หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1127

เลอศิลป์พยักหน้า สีหน้าของเขาไม่ได้บ่งบอกอะไรเลยขณะที่ทานมื้อเช้ากับไอรดาต่อไป

ไอรดาไม่อยากไปโรงเรียน เธอจึงทานมื้อเช้าอย่างเชื่องช้ามากกว่าปกติ

ความอยากอาหารของเธอยิ่งลดน้อยลงไปเมื่อจู่ๆ อัญชสาก็โผล่มา และสถานการณ์ก็ยิ่งแแย่ลงไปอีกเมื่อหญิงสาวแสดงความตั้งใจว่าจะไปส่งไอรกาที่โรงเรียน

ไอรดาวางส้อมลงอย่างเศร้าหมอง

เลอศิลป์ไม่ได้คิดอะไรมากกับพฤติกรรมของเธอและคิดไปว่าไอรดาทำแบบนี้เพราะไม่อยากไปโรงเรียน เขาสั่งด้วยเสียงทุ้มต่ำไปว่า “หลังจากกินข้าวเสร็จแล้วก็ตามคุณอัญชสาไปนะลูก”

ใบหน้าของไอรดาเศร้าสร้อย เธอมองพ่อด้วยสายตาที่น่าสงสาร

แต่ก่อนที่เธอจะทันได้พูดอะไร อัญชสาก็พูดขึ้นมาว่า “ไม่ต้องห่วงนะ มันยังเช้ามากอยู่เลย ไอวี่กินข้าวต่ออีกหน่อยก็ได้ถ้าเธอยังกินไม่อิ่ม”

ไอรดาขมวดคิ้วและหันไปมองเธอ

อัญชสากังวลว่าถ้าเด็กหญิงอารมณ์ไม่ดีก็อาจจะบอกเลอศิลป์ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้ก็ได้ ดังนั้นอัญชสาจึงไม่เปิดโอกาสให้ไอรดาได้พูด

เมื่อเห็นว่าไอรดากำลังมองเธออยู่ อัญชสาก็พูดทันทีว่า “เธอกินข้าวเสร็จหรือยัง? ไอวี่ ถ้ากินเสร็จแล้วเราก็ไปได้เลยนะ!”

ไอรดาพองแก้มด้วยความหงุดหงิด เพราะอัญชสาขัดจังหวะในขณะที่เธอกำลังพูดพอดี

อัญชสายิ่งวิตกกังวลมากขึ้นขณะที่เธอจับตาดูไอรดาอยู่ตลอด

“เดี๋ยวผมไปส่งที่ประตูนะ”

เลอศิลป์กำลังคิดว่าถึงแม้ช่วงนี้ความสัมพันธ์ของอัญชสากับไอรดากำลังพัฒนาขึ้น แต่เด็กหญิงก็อาจจะต้องทำความคุ้นเคยกับการที่อัญชสามาดูแลเธอ เขาอยากช่วยทำให้ทั้งสองคนเข้ากันได้ดีขึ้น

จากนั้นเขาก็วางส้อมลงและเริ่มเก็บโต๊ะ

ไอรดาตื่นตระหนกเมื่อเห็นว่าเลอศิลป์กำลังยืนขึ้น “หนูไม่อยากไปโรงเรียน!”

เลอศิลป์ขมวดคิ้วแน่น “ถ้าไม่ไปตอนนี้ การที่ลูกจะคุ้นเคยกับการคบหาคนอื่นก็จะยิ่งยากมากขึ้นนะ”