หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1204

“เลอศิลป์จะไม่เห็นหัวฉันตราบใดที่นังนั่นยังมีชีวิตอยู่!” ไม่มีอะไรนอกจากความบ้าคลั่งในสายตาของอัญชสา “นอกจากนี้ เขายังสงสัยฉันอยู่แล้ว อีกไม่นานเขาจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างถ้าเธอเติมเชื้อไฟเข้าไป”

เลอศิลป์สงสัยเธอแล้วเหรอ? สีหน้าของฝนทิพย์และคฑาเปลี่ยนไป

"ทำไมคุณคิดอย่างงั้น?" ฝนทิพย์ถาม

ใบหน้าของคฑาแข็งทื่อ “คุณไม่ได้บอกผมเรื่องนั้นเลยนี่!”

เขาอาจมีพฤติกรรมแตกต่างออกไปถ้าเขารู้ว่าเลอศิลป์กำลังสงสัยพวกเขาอยู่

อัญชสาไม่สนใจคำตอบของพวกเขาและพูดต่อว่า “ฉันไม่รู้ว่านังนั่นทำอะไรกับไอวี่ แต่มันน่ารำคาญมากตอนที่ไอวี่ร้องไห้และกรีดร้องหลังจากรู้ว่าเธอป่วย”

ฉันจะแก้แค้นนังเด็กนั่นเมื่อฉันแต่งงานกับเลอศิลป์แล้ว

ฝนทิพย์รู้สึกงุนงงเมื่อพูดถึงไอรดา “คุณบอกว่าความสัมพันธ์ของคุณกับไอวี่ดีขึ้นแล้วไม่ใช่เหรอ? ทำไมไอวี่ถึงยังพึ่งพารษิกาอยู่ล่ะ?”

อัญชสาเริ่มโกรธจัด “นังนั่นแอบไปโรงเรียนเพื่อเจอไอวี่! เลอศิลป์คงไม่สงสัยฉันถ้าไม่ใช่เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนั้น!”

พวกเขาทั้งสามมองหน้ากัน

ในที่สุดฝนทิพย์ก็พูดหลังจากเงียบไปนานว่า “รษิกาเป็นภัยคุกคามที่ใหญ่ที่สุดของเราในตอนนี้ แต่การพูดถึงเรื่องการฆาตกรรมมันก็อุกอาจเกินไปนะ”

อัญชสามองเธออย่างฉุนเฉียว “แล้วคุณจะให้ฉันทำยังไงล่ะ? ทิ้งทุกสิ่งที่ฉันมีตอนนี้และรอจนกว่าเลอศิลป์จะรู้ว่าเราอยู่เบื้องหลังทุกเรื่องงั้นเหรอ?”

ฝนทิพย์สัมผัสได้ถึงความโกรธเกรี้ยวของอัญชสาและยิ้มอย่างปลอบใจ “ฉันเข้าใจความกังวลของคุณ พวกเราไม่มีใครอยากมีส่วนเกี่ยวข้อง แต่เราจะไม่มีทางเลือกถ้าเราลงมือฆ่าคน นอกจากนี้ รษิกายังมีชื่อเสียงอย่างมากในวงการการแพทย์”

เราจะต้องยุ่งยากเป็นอย่างมากหากความตายอย่างกะทันหันของรษิกาปลุกเร้าความสงสัย ฉันจะไม่ตามอัญชสาไปสู่เส้นทางแห่งความวิกลจริตหรอก!

เจตนิน...

อันที่จริงฉันไม่ได้คิดแบบนั้นเลย บางทีการโดนสารพิษของรษิกาอาจเป็นโอกาสที่พระเจ้ามอบให้ก็ได้!