ทันใดนั้นประตูก็ถูกเปิดจากด้านนอก
เลอศิลป์ซึ่งกำลังเดือดดาลด้วยความโกรธที่ไม่อาจระบายออกมาได้ หันกลับมาด้วยความอยากจะดุผู้บุกรุก แต่ก็ได้เห็นสีหน้ากังวลของผู้เชี่ยวชาญ
"เร็วเข้า! คลื่นสมองของคุณรษิกาแสดงสัญญาณของการตื่นแล้ว!”
ฝูงชนในห้องตกตะลึง
อชิเป็นคนแรกที่ตั้งสติได้ เขาดึงมือของรษิกาแล้วตะโกนว่า “แม่! แม่ตื่นสิ!”
เบนนี่ก็ทำตามเช่นกัน
ในขณะเดียวกัน ไอรดาก็ยืนตัวแข็งอยู่ข้างๆ เลอศิลป์อยู่พักหนึ่งก่อนจะเช็ดน้ำตาของเธออย่างรวดเร็วและกอดแขนของรษิกา "คุณรษิกา...”
ไอรดาเรียกหาอีกครั้ง แต่เหมือนว่าได้รับอิทธิพลจากพวกเด็กชาย เพราะคำพูดของเธอเปลี่ยนไป “แม่... ตื่นเถอะ ได้โปรด...”
ในเวลาไม่นาน เสียงร้องของเด็กทั้งสามก็ดังก้องไปทั่วห้องพักฟื้น
เมื่อเลอศิลป์ได้ยินไอรดาเรียกรษิกาแตกต่างออกไป ดวงตาของเขาก็วูบไหว แต่เขาไม่พูดอะไรเลย เขายืนข้างพวกเด็กๆ และมองดูผู้หญิงบนเตียง
บางทีเธออาจจะฟื้นจริงๆ เพราะผู้เชี่ยวชาญบอกว่าเธอจะฟื้นเร็วๆ นี้
ในความเป็นจริงรษิกาหมดสติไปเพียงครึ่งวันเท่านั้น แต่สำหรับเขา มันให้ความรู้สึกราวกับว่าเธอหมดสติไปครึ่งชีวิตของเขา
นี่เป็นครั้งแรกที่เขาตระหนักว่าเธอมีความสำคัญกับเขาเพียงใด
“รษิกา ฟื้นเถอะ ได้โปรด” เขาพึมพำเบาๆ
ในวินาทีถัดมา ผู้เชี่ยวชาญก็ร้องออกมาว่า “มันกำลังเคลื่อนไหว! ดวงตาของคุณรษิกากำลังเคลื่อนไหว!”
เด็กๆ ร้องไห้ออกมาอย่างกังวลใจมากขึ้น
“แม่… แม่...”
ในขณะเดียวกันรษิการู้สึกราวกับว่าเธออยู่ในความฝันที่เธอไม่สามารถออกมาได้
ในตอนแรกทุกอย่างในความฝันของเธอมืดมน เธอมองไม่เห็นอะไรเลย
ไม่ว่าเธอจะพยายามตื่นขึ้นมามากแค่ไหน เธอก็ทำไม่ได้
พวกเขามาที่นี่เพื่อช่วยฉัน! ฉันต้องตื่น!
แม่ขอโทษ อชิและเบนนี่ แม่อยากจะตื่นขึ้นมาและอยู่กับลูกจริงๆ แต่... แม่ทำไม่ได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...
คนที่อัพเดท ถ้าเปนเจ้าของเว็บก็แล้วไปค่ะ แต่ถ้าเปนพนักงานกินเงินเดือน ต้องพิจารณาการทำงานตัวเอง คุณทำงานได้แย่มาก อัพขาดๆหายๆในแต่ละบท ขาดเยอะมาก หัดตรวจทานเสียหน่อยค่ะ...
ขาด1748 ค่ะ...
ขาด1748...