หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1167

“ขอโทษด้วยนะครับ” เจตนินกล่าวกับรษิกาที่ยังไม่ได้สติก่อนจะเอื้อมมือไปปลดกระดุมเสื้อเธอ

คมสันทำหน้าบูดบึ้งขณะมองการกระทำของเจตนิน

ทันทีที่เจตนินปลดกระดุมเสื้อเม็ดแรกของรษิกา เสียงฝีเท้าเป็นชุดก็ดังมาจากข้างนอกห้องทำงาน

ดวงตาของคมสันเป็นประกาย แต่เขาก็รีบระงับความตื่นเต้นและมองไปยังประตูโดยแสร้งทำเป็นสับสน

ในอีกด้านหนึ่ง เจตนินกำลังมุ่งอยู่กับการรักษารษิกา เขาจึงไม่ได้ยินเสียงอะไรเลยแม้แต่น้อย

เพื่อระบายอากาศ ประตูห้องทำงานนั้นเปิดไว้อยู่

ในนาทีที่เลอศิลป์ก้าวเข้ามาในห้องทำงาน เขาก็เห็นสิ่งที่เจตนินกำลังทำ

“คุณกำลังทำอะไร?”

เลอศิลป์ไม่ชอบเจตนินอยู่แล้วเพราะความสัมพันธ์ระหว่างเจตนินกับรษิกา

ดังนั้นเขาจึงโมโหมากเมื่อได้เห็นภาพที่เจตนินพยายามเอาเปรียบรษิกาในตอนที่เธอกำลังหมดสติ และเขาก็พุ่งเข้าไปในทันที

ก่อนที่เจตนินจะทันได้ทำอะไร เขาก็ถูกต่อยเข้าที่ใบหน้าและเซไปสองสามก้าวก่อนที่จะทรงตัวได้

“คุณพยายามทำอะไรรษิกาตอนที่เธอหมดสติอยู่? เจตนิน ดำรงกุล ผมเตือนไว้ก่อนเลยนะ ว่าคุณควรอยู่ห่างๆ จากเธอ! เธอเป็นของผม!”

จากนั้นเลอศิลป์ก็ดึงรษิกาที่หมดสติอยู่เข้าไปในอ้อมแขนของเขา และจ้องมองเจตนินอย่างมุ่งร้าย

เจตนินก็สูดดมก๊าซพิษนั่นเข้าไปเหมือนกัน เขาจึงอ่อนแอมากกว่าเลอศิลป์

หลังจากโดนต่อยแล้ว เขาก็ใช้เวลาเป็นนาทีเพื่อตั้งสติและพยายามจะตอบโต้ตามสัญชาตญาณ

กระนั้น เมื่อเขาเห็นว่าใครเข้ามา เขาก็ระงับความโกรธก่อนจะเลียมุมปาก “คุณรษิกาโดนพิษ ผมกลัวว่าเธอกำลังตกอยู่ในอันตราย และผมต้องถอดเสื้อเธอออกเพื่อฝังเข็มให้เธอเท่านั้น” เขากล่าวด้วยเสียงทุ้มต่ำ

ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับรษิกาล่ะก็…