขยิบตาใส่เขา “ฉันจะปล่อยให้คนใจสลายขับรถเองได้ไงล่ะ? ฉันเป็นเพื่อนรักนายนะ และคราวนี้ฉันจะเป็นคนขับรถให้นายด้วย”

สายตาของเลอศิลป์เคร่งเครียดขึ้นและพูดว่า “ฉันจะเป็นคนใจสลายได้ยังไงในเมื่อมันไม่มีอะไรสักหน่อย?”

เขาเปิดประตูขึ้นรถไปก่อนจะโยนเสื้อแจ็กเกตไว้ที่เบาะหลัง

จักรภพขมวดคิ้ว เขาเปิดปากจะพูดอะไรบางอย่าง

แต่เมื่อเขาหันไป ก็เห็นว่าเลอศิลป์หลับตาลงไปแล้ว

ชัดเจนว่า เลอศิลป์ไม่อยากฟังเรื่องอื่นใดจากเขาเลย

จักรภพเบือนหน้ากลับไปอย่างสิ้นหวังและสตาร์ทรถ

กลายเป็นว่าการเชิญมาดื่มในคืนนี้ก็แค่เพื่อมาดื่มเท่านั้นจริงๆ เลอศิลป์ไม่แม้แต่จะอยากพูดอะไรเลย

คราวนี้เรื่องระหว่างพวกเขามันแย่มากจริงๆ แฮะ จักรภพคิด

ระหว่างทาง พวกเขาเงียบกันไปตลอด ต่างคนก็ต่างจมอยู่ในความคิด