จักรภพยิ่งกว่าผงะไปเสียอีกเมื่อได้ยินเช่นนั้น “เธอไม่เป็นไรเลยในช่วงเวลาแบบนี้น่ะเหรอ? นี่แปลว่าตอนนี้เธอหายดีแล้วใช่ไหม?”
“เธอไปอยู่บ้านคุณรษิกามาวันนึง” เลอศิลป์พูดอย่างไม่แยแส
จักรภพพอจะเดาได้ว่าเลอศิลป์ต้องการจะบอกอะไร
มันไม่ใช่เพราะอาการของไอรดาดีขึ้นถึงทำให้เธออารมณ์ดีอย่างรวดเร็ว แต่เป็นเพราะเธอได้ไปอยู่บ้านของรษิกามาต่างหาก
แต่จักรภพก็เห็นว่าน้ำเสียงที่เลอศิลป์เรียกชื่อรษิกานั้นแปลกไป
หรือว่าเขา… คิดจะตัดสัมพันธ์กับรษิกาแล้วจริงๆ?
ความสับสนของจักรภพนั้นชัดเจนจนแสดงออกมาทางสีหน้า
เมื่อเห็นเช่นนั้น เลอศิลป์ก็บอกว่า “ฉันคุยกับเธอเรื่องนี้แล้ว ความสัมพันธ์ของเราเดินหน้าต่อไปไม่ได้จริงๆ เราก็เลยตัดสินใจทำตามที่เธอพูด ว่าให้เป็นคนแปลกหน้าต่อกัน”
“นายแน่ใจเหรอว่าจะยอมแพ้ไปอย่างนั้น?” จักรภพไม่อยากจะเชื่อว่าเขาได้ยินคำนั้น
เลอศิลป์ขมวดคิ้ว “แล้วนายคิดยังไง?”
นายจะมาขอให้ฉันละทิ้งศักดิ์ศรีแล้วไปอ้อนวอนขอรษิกาให้เปลี่ยนใจไม่ได้ ฉันทำไม่ได้หรอก และเธอจะไม่มีวันเปลี่ยนใจอยู่แล้วด้วย
จักรภพขมวดคิ้วเข้าหากัน “แล้วไอวี่ล่ะ? คุณหมอรษิกาเป็นแม่เธอนะ แล้วเด็กคนนั้นก็ชอบเธอมากด้วย”
เมื่อเอ่ยถึงไอรดา ก็เหมือนมีบางอย่างแวบขึ้นมาในดวงตาเลอศิลป์ “ฉันคุยเรื่องนี้กับอัญชสาไปแล้ว เธอจะดูแลไอวี่ให้ดี แล้วเมื่อเวลาผ่านไป ฉันแน่ใจว่าไอวี่จะค่อยๆ ยอมรับเธอได้”
ให้ไอวี่ยอมรับอัญชสาเนี่ยนะ?
จักรภพรู้สึกว่ามันช่างน่าเหลือเชื่อ
เขารับคำเชิญให้ออกมาข้างนอกกับเลอศิลป์เพราะฝนทิพย์บอกกับเขาอย่างปิติยินดีว่าเลอศิลป์คิดจะหมั้นกับอัญชสาต่อไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...
คนที่อัพเดท ถ้าเปนเจ้าของเว็บก็แล้วไปค่ะ แต่ถ้าเปนพนักงานกินเงินเดือน ต้องพิจารณาการทำงานตัวเอง คุณทำงานได้แย่มาก อัพขาดๆหายๆในแต่ละบท ขาดเยอะมาก หัดตรวจทานเสียหน่อยค่ะ...
ขาด1748 ค่ะ...
ขาด1748...