หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1128

ไอรดามองพ่อของเธอที่อยู่ตรงประตูแล้ว ก่อนจะหันไปมองอัญชสาที่ยังยืนอยู่ตรงโซฟา

ผ่านไปพักหนึ่ง และในที่สุดเด็กหญิงก็ฮึดฮัดลุกขึ้นจากเก้าอี้ก่อนจะวิ่งเหยาะๆ ตามเลอศิลป์ไป

อัญชสาถอนหายใจโล่งอกและตามพวกเขาไปเช่นกัน

“พ่อคะ” ไอรดาพึมพำ เธอมองพ่อด้วยสายตาที่น่าสงสารและดึงเสื้อของเขาเพื่อร้องขอความเมตตา

เลอศิลป์ก้มลงมามองไอรดา เขายกมือขึ้นมาลูบหัวเด็กหญิง “ช่วงนี้พ่องานยุ่งมากๆ อย่าเอะอะโวยวายใส่พ่อ”

ไอรดาเม้มปากไม่เห็นด้วย เธอไม่ยอมเชื่อในสิ่งที่เขาพูด

เธอรู้ความจริงว่าเลอศิลป์อารมณ์ไม่ดีเพราะเขาทะเลาะกับรษิกา

ไอรดารู้สึกงุนงงที่เลอศิลป์ยังคงพยายามโกหกเธอ แม้ว่าเธอจะรู้เหตุผลที่แท้จริงที่พ่อของเธออารมณ์เสียก็ตาม

ทำไมพวกผู้ใหญ่ชอบทำตัวแปลกๆ? ทำไมพ่อไม่เคลียร์กับคุณรษิกาไปให้สิ้นเรื่องล่ะ?

แน่นอนว่าเลอศิลป์ไม่รู้เลยว่าไอรดาคิดอะไรอยู่ เขาเบนสายตาไปทางอื่นหลังจากพูดจบแล้ว ก่อนจะมองอัญชสาที่ยืนอยู่ข้างหลังไอรดา

เพราะอัญชสาสนใจอยู่แต่กับเขาเท่านั้น เธอจึงยิ้มให้เขาทันทีที่เขามองมา

“มีอะไรเหรอคะ?”

เลอศิลป์ขมวดคิ้วและถามด้วยเสียงทุ้มต่ำว่า “คุณได้ถามพ่อกับแแม่คุณหรือยัง? แล้วพวกเขาว่ายังไงบ้าง?”

อัญชสามีความสุขมากเมื่อได้ยินเขาพูด แต่เธอก็ไม่แสดงออกมามากและตอบไปว่า “ฉันบอกพ่อแม่แล้วตอนที่กลับไปถึงบ้านเมื่อวานนี้ พวกเขาบอกว่าในเมื่อคุณยุ่งมากๆ เราก็จะไปทานข้าวด้วยกันในเวลาที่คุณสะดวกค่ะ”

เธอดูเป็นผู้หญิงที่รอบคอบและอ่อนโยน

อัญชสาค่อยๆ กะเกณฑ์ท่าทีของเลอศิลป์หลังจากที่เธอพูดจบ

ถ้าเขาจริงจังกับการนัดเจอเพื่อคุยเรื่องแต่งงานของพวกเขา เขาจะไม่มีเหตุผลใดในการเลื่อนนัดทานข้าวกับพ่อแม่ของเธอออกไป

ยิ่งไปกว่านั้น วันนี้เลอศิลป์เป็นคนพูดเรื่องนี้ขึ้นมาเอง