หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1165

กลับมาที่สถาบันวิจัย เจตนินอุ้มรษิกากลับมาที่ห้องทำงานของเธอ

แม้ว่าโถงทางเดินจะกว้างขวางและเขาสามารถรักษารษิกาได้ตรงนั้น แต่พนักงานที่ดูกังวลจะเข้ามาสอดรู้สอดเห็นเป็นบางครั้ง

อีกทั้ง เขายังต้องการบรรยากาศเงียบๆ เพื่อรักษารษิกา

ขณะเดียวกัน คมสันกลับมาที่โถงทางเดินหลังจากส่งข้อความและพบว่าเจตนินกับรษิกาไม่อยู่แล้ว

“คุณหมอรษิกาอยู่ไหน?”

คมสันคว้านักวิจัยหนึ่งคนเอาไว้และถามด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

นักวิจัยตกใจไปครู่หนึ่งก่อนจะชี้ไปทางห้องทำงานของรษิกา “ผมว่าผมเห็นคุณเจตนินอุ้มเธอไปที่ห้องทำงานนะ”

ความมืดมิดปกคลุมตาของคมสันเมื่อเขาได้ยินเช่นนั้น จากนั้นเขาก็พยักหน้าให้นักวิจัย “ขอบใจ”

ก่อนที่นักวิจัยจะตอบโต้ คมสันก็เดินไปทางห้องทำงานแล้ว

ฉันละสายตาจากพวกเขาแค่เสี้ยววินาที เจตนินก็ใช้ช่องทางนี้เพื่อสร้างโอกาสให้พวกเขาอยู่กันตามลำพัง โชคดีที่ฉันเก่งไง ฉันมั่นใจว่าเจตนินจะไม่มีทางรักษารษิกาได้อย่างง่ายดายขนาดนั้น ถ้าเจตนินอยากจะใช้โอกาสนี้เพื่อเอาใจรษิกา เขาแค่กำลังฝันไป

ด้วยความคิดนั้นภายในใจ คมสันจึงเดินช้าลง

เขาใช้เวลาเดินไปที่ห้องทำงานของรษิกา หลังจากตีสีหน้าเป็นห่วงแล้ว เขาก็เคาะประตู

เจตนินอยู่ในช่วงตรวจดูอาการของรษิกาจนกระทั่งเขาได้ยินเสียงเคาะประตูของห้องทำงาน

ต่อจากนั้น คมสันก็เข้าไปในห้องด้วยท่าทีที่เป็นกังวล

“คุณเจตนิน คุณหมอรษิกาเป็นยังไงบ้าง? ผมติดต่อโรงพยาบาลแล้ว เราจะไปที่นั่นตอนไหนก็ได้”

เจตนินทำเพียงเหลือบมองเขา “เปิดหน้าต่างทุกบานให้หน่อยครับ”

รษิกาต้องการใครสักคนอยู่เคียงข้างเธอในขณะนั้น แม้ว่าเจตนินจะรู้ว่าห้องยังต้องการระบายอากาศ แต่เขาไม่สามารถอยู่ห่างจากเธอได้ คมสันก็มาได้ทันเวลาพอดี