หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1184

เลอศิลป์อดไม่ได้ที่จะบ่นรษิกาอยู่ในใจ

คุณใจร้ายขนาดนี้จริงๆ เหรอ? รษิกา อชิและเบนนี่ร้องไห้อยู่ข้างเตียงคุณ คุณไม่รู้สึกเสียใจกับพวกเขาเลยเหรอ? ทำไมคุณไม่ฟื้นสักที?

เสียงร้องไห้ของอชิและเบนนี่ดังก้องอยู่ในห้องพักฟื้นตลอดเวลา

เลอศิลป์กระแทกหมัดเข้ากับผนังด้านหลังอย่างแรงก่อนจะพุ่งออกจากห้องพักฟื้น

"ว่าไง? คลื่นสมองของเธอผันผวนหรือเปล่า?”

ความเยือกเย็นรอบตัวเขารุนแรงมากจนอาจกลั่นตัวเป็นน้ำแข็งได้ทุกเมื่อ

หากไม่มีการตอบสนองจากรษิกาทั้งที่อชิและเบนนี่ร้องไห้ออกมาขนาดนี้ ฉันจะไม่ปล่อยให้หมอต้มตุ๋นที่เสนอแนวคิดโง่ๆ พวกนี้ลอยนวลไปเด็ดขาด!

อันที่จริง ผู้เชี่ยวชาญยังจับตาดูสถานการณ์ในห้องพักฟื้นด้วย เมื่อพวกเขาเห็นอชิและเบนนี่ร้องไห้ พวกเขาก็กังวลพอๆ กับเลอศิลป์

"คุณเลอศิลป์ คุณมาลองดูสิครับ”

ผู้เชี่ยวชาญคนหนึ่งลุกขึ้นและเสนอที่นั่งของเขา กระตุ้นให้เลอศิลป์มาดูความผันผวนของคลื่นสมอง

เลอศิลป์เอนตัวลงและกวาดตามองหน้าจอ เพียงเพื่อจะเห็นว่าเส้นโค้งมีความผันผวนอย่างรุนแรง

“เส้นโค้งก็ผันผวนเช่นกันเมื่อคุณพูดคุยกับคุณรษิกาก่อนหน้านี้ แต่ไม่รุนแรงเท่านี้”

ผู้เชี่ยวชาญชี้ไปที่เส้นโค้ง อธิบายต่อว่า “เห็นได้ชัดว่าการให้เด็กๆ คุยกับเธอนั้นได้ผลในระดับหนึ่ง”

คิ้วของเลอศิลป์ขมวดเข้าหากันแน่น

ในเมื่อรษิกาได้ยินเสียงเด็กๆ แล้วทำไมเธอไม่ฟื้นล่ะ?

ความคิดที่ว่าอชิและเบนนี่ร้องไห้หนักมากจนแทบหายใจไม่ออกทำให้เขาอยากจะฆ่าคนที่ทำให้รษิกาโดนสารพิษ

เมื่อผู้เชี่ยวชาญเหลือบมองที่หน้าต่างแล้วเห็นว่าอชิและเบนนี่ร้องไห้สะอึกสะอื้นจนพูดไม่ออกอีกแล้ว เขาก็กัดฟันและแนะนำเลอศิลป์ว่า “คุณเลอศิลป์ เด็กๆ ไม่น่าจะไหวแล้ว คุณควรเข้าไปดูพวกเขานะครับ”

เลอศิลป์เลิกคิดแล้วก้าวยาวๆ กลับเข้าไปในห้อง

"คุณเลอศิลป์...”