หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 12

เมื่ออชิมองไปตามสายตาของเบนนี่ เขาก็เห็นเด็กหญิงคนนั้นที่เขาเจอเมื่อวานนี้ ทันใดนั้นเขาก็ขมวดคิ้วแน่น

ในระหว่างนั้น ไอรดากำลังจ้องมองพวกเขาขณะที่เธอปรบมือไปพร้อมกับเด็กคนอื่นๆ ด้วย

เมื่อเธอเห็นอชิกับเบนนี่จ้องเขม็งมาที่เธอ แววตาใสแจ๋วของเธอมีความตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก

เธอไม่คิดเลยว่าจะมาเจอพวกเขาที่นี่ แม้ว่าเธอจะเคยเจอพวกเขาเพียงครั้งเดียว แต่เธอก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงชอบนึกถึงพวกเขานัก

แม้ว่าอชิกับเบนนี่จะละสายตาจากเธอไปแล้ว แต่เธอก็ยังคงมองพวกเขาอยู่อย่างนั้น

“เอาล่ะ! พวกเธอไปนั่งที่ได้แล้วจ้ะ อ้อ มีที่นั่งสองที่ว่างอยู่ตรงนั้นพอดี ครูจะให้พวกเธอไปนั่งตรงนั้นด้วยกันนะ โอเคไหมจ๊ะ?” คุณครูชี้ไปยังที่นั่งสองที่ซึ่งอยู่ข้างไอรดา

อชิและเบนนี่ตกตะลึงไปครู่หนึ่ง แต่กระนั้น พวกเขาก็พยักหน้าอย่างว่าง่าย และเดินไปนั่งตรงนั้นโดยไม่พูดจาสักคำเดียว

ดวงตาของไอรดาเป็นประกายเมื่อเห็นเด็กชายทั้งสองเดินมายังที่นั่งว่างเปล่าข้างๆ เธอ เธอมองพวกเขาด้วยความคาดหวัง แต่แล้วก็กลับถูกคลื่นความผิดหวังซัดใส่ภายในระยะเวลาอันรวดเร็ว พวกเขานั่งข้างฉัน แต่ทำไมไม่ทักทายกันเลย? ทำเหมือนไม่รู้จักกันอย่างนั้นแหละ

ไอรดารู้สึกแย่มาก เธอหลุบตาลงต่ำก่อนจะเขี่ยนิ้วมือตัวเองเล่น

อันที่จริง เด็กชายทั้งสองกำลังสังเกตปฏิกิริยาของเธออยู่อย่างสุขุมรอบคอบ เมื่อสัมผัสได้ว่าเด็กหญิงรู้สึกผิดหวัง พวกเขาก็อดรู้สึกผิดไม่ได้

อชิกำหมัดแน่นขณะที่ย้ำเตือนตัวเองและคู่แฝดของเขาไปพร้อมกันว่า “พ่อทิ้งเราไปแล้วมีลูกกับผู้หญิงอีกคนนึง เขาถึงกับรังแกแม่ด้วย! เราจะต้องไม่คุยกับเธอเพราะเธอเป็นลูกพ่อกับผู้หญิงคนอื่น! ไม่งั้น เราต้องทำให้แม่รู้สึกแย่แน่เลย!”

เบนนี่พยักหน้าอย่างเคร่งขรึมกับคำพูดของอชิ “ใช่! เราต้องไม่สนใจเธอ!”

ดังนั้น เด็กชายทั้งสองจึงนั่งอยู่อย่างนั้นไปตลอดเวลาเรียน และไม่เหลือบมองไอรดาเลยแม้แต่น้อย

เมื่อสัมผัสได้ถึงความเหินห่างของคู่แฝด ไอรดาก็ไม่แอบเหลือบตามองพวกเขาอีกเลย