หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1203

ในที่สุดอัญชสาก็ลืมเรื่องนี้ไปได้แล้ว แต่คำพูดของฝนทิพย์กลับจุดไฟในใจของเธอขึ้นมาอีกครั้ง

“ฉันรู้แล้ว! เขาอยู่ที่โรงพยาบาล!”

ฝนทิพย์ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและถามด้วยความกังวลว่า “สถานการณ์ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง? เกิดอะไรขึ้นกับเลอศิลป์?”

เธอคิดว่าการที่เลอศิลป์ยอมให้อัญชสาได้ดูแลไอรดานั้นหมายความว่าเขามีแผนจะแต่งงาน แต่ก็ไม่มีใครคาดเดาได้ว่าเรื่องแบบนั้นจะเกิดขึ้นกับรษิกา

ถ่านไฟเก่าอาจคุขึ้นมาใหม่ได้ หากไม่ได้รับการจัดการอย่างเหมาะสม!

อัญชสาหันหน้าไปทางคฑาและตอบอย่างเย็นชาว่า “รษิกาฟื้นแล้ว และเลอศิลป์ก็อยู่ชั้นบนกับเธอ ส่วนคุณมาที่นี่แล้วมาคุยกันเพราะคฑาก็อยู่ที่นี่ด้วย”

ในที่สุดฝนทิพย์ก็ตอบตกลงหลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง

ณ บ้านคชาเรศ จักรภพทราบเรื่องอาการของรษิกาจากพนักงานของเขาที่ส่งยาให้กับสถาบันวิจัยของเธอ เขาไตร่ตรองก่อนจะโทรหาเลอศิลป์เพื่อแจ้งให้ทราบว่าเขาจะไปเยี่ยมเธอที่โรงพยาบาล

เขาสังเกตเห็นฝนทิพย์รีบออกจากบ้านขณะที่เขาขึ้นรถไป

“ฉันจะไปกับพี่ด้วย” เธอมีสีหน้ากังวล “ฉันอยากเจอเลอศิลป์”

จักรภพนึกถึงความเกลียดชังของเธอที่มีต่อรษิกา จึงลังเล

ฝนทิพย์กล่าวต่อ “ฉันไม่ได้ไปที่นั่นเพราะรษิกา แต่แค่ดูว่าเลอศิลป์จะทนไหวไหม แล้วทำไมพี่ถึงได้กังวลนักล่ะ?”

หลังจากได้ยินคำตอบของเธอ เขาก็ยอมให้เธอขึ้นรถ

แม้ว่าฝนทิพย์จะอ้างว่าเธอไม่ได้ไปหารษิกา แต่เธอก็จี้ถามจักรภพเพื่อให้รู้รายละเอียดเกี่ยวกับรษิกาไอตลอดการเดินทาง และเขาเพียงแต่ตอบแบบส่งๆ เท่านั้น

บทสนทนาเริ่มสงบลง และในที่สุดเธอก็หยุดพูด