หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1168

เจตนินมองไปรอบๆ และไม่เห็นวี่แววของรษิกาเลย เขารีบเดินเข้ามาขวางเลอศิลป์ที่กำลังจะออกไปจากที่นี่

“คุณรษิกาอยู่ไหน?”

เลอศิลป์ไม่อยากจะเชื่อว่าชายอีกคนจะมีความกล้ามากพอมาไล่ตามเขาอยู่ เขาชะงักฝีเท้าและจ้องมองเจตนินอย่างเย็นชา “ไม่ใช่เรื่องอะไรของคุณ อยู่ในที่ของคุณไปซะ ผมจะดูแลผู้หญิงของผมเอง”

“เลอศิลป์ ฟ้าศิริสวัสดิ์!” เจตนินรู้สึกว่าชายตรงหน้านั้นไร้เหตุผลสิ้นดี “คุณรู้ไหมว่าคุณรษิกากำลังเจอสถานการณ์แบบไหนอยู่? เธออาจจะตายได้ทุกเมื่อ! ไม่เป็นไรหรอกนะถ้าคุณไม่ให้ผมรักษาเธอ แต่อย่างน้อย คุณก็ควรจะให้ผมไปกับเธอด้วย!”

ฉันยังสามารถรักษารษิกาได้อย่างฉุกเฉินหากเกิดอะไรขึ้นกับเธอระหว่างทางไปโรงพยาบาล

ทันทีที่เขาพูดจบ เขาก็เห็นความโกรธลุกโชนอยู่บนใบหน้าของเลอศิลป์ “ผมบอกว่ามันไม่ใช่เรื่องของคุณไง! อันที่จริง ผมก็อยากถามเหมือนกันว่าคุณมาเป็นห่วงผู้หญิงของผมอะไรนักหนา!”

เจตนินขมวดคิ้วแน่น

“คุณจีบเธอเหรอ?” เลอศิลป์ตะคอก “รษิกาเคยบอกผมแล้วว่าเธอไม่ได้มีความรู้สึกโรแมนติกอะไรต่อคุณเลย เธอมองคุณเป็นแค่หุ้นส่วนธุรกิจเท่านั้น คุณเจตนิน มันจะดีที่สุดหากคุณเลิกทำเป็นเหมือนทั้งสองคนมีใจให้กัน!”

เช่นนั้นแล้ว เลอศิลป์ก็เหลือบมองมือของเจตนินที่จับแขนเขาอยู่และตะคอก “ปล่อย!”

เจตนินไม่สนใจคำเตือนของเขาและยืนกรานต่อไปว่า “ผมจะไปหาเธอพร้อมกับคุณ!”

การยืนกรานของเจตนินยิ่งทำให้ความโกรธของเลอศิลป์ปะทุมากขึ้น และในวินาทีต่อมา เลอศิลป์ก็เงื้อหมัดขึ้นมาชกชายอีกคน

เจตนินร้องด้วยความเจ็บปวดขณะที่โดนต่อยเข้าที่ท้อง เขาปล่อยมือจากเลอศิลป์ไปตามสัญชาตญาณและกุมท้องเอาไว้

“อยู่ให้ห่างจากเธอ! ถ้ายังตามมาวอแวเธออีกล่ะก็ ผมจะเริ่มสงสัยแล้วว่าคุณคือสาเหตุที่ทำให้เธอโดนพิษหรือเปล่า” เลอศิลป์ขู่ฟ่อใส่ขณะที่จ้องมองเจตนินด้วยสายตาที่มุ่งร้าย

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจตนินก็อดทนต่อความเจ็บปวดที่ท้องและกัดฟันพูดไปว่า “อย่ามากล่าวหาอย่างไม่มีมูล! ถ้าผมทำแบบนี้กับเธอ แล้วทำไมผมจะต้องช่วยเธอด้วย? ผมแค่เป็นห่วงคุณรษิกาเท่านั้น!”

ฉันเสียเวลากับเจตนินไปมาก ตอนนี้รษิกาจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้

ฉันหวังว่าเลอศิลป์จะต้องเสียใจไปตลอดชีวิตถ้าเกิดอะไรขึ้นกับรษิกา ส่วนเรื่องที่ต่อยฉันสองครั้ง… วันนึงฉันจะทำให้เขาต้องชดใช้เป็นสองเท่า!