หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1169

ไม่ เป็นไปไม่ได้ เจตนินไม่ได้อยู่แถวนั้นตอนที่ฉันลงมือ อีกอย่าง รษิกาก็หมดสติไปแล้วตอนนี้ ฉันจึงเป็นคนเดียวที่มีสิทธิ์จะเช็คกล้องวงจรปิดในห้องแล็บได้ ไม่มีใครเข้าไปตรวจดูภาพจากกล้องได้โดยที่ฉันไม่อนุญาต แม้ว่าเจตนินจะสงสัยว่าฉันเกี่ยวข้อง แต่เขาก็ทำอะไรไม่ได้ถ้าฉันปฏิเสธทุกอย่างไป

เมื่อคิดได้เช่นนั้น คมสันก็ผ่อนคลายขึ้น “ช่วงนี้ คุณไม่ใช่เหรอที่ทำงานในการทดลองกับคุณหมอรษิกามาโดยตลอด? ผมไม่แน่ใจในรายละเอียดการทดลอง และนั่นคือสาเหตุที่ผมไม่กล้าเข้าไปเปิดขวดดูในทันที นั่นแหละที่ทำให้ผมเรียกพวกคุณไปดูก่อน”

หรือจะพูดอีกอย่างหนึ่งก็คือ เขาอยู่ห่างจากโต๊ะทดลองเพื่อให้แน่ใจว่าการทดลองนั้นจะเป็นไปอย่างราบรื่นโดยไม่มีเขาอยู่ด้วย

หลังจากได้ยินคำอธิบายของเขาแล้ว เจตนินก็มองเขาอย่างสงสัยก่อนจะพูดว่า “คุณหมอคมสัน คุณไม่คิดว่ามันบังเอิญไปหน่อยเหรอ? ทำไมถึงมีเรื่องผิดปกติขึ้นทันทีที่ผมไม่ได้อยู่แถวนั้น?”

คมสันยักไหล่ สีหน้าของเขายังไม่เปลี่ยนแปลง “ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน”

จากนั้น เขาก็เปลี่ยนเรื่องพูดไปเป็นว่า “สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คืออาการของคุณหมอรษิกา ผมสงสัยว่าป่านนี้เธอจะเป็นยังไงบ้าง แล้วคุณเลอศิลป์พาเธอไปที่ไหน? เราจะไปเยี่ยมเธอได้หรือเปล่า?”

การเอ่ยถึงเลอศิลป์ทำให้สีหน้าของเจตนินเคร่งเครียดขึ้นมาอีกครั้ง “แล้วเลอศิลป์รู้ได้ยังไงว่าคุณรษิกาโดนพิษ?”

คมสันนิ่งอึ้ง แต่ไม่นานเขาก็กลับพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงมั่นใจ “คุณหมอรษิกามีความสัมพันธ์ที่ดีกับคุณเลอศิลป์ซึ่งเป็นผู้มีอำนาจในฟ้าศิริสวัสดิ์กรุ๊ปอยู่แล้ว แน่นอนว่าผมจะต้องคอยดูแลคุณหมอรษิกาแทนคุณเลอศิลป์ ผมหวังว่าเขาจะหาหมอที่ดีที่สุดมารักษาคุณรษิกาได้”

สีหน้าของเจตนินยิ่งเคร่งเครียดมากขึ้น “คุณหมอคมสัน คุณลืมไปหรือเปล่าว่าตระกูลดำรงกุลนั้นยิ่งกว่ามีชื่อเสียงในวงการการแพทย์?”

คมสันโต้กลับอย่างสงบนิ่ง “ผมรู้ แต่ดูเหมือนคุณจะไม่ส่งเธอไปที่โรงพยาบาล และผมเองก็โน้มน้าวคุณไม่ได้เหมือนกัน ดังนั้น ผมก็ไม่มีทางเลือกนอกจากต้องหันหน้าไปพึ่งคุณเลอศิลป์”

เจตนินจ้องมองเขาอยู่พักหนึ่งก่อนจะพูดว่า “ผมหวังว่ามันจะเป็นตามที่คุณพูดออกมาจริงๆ นะ”

เช่นนั้นแล้ว เจตนินก็เดินตรงไปที่รถของเขา

เสียงของคมสันดังอยู่ข้างหลังเขา “คุณเจตนิน แล้วเมื่อไรเราจะทำการวิจัยกันต่อล่ะ?”

ราวกับเจตนินไม่ได้ยินเสียงคมสัน เขาปิดประตูรถแล้วขับออกจากสถาบันวิจัยทันที

เลอศิลป์พาเธอไปที่ไหน?

ในที่สุดเขาก็ไป!