เลอศิลป์ขมวดคิ้วและเงียบไปหลายวินาที
ภายในไม่กี่วินาที รอยยิ้มก็หายไปจากใบหน้าของอัญชสา
จนกระทั่งเสียงของเลอศิลป์ดังขึ้นอีกครั้ง
“เมื่อดูจากท่าทางของไอวี่เมื่อเช้านี้ ความสัมพันธ์ระหว่างพวกคุณดูเหมือนจะดีขึ้นมาก”
อัญชสาชะงักกับคำพูดของเขาหลายวินาทีก่อนที่เธอจะรับทราบสิ่งที่เขาพูด
เป็นเรื่องจริงที่เด็กคนนั้นเปิดใจต่อเธอในเช้าวันนั้น
นอกเหนือจากการปฏิเสธสัมผัสของเธอแล้ว ไอรดายังตอบสนองต่อเกือบทุกอย่างที่เธอพูดอีกด้วย
มันเป็นการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่เมื่อเทียบกับเมื่อก่อน
“ตอนนั้นฉันเป็นคนผิดเองแหละค่ะ” อัญชสาตอบพร้อมกับหัวเราะ “ฉันอดทนกับไอวี่ไม่มากพอ ตอนนี้ฉันอดทนมากขึ้นอีกหน่อย ไอวี่ก็สัมผัสได้และตอบสนองตามนั้น”
“นั่นก็ดี” เลอศิลป์ตอบอย่างเคร่งขรึม “อยู่ด้วยกันดีๆ ต่อไปนะ”
อัญชสายืนยันกับเขาด้วยรอยยิ้มว่าเธอจะทำเช่นนั้น
เลอศิลป์ยุติการสนทนาโดยอ้างว่าต้องทำงาน
แม้ว่าเขาจะตัดสินใจหมั้นหมายต่อไปแล้ว แต่เขาก็ไม่มีอะไรจะพูดกับอัญชสา
ในขณะเดียวกัน อัญชสาก็วางสายไป แต่รอยยิ้มยังคงอยู่บนใบหน้า เธอชวนฝนทิพย์ออกไปทานอาหารเย็น
หลังจากที่ฝนทิพย์วางสาย เธอก็เก็บข้าวของก่อนจะมุ่งหน้าออกจากบ้านคชาเรศ
เมื่อเธอออกมาจากห้องนอน เธอก็วิ่งเข้าไปหาจักรภพซึ่งเพิ่งลุกจากเตียงและอารมณ์ไม่ดีเพราะดื่มมากเกินไปเมื่อคืนก่อน
นอกจากจะนึกถึงคำพูดของเลอศิลป์เมื่อคืนก่อนขณะที่เพิ่งตื่นขึ้นมาแล้ว เขายังรู้สึกหงุดหงิด และสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนจากแย่ไปสู่แย่ลงกว่าเดิม
“จะไปไหนแต่เช้าแบบนี้?” จักรภพถามพลางขมวดคิ้วเมื่อเห็นฝนทิพย์ยิ้มกว้าง
ฝนทิพย์ดูพอใจมาก “อัญชสาชวนฉันออกไปกินข้าวข้างนอก พี่ไม่รู้หรอกเพราะดื่มมากเกินไปเมื่อวานนี้ แต่เลอศิลป์ให้อัญชสามารับเขาและยังให้เธอส่งไอวี่ไปโรงเรียนเมื่อเช้านี้ด้วย”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...
คนที่อัพเดท ถ้าเปนเจ้าของเว็บก็แล้วไปค่ะ แต่ถ้าเปนพนักงานกินเงินเดือน ต้องพิจารณาการทำงานตัวเอง คุณทำงานได้แย่มาก อัพขาดๆหายๆในแต่ละบท ขาดเยอะมาก หัดตรวจทานเสียหน่อยค่ะ...
ขาด1748 ค่ะ...
ขาด1748...