หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1136

“แม่ครับ แม่อย่าไม่ชอบคุณเลอศิลป์เลยนะครับ” ด้วยความเสียใจกับคำตอบของรษิกา เบนนี่จึงดึงแขนเสื้อเธออย่างน่าสงสาร “ถึงคุณเลอศิลป์จะทำให้แม่โมโห แต่เขาก็แคร์แม่มากเลยนะครับ ทุกครั้งที่แม่ป่วย เขาก็จะมาดูแลแม่เสมอ”

คำพูดเขาทำให้ดวงตาของรษิกาวูบไหว มันกระตุกใจเธอเป็นอย่างมาก

เป็นความจริงที่ตั้งแต่เธอกลับมาที่นี่ เลอศิลป์นั้นมักจะอยู่เคียงข้างเธอเสมอในเวลาที่เธอไม่สบาย

ก่อนหน้านั้น รษิกาไม่เคยมีใครมาดูแลเธอเลยนอกจากลูกๆ ที่พยายามอย่างมากในการทำหน้าที่อย่างงุ่มง่ามแบบเด็กๆ

ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเลอศิลป์ทำให้ฉันรู้สึกปลอดภัย แต่ว่า…

เด็กชายทั้งสองเห็นได้ชัดว่าแม่กำลังคิดอะไรอยู่ เบนนี่จึงพึมพำว่า “คุณเลอศิลป์ดูแลแม่ดีมากๆ และเขาไม่ยอมให้เราบอก…”

ตอนนั้นเองที่เบนนี่รู้สึกเหมือนโดนอชิสะกิดเข้าให้

เบนนี่เงียบไป เขาพยายามเปลี่ยนเรื่องอย่างรวดเร็ว “ไม่ว่ายังไง คุณเลอศิลป์ก็ดีที่สุด แม่เลิกทะเลาะกับเขาได้ไหมครับ?”

แต่รษิกาก็ขมวดคิ้วแน่น “เมื่อกี้ลูกหมายความว่าไงนะ? คุณเลอศิลป์เขาทำอะไรอย่างอื่นอีกเหรอ?”

เบนนี่ก้มหน้างุดด้วยความรู้สึกผิด

สีหน้าของเขาทำให้รษิกายิ่งสงสัยมากขึ้น

ตอนนั้นเองที่อชิรู้ว่ามันสายไปแล้วที่จะกอบกู้สถานการณ์ซึ่งเบนนี่หลุดปากพูดออกไป การพยายามปิดบังต่อไปรังแต่จะทำให้ความสงสัยของรษิการุนแรงขึ้นเท่านั้น

เมื่อคิดได้เช่นนั้น อชิก็พูดออกไปว่า “ก็คุณเลอศิลป์เป็นคนดูแลแม่ตอนที่แม่เมา”

ประเด็นคือ เขากลับไปตอนไหน?

เรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างฉันกับเลอศิลป์มันเรียกว่าการทะเลาะกันได้ด้วยเหรอ? ถ้าเป็นเมื่อก่อนนี้ก็น่าจะได้ แต่พอดูจากจุดยืนของเลอศิลป์ในตอนนี้แล้ว มันก็ชัดเจนว่าเขาต้องการตัดสัมพันธ์กับฉัน