หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1111

“อย่าพูดถึงเรื่องนี้เลย”

ฝนทิพย์จิบน้ำอย่างฉุนเฉียวขณะที่โยนกระเป๋าไปข้างๆ

อัญชสาเลิกคิ้วพลางยิ้ม “ให้เดานะ คุณทะเลาะกับพี่ชายมาอีกใช่ไหม?”

สีหน้าของฝนทิพย์เปลี่ยนไปเล็กน้อย ซึ่งมันเป็นการยอมรับอย่างเงียบๆ

รอยยิ้มของอัญชสากว้างขึ้นเมื่อเห็นเช่นนั้น เธอหยิบกล่องอันสวยงามออกมาจากกระเป๋าของเธอ

“อย่าเสียเวลาไปกับเรื่องเขาเลย มาดูนี่สิ”

ฝนทิพย์นิ่งอึ้งไปพักหนึ่ง เธองุนงงก่อนที่จะรับกล่องมาจากอัญชสาและเปิดมันออกมาดู

ในกล่องนั้นมีสร้อยจากดีไซน์เนอร์ที่เธอชื่นชอบมากๆ ซึ่งเธอใฝ่ฝันมาตลอด

“อัญชสา ฉัน…” ฝนทิพย์จ้องมองคนที่อยู่ตรงหน้าด้วยความตกใจ

อัญชสานั่งเอามือเท้าคางและมองดูฝนทิพย์ “นี่เป็นของขวัญแทนคำขอบคุณ ไอเดียที่คุณให้ฉันมาใช้ได้ผลดีมาก”

อารมณ์ขุ่นมัวของฝนทิพย์หายวับไปกับตา เธอวางกล่องเอาไว้และถามสถานการณ์ของอัญชสา “คุณกับไอวี่เป็นยังไงบ้าง?”

อัญชสายิ้มเมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อเช้า “ไม่แย่ เด็กนั่นไม่เพิกเฉยใส่ฉันแล้ว”

เธอหัวเราะเบาๆ ก่อนจะพูดต่อไปว่า “มันคงดีกว่านี้ถ้าเธอทำตัวดีๆ กับฉันให้เร็วขึ้น ว่างั้นไหม? ฉันน่าจะดีกับเธอได้มากกว่านี้อีก”

ฝนทิพย์ไม่กล้าถามว่าเธอเคยทำกับไอรดาอย่างไร เธอจึงได้แต่พูดพลางยิ้ม “ตราบใดที่ความสัมพันธ์ของเธอกับเลอศิลป์ดีขึ้น มันก็ดีแล้วแหละ”

“ที่สำคัญที่สุดคือเลอศิลป์เห็นพัฒนาการในความสัมพันธ์ของฉันกับไอวี่” อัญชสาพูด เธอเอ่ยถึงเรื่องสำคัญอย่างสบายๆ

ฝนทิพย์ตกใจกับคำพูดนั้น “ทำไมพูดอย่างนั้นล่ะ?”

อัญชสาเล่าถึงการพูดคุยของเธอกับเลอศิลป์ทางโทรศัพท์เมื่อก่อนหน้านี้

ฝนทิพย์พยักหน้าอย่างกระตือรือร้น “ถ้าเป็นอย่างนั้น การแต่งงานของคุณกับเลอศิลป์ก็คงมั่นคงขึ้นแล้วล่ะ”

พ่อกับแม่ทะเลาะกันแรงขนาดนี้ พ่อก็คงจะไม่ปล่อยให้ไอวี่มาโรงเรียนแน่เลย