เจตนินอึ้งไปพักหนึ่งก่อนที่จะตระหนักรู้และเห็นด้วยกับที่รษิกาพูด
จากนั้นทั้งสองคนก็ออกไปจากสถาบันวิจัย
แววแห่งความยินดีเต้นเร่าอยู่บนใบหน้าของคมสันเมื่อเขาเห็นทั้งสองคนเดินออกไป
ตั้งแต่เจตนินมาหารษิกา คมสันก็มุ่งความสนใจไปที่ทั้งสองคน
ดังนั้น เขาจึงเห็นสีหน้าลำบากใจของรษิกา
เห็นได้ชัดว่าสิ่งที่เขาพูดไปเมื่อเช้านั้นได้ผล
ระหว่างนั้น รษิกาก็ชะงักอยู่ที่ทางเข้าสถาบันวิจัยด้วยความรู้สึกที่ปนเปกันไปหมด ในเวลานั้น เจตนินก็มาหยุดอยู่ข้างหลังเธอ
“ขอโทษนะคะ” รษิกาตั้งสติได้ระหว่างที่เดินออกมาข้างนอกและรู้ตัวแล้วว่าเธออารมณ์ไม่ดีอยู่เล็กน้อยเมื่อครู่นี้
เจตนินเลิกคิ้วและหยอกล้อว่า “มีอะไรเหรอครับ? ทำไมจู่ๆ คุณถึงขอโทษผมอย่างนี้ล่ะ? คุณแอบทำอะไรแย่ๆ ลงไปในโครงการเราหรือเปล่าครับ? คุณรษิกา”
รษิกาส่ายหน้าทันที “ไม่หรอกค่ะ”
ฉันทำเพื่อโครงการนี้ไปตั้งมากมาย แล้วฉันจะทำอะไรแย่ๆ กับมันเพื่ออะไร?
เจตนินหัวเราะ “ผมแค่ล้อเล่นน่ะครับ แต่ผมก็คิดไม่ออกเลยว่าทำไมคุณถึงขอโทษผมได้อีกนอกจากเหตุผลนี้”
รษิกาหลุบตาลง “ฉันแค่คิดถึงท่าทีของฉันก่อนหน้านี้ มันไม่ค่อยดีเท่าไรค่ะ”
“ผมไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องใหญ่เลยครับ ผมไม่รังเกียจท่าทีไหนๆ ของคุณทั้งนั้นแหละ ตราบใดที่การวิจัยเป็นไปได้ด้วยดี”
เจตนินพูดอย่างชัดเจนว่าพวกเขามีความสัมพันธ์กันในแค่เรื่องงานเท่านั้น
แต่รษิกากลับยิ่งรู้สึกผิดมากขึ้นเมื่อได้ยินที่เขาพูด
เจตนินคิดเหมือนกันกับฉัน เขาแค่ทำอะไรมากมายเพื่อสถาบันวิจัยก็เพื่อให้โครงการเป็นไปได้ด้วยดี แต่ดูฉันสิ ฉันกลับไปสงสัยเจตนาของเขาเพราะคำซุบซิบโง่ๆ พวกนั้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...
คนที่อัพเดท ถ้าเปนเจ้าของเว็บก็แล้วไปค่ะ แต่ถ้าเปนพนักงานกินเงินเดือน ต้องพิจารณาการทำงานตัวเอง คุณทำงานได้แย่มาก อัพขาดๆหายๆในแต่ละบท ขาดเยอะมาก หัดตรวจทานเสียหน่อยค่ะ...
ขาด1748 ค่ะ...
ขาด1748...