หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1234

คมสันรู้สึกกังวลเป็นอย่างมากเพราะเลอศิลป์ยังไม่ได้ตอบคำถามของเขา

ในขณะเดียวกันเขาเอาแต่ปลอบใจตัวเองว่า ที่เลอศิลป์ไม่พูด ก็เพราะว่าเขาไม่เห็นอะไรที่ผิดปกติ ตราบใดที่ฉันไม่กระโตกกระตากขณะที่กำลังดูกล้องวงจรปิดอยู่ ผู้ต้องสงสัยที่น่าสงสัยที่สุดสำหรับเลอศิลป์คงจะมีแค่เจตนินเพียงคนเดียว!

เมื่อคมสันคิดได้เช่นนั้น จู่ๆ เขาก็มีท่าทีมั่นใจและผ่อนคลายความเครียดขึ้น

เวลาผ่านไปเพียงชั่วครู่ พวกเขาทั้งคู่ก็ยังหาสาเหตุที่เกิดขึ้นไม่ได้ เลอศิลป์จึงลุกออกมาจากตรงนั้นโดยไม่แสดงสีหน้าท่าทางใดๆ

คมสันจึงถามขึ้นว่า “คุณอยากไปดูที่ไหนอีกไหมครับ? คุณเลอศิลป์”

เลอศิลป์ยังคงคิดถึงวิดีโอที่เขาได้ดูไป

ดังนั้นเมื่อเขาได้ยินคำถามของคมสัน เขาจึงตอบกลับว่า “เราไปดูที่ห้องวิจัยกัน”

“ได้ครับ!” คมสันโล่งใจที่ได้ยินเช่นนั้น จากสีหน้าที่เลอศิลป์แสดงออกมา ฉันมั่นใจมากกว่าเขาไม่เห็นสิ่งผิดปกติอะไรเลยเพราะฉันหลอกเขาด้วยวิดีโอนี้ได้สำเร็จ ส่วนห้องวิจัยยิ่งไปกันใหญ่ ฉันสลับยาทั้งหมดบนโต๊ะวิจัยไปแล้ว ดังนั้นไม่มีทางที่ฉันจะถูกเปิดเผยได้อย่างแน่นอน!

ขณะที่เขาครุ่นคิดกับเรื่องนั้น คมสันก็พาเลอศิลป์ไปที่ห้องวิจัยด้วยท่าทางเริงร่า

ระหว่างเดินทางไปที่ห้องวิจัย มีนักวิจัยหลายคนเดินผ่านเลอศิลป์ พวกเขาตกตะลึงกับท่าทางที่สง่างามของเขาจนไม่กล้าแม้แต่จะสบตาหรือทักทาย

เวลาผ่านไปไม่นานพวกเขาทั้งคู่ก็มาถึงห้องวิจัย เลอศิลป์มุ่งหน้าตรงไปยังโต๊ะวิจัยที่รษิกาใช้เมื่อวานนี้

หลังจากกวาดสายตาไปทั่วโต๊ะ เขาสังเกตเห็นว่ายาทั้งหมดที่วางอยู่บนโต๊ะเป็นของใหม่

เลอศิลป์ถามออกมาด้วยความเย็นชาว่า “ใครเป็นคนเปลี่ยนยาพวกนี้?”

เมื่อได้ยินเช่นนั้นคมสันก็อธิบายขึ้นมาทันทีว่า “เมื่อวานนี้คุณหมอรษิกากับคุณเจตนินใช้ยาทั้งหมดเกือบหมดแล้ว เราก็เลยไม่แน่ใจว่ายามีส่วนทำให้อาการของคุณหมอรษิกากำเริบหรือไม่ ดังนั้นเราจึงต้องเปลี่ยนยาใหม่เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบเดิมขึ้นอีก”

เลอศิลป์เหลือบมองขวดยาก่อนจะสั่งคมสันว่า “เอายาพวกนี้ไปไว้ที่รถของผม” ดูเหมือนว่าตอนนี้ฉันได้เบาะแสใหม่แล้วสินะ ฉันจะเอายาพวกนี้ไปตรวจสอบให้ระเอียดก่อน