“คุณเจตนิน ทำไมเราไม่พาคุณหมอรษิกาไปที่โรงพยาบาลล่ะ?”
หลังจากหาอุปกรณ์ฝังเข็มแล้ว คมสันก็พยายามยื้อเวลา เขาถือกล่องปฐมพยาบาลไว้โดยไม่ส่งให้กับเจตนิน
เจตนินรู้สึกกังวลใจและเอื้อมมือไปหยิบกล่องปฐมพยาบาล แต่คมสันก็หลบมือของเขา
คมสันแหย่เจตนินอย่างจริงจัง “คุณหมอรษิกาอยู่ในอาการวิกฤต ตัวคุณเองก็บอกว่าคุณจะแค่ลองรักษาดู ด้วยอาการเธอตอนนี้ ผมคิดว่าคุณจะไม่มีทางเลือกให้ล้มเหลวนะ”
ด้วยเหตุนั้น เขาก็แสร้งทำเป็นกังวลและพูดเสริมว่า “นอกจากนี้ คุณเองก็อยู่ใกล้ขวดแก้วด้วย ผมมั่นใจว่าคุณก็สูดดมเอาก๊าซพิษเข้าไปบางส่วนด้วยเช่นกัน ผมเดาว่าคุณเองก็รู้สึกไม่สบายเนื้อไม่สบายตัว”
เจตนินขมวดคิ้วมากขึ้นกับความคิดเห็นของคมสัน
ฉันรู้สึกเวียนหัวเล็กน้อยก็จริง แต่ฉันคิดว่ามันจะไม่มีผลต่อการรักษาของฉันกับรษิกา
ขณะเดียวกัน คมสันยังพูดเรื่อยเปื่อยต่อว่า “ต่อให้คุณสบายดี คุณก็ไม่สามารถรับประกันได้ว่าคุณจะรักษาคุณหมอรษิกาได้สำเร็จ ไม่ต้องพูดถึงตอนที่คุณไม่สบายตัวอย่างตอนนี้เลย ผมได้ติดต่อโรงพยาบาลแล้วและพวกเขาพร้อมให้เราได้ทุกเมื่อ”
เจตนินมองรษิกาที่หมดสติและหันไปมองคมสันด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “คุณกำลังเล่นอะไรอยู่? คุณหมอคมสัน”
หัวใจของคมสันเต้นรัวเมื่อเขาได้ยินคำถามของเจตนิน เขาตั้งสติและโต้กลับไปว่า “คุณเจตนิน ผมไม่เข้าใจว่าคุณหมายถึงอะไรกัน ผมแค่เป็นห่วงคุณหมอรษิกา”
“งั้นส่งกล่องปฐมพยาบาลให้ผม! ” เจตนินทำเสียงไม่พอใจ
สีหน้าไม่พอใจทำให้อารมณ์ของคมสันแย่ลง “คุณเจตนิน ผมหวังดีนะ ด้วยอาการของคุณหมอรษิกาตอนนี้ ทางดีที่สุดคือพาเธอไปโรงพยาบาล…”
“คุณคิดว่าผมไม่เก่งเท่าพวกหมอในโรงพยาบาลเหรอ?” เจตนินถามอย่างเย็นชา
คมสันเงียบไปกับคำพูดอันเฉียบคม
ไม่กี่วินาทีต่อมา เขายื่นกล่องปฐมพยาบาลให้อย่างไม่เต็มใจ “ผมจะยืนดูอยู่ตรงนี้ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น ผมก็อยากจะช่วย”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...
คนที่อัพเดท ถ้าเปนเจ้าของเว็บก็แล้วไปค่ะ แต่ถ้าเปนพนักงานกินเงินเดือน ต้องพิจารณาการทำงานตัวเอง คุณทำงานได้แย่มาก อัพขาดๆหายๆในแต่ละบท ขาดเยอะมาก หัดตรวจทานเสียหน่อยค่ะ...
ขาด1748 ค่ะ...
ขาด1748...