หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 13

ไม่มีคำไหนที่จะอธิบายความเจ็บปวดที่มือและความคับแค้นที่พลุ่งพล่านอยู่ภายในใจของไอรดาได้เลยหลังจากที่เธอล้ม เธอบีบนวดมือเล็กๆ ของเธอตามสัญชาตญาณจนน้ำตาแทบจะไหลออกมา

สักพักหนึ่ง เธอก็สูดน้ำมูกและลุกขึ้นยืน จากนั้นเธอก็เอาสมุดออกมาจากลิ้นชักใต้โต๊ะและเริ่มเขียนบางอย่างลงไป

เด็กคนอื่นๆ ไม่ได้แปลกใจกับการกระทำนั้น เนื่องจากไอรดาเป็นใบ้ เธอจึงมักจะสื่อสารกับคนอื่นด้วยการเขียนใส่สมุดแทน แต่ทว่า มันก็ไม่บ่อยมากนักเพราะไม่ค่อยมีใครเล่นกับเธอ

ครู่ต่อมา เธอก็หันสมุดไปหาแทมมี่หลังจากเขียนเสร็จแล้ว

แทมมี่เอามือเท้าสะเอวไว้ ขณะที่ตะคอกคำว่า “ขอโทษ” ที่เขียนอยู่ในสมุดและถามอย่างประชดประชันขึ้นมาว่า “นี่เธอมีหน้ามาขอให้ฉันขอโทษได้ยังไง? ไอรดา เธออยากโดนผลักเองนี่!”

สิ้นคำนั้น เธอก็พุ่งเข้าไปหาไอรดาด้วยคิดว่าตัวเองเก่งกว่า จากนั้นก็ยื่นมือออกไปหวังว่าจะผลักเด็กหญิงที่น่าสงสารอีกครั้งหนึ่ง

ที่ผ่านมาแทมมี่ไม่เคยโจมตีไอรดาซ้ำสองครั้ง ไอรดายืนนิ่งอยู่กับที่ เธอไม่สามารถตอบโต้อะไรได้

ในขณะนั้น อชิกับเบนนี่ก็คอยจับตาดูพวกเธออยู่ตลอด

ไม่มีใครรู้ว่าแทมมี่เพิ่งจะผลักไอรดาอย่างแรงจนล้มลงเมื่อครู่นี้ อชิกับเบนนี่เองก็เพิ่งสังเกตเห็นแค่ตอนที่ไอรดาล้มลงไปกองกับพื้นแล้ว

ตอนนี้แทมมี่กำลังจะเข้าไปผลักไอรดาอีกที พวกเขาจึงห้ามตัวเองไว้ไม่ได้อีกต่อไป

“พอได้แล้ว! เธอกล้ารังแกคนอื่นได้ไง!” อชิเข้าไปยืนขวางทางไว้อย่างรวดเร็ว และจ้องแทมมี่ด้วยแววตาที่เคร่งขรึม

แทมมี่ตกตะลึงกับการที่อชิปรากฏตัวต่อหน้าไอรดาอย่างทันทีทันใด

อชิพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “แม่เธอไม่ได้สอนเหรอว่าให้ขอโทษเมื่อทำผิด? เธอผลักเพื่อนล้ม เธอก็ต้องขอโทษสิ!”

เด็กชายไม่พอใจกับการคุกคามของแทมมี่ และเขาส่งรัศมีอันสง่างามออกมาอย่างน่าประหลาดใจ

แทมมี่ที่ดูหวาดกลัวกวาดตามองไปรอบๆ ด้วยความหวาดหวั่น โดยหวังว่าเด็กคนอื่นๆ จะเข้ามาช่วยเธอ

ครู่ต่อมา เมื่อไม่มีใครก้าวออกมาช่วย เธอจึงทำได้เพียงตอบโต้อย่างรู้สึกผิด “ฉัน… ฉัน...”

แต่ทว่า เธอกลับไม่รู้จะแก้ตัวออกมาอย่างไรดี

เมื่อเห็นแทมมี่หน้าแดงก่ำ เบนนี่ก็เดินเข้าไปหาเธอด้วยท่าทีอ่อนข้อ “เธอไม่ควรทำร้ายคนอื่นตามอำเภอใจนะ มันเป็นพฤติกรรมที่แย่มากๆ! เราไม่ควรทะเลาะกันเอง ขอโทษเธอเถอะ โอเคไหม?”

น้ำเสียงของเบนนี่ไม่ได้ทรงอำนาจเท่ากับอชิ แต่มันก็แฝงไปด้วยความจริงจังอย่างปฏิเสธไม่ได้

ขณะที่น้ำตากำลังจะไหลออกมา แทมมี่หันไปมองเขาด้วยความอับอาย

เมื่อเห็นอย่างนั้น เบนนี่ก็กะพริบตาสองสามครั้งและยอมผ่อนปรนให้ “อย่าร้องไห้เลย พอร้องไห้แล้วหน้าตาน่าเกลียดนะ เด็กนิสัยเสียก็หน้าตาน่าเกลียดเหมือนกัน นับประสาอะไรกับเด็กนิสัยเสียที่ชอบรังแกคนอื่นล่ะ ถ้าเธอไม่อยากเป็นแบบนั้น ก็ขอโทษเพื่อนอย่างจริงใจเถอะ เธอจะกลายเป็นเด็กดีเลยถ้าเกิดว่าเพื่อนให้อภัยเธอนะ!”

แทมมี่สูดน้ำมูกเสียงดัง เธอพยายามตั้งสติไม่ให้ร้องไห้ออกมา ไม่มีทางหรอก! ฉันไม่อยากเป็นเด็กหญิงหน้าตาน่าเกลียด! แต่เด็กนิสัยเสียมักจะน่าเกลียดนี่นา…

หลังจากลังเลอยู่นาน เธอก็ตะคอกคำว่าขอโทษใส่ไอรดา “ขอโทษ ฉันไม่น่าผลักเธอเมื่อกี้นี้ ยกโทษให้ฉันได้ไหม?”

ไอรดาจ้องหน้าแทมมี่อยู่พักหนึ่งก่อนจะพยักหน้ารับ

เบนนี่ยิ้มกว้าง “นั่นแหละ! เราเป็นเพื่อนห้องเดียวกัน ก็ควรจะเข้ากันให้ได้สิ!”

แทมมี่พยักหน้ากระอักกระอ่วนที่เห็นว่าไอรดายินดีจะยกโทษให้เธอ

เด็กคนอื่นก็รู้สึกเหมือนกันกับเบนนี่เมื่อได้ยินเขาพูดอย่างนั้น และในขณะนั้น อชิก็หันมามองไอรดา “เธอเป็นอะไรไหม? เจ็บตรงไหนหรือเปล่า?”