หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1202

“ช่วยฉันฆ่านังนั่น!” อัญชสาสบตาของคฑา ฉันรอไม่ไหวแล้ว! นังรษิกาต้องตาย!

“คุณบ้าไปแล้วเหรอ?” คฑาจ้องมองเธออย่างไม่อยากจะเชื่อเมื่อเขาได้ยินคำพูดเหล่านั้น

คฑาเป็นเพียงนักสืบเอกชนมือดีที่เก่งในการสะกดรอยตามและสืบเรื่องต่างๆ โดยทั่วไปแล้ว นักสืบเอกชนจะค่อนข้างใจเสาะและระมัดระวังตัวมาก

แม้ว่าคฑาจะเป็นข้อยกเว้นเพราะเขาชอบภารกิจที่ยากลำบากเช่นการสะกดรอยตามรษิกาในขณะที่เสี่ยงต่อการถูกเลอศิลป์จับตัวไป นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าเขากล้าที่จะก่อเหตุฆาตกรรม

แม้ว่าการฆ่าใครสักคนต่อหน้าเลอศิลป์จะไม่ใช่งานที่เป็นไปไม่ได้ แต่คฑาก็รู้ว่าเขาจะต้องถูกจับได้แน่ถ้าเขาทำแบบนั้น

“ช่วยฉันฆ่าเธอ แล้วฉันจะให้สิ่งที่คุณต้องการเป็นการตอบแทน!” ดวงตาของอัญชสาเต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง “เธอต้องตาย!”

คฑาขมวดคิ้ว และเขาต้องการออกไปจากตรงนั้น ถ้าฉันยังอยู่ที่นี่ต่อไป อัญชสาจะพูดอะไรที่บ้ากว่านี้อีก

ก่อนที่เขาจะวิ่งหนี อัญชสาก็จับข้อมือของเขาแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “อย่าวิ่งหนี! เราลงเรือลำเดียวกันแล้ว จำได้ไหม? คุณมีส่วนทำให้ฉันวางยาเด็กเวรพวกนั้น! ถ้าเลอศิลป์รู้เรื่องนี้ คุณคิดว่าเขาจะยอมให้คุณมีชีวิตอยู่ไหม?”

คฑาตัวแข็งและมองเธอด้วยสายตาเยือกเย็น “คุณขู่ผมเหรอ?”

“ฉันแค่พูดความจริง! คุณคิดว่าเราจะรอดพ้นการลงโทษเหรอหากรษิกาได้แต่งงานกับเลอศิลป์? ทางเดียวที่จะจบเรื่องนี้ได้คือให้ฉันได้ตำแหน่งนั้น! ซึ่งนั่นหมายความว่ารษิกาจะต้องตาย!” อัญชสาหัวเราะ

ทันใดนั้น ความเงียบก็ปกคลุมไปทั่วห้องน้ำ

ขณะที่คฑากำลังมองหญิงสาวตรงหน้าเขา เขาก็ไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าการฆ่าเธอ

“ช่วยฉันด้วย” อัญชสาพูดด้วยน้ำเสียงที่มีเสน่ห์ “ถ้าคุณช่วยฉัน ฉันจะจ่ายเงินให้เท่าที่คุณต้องการ เมื่อคุณทำสำเร็จแล้วฉันจะส่งคุณไปต่างประเทศทันที เลอศิลป์จะไม่ไปตามหาคุณด้วยซ้ำ ต่อให้เขาไปตามหา เขาก็จะไม่พบอะไรที่เกี่ยวกับคุณเลย!”