หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1185

สีหน้าของผู้เชี่ยวชาญเปลี่ยนไปเป็นเคร่งขรึมเมื่อได้ยินเช่นนั้น

แพทย์ผู้มีชื่อเสียงคนหนึ่งรีบไปที่เตียงและตรวจดูรษิกาหลายครั้ง เมื่อเสร็จแล้วเขาก็ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้

"นั่นหมายความว่าไง?"

น้ำเสียงของเลอศิลป์ดูเย็นชาอย่างไม่น่าเชื่อ

ในขณะเดียวกันอชิและเบนนี่ก็จ้องมองผู้ใหญ่อย่างแน่วแน่

ผู้เชี่ยวชาญตอบว่า "ผมได้ตรวจดูคุณรษิกาแล้ว และเธอไม่แสดงอาการใดๆ ที่จะฟื้นคืนสติได้ ที่คุณเห็นว่านิ้วของเธองอ อาจเป็นเพียงการสะท้อนของความกังวลของเธอ เธอเองก็พยายามอย่างเต็มที่เช่นกัน แต่เธอต้องการแรงผลักดันครั้งสุดท้าย”

ขณะที่คำพูดเหล่านั้นออกจากปากของเขา ห้องพักฟื้นก็จมดิ่งลงสู่ความเงียบงัน

มีเพียงเสียงสะอื้นของเบนนี่เท่านั้นที่ยังดังอยู่

เลอศิลป์ขมวดคิ้วขณะที่เขาครุ่นคิดอย่างลึกซึ้ง

การผลักดันครั้งสุดท้าย ผู้หญิงคนนี้สนใจใครอีกที่ฉันไม่ได้นึกถึง?

ทันใดนั้นอชิก็เข้าหาเลอศิลป์และดึงชายเสื้อของเขา "คุณเลอศิลป์ครับ”

เลอศิลป์จึงมองเด็กชายในขณะที่พยายามลดความเยือกเย็นในสายตาของเขา

อชิแนะนำอย่างอ่อนหวานว่า “คุณให้ไอวี่มาคุยกับแม่ที่นี่ได้ไหม?”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เลอศิลป์ก็รู้สึกตึงเครียดในใจ มันเจ็บมากจนหายใจไม่ออก

อ้อ ใช่แล้ว ไอวี่

เขาเกือบลืมไปแล้วว่าไอรดามีความสำคัญพอๆ กับที่เด็กชายทั้งสองมีความสำคัญต่อรษิกา

ยิ่งไปกว่านั้น ไอรดายังเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของรษิกาอีกด้วย

บางทีพวกเขาอาจจะเชื่อมโยงกันทางกระแสจิตในระดับหนึ่ง

เมื่อคิดเช่นนั้น เลอศิลป์ก็จับมือของอชิและสั่งอย่างเคร่งขรึมว่า “อยู่ที่นี่กับแม่แล้วคุยต่อไปนะ ฉันจะให้คนพาไอวี่มาเลยตอนนี้”

ใบหน้าของอชิชุ่มโชกไปด้วยน้ำตา ทันทีที่เขาได้ยินคำพูดเหล่านั้น เขาก็ยิ้มออกมา “แม่จะฟื้นแน่นอนถ้าไอวี่มา”

จริงด้วย คุณรษิกาเป็นผู้ให้กำเนิดคุณหนูไอรดา บางทีปาฏิหาริย์อาจจะเกิดขึ้นก็ได้